51 Worldwide Games – Review: Επιτραπέζιο τσέπης

Πληροφορίες‌
‌

Τίτλος:‌ 51 Worldwide Games
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ Nintendo Switch ‌
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Nintendo
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Nintendo
Είδος:‌ Board Game / Party
Ηλικίες:‌ ‌‌12+‌ ‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 5 Ιουνίου 2020
 

Στην εποχή των «blockbuster» παιχνιδιών, των φερόμενων και ως «ΑΑΑ» τίτλων, με τα υψηλότατα production values να καθρεπτίζονται στο τεράστιο budget που γίνεται διαθέσιμο, μικρές εστίες… απλότητας κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας, κάθε τόσο. Από το καλτ sensation προηγούμενων δεκαετιών και τους αστικούς θρύλους που γέννησε η πασιέντζα και ο ναρκαλιευτής των Windows σχετικά με την προσφιλή συνήθεια των υπαλλήλων γραφείου, ως και την πιο πρόσφατη φρενίτιδα που έφεραν παιχνίδια σαν το Candy Crash ή το Temple Run στους χρήστες των smartphones, το μοτίβο είναι κοινό.
 

Μας γοητεύει η απλότητα των mini-games, εθίζοντάς μας σε μια ρουτίνα οικεία, όντας απτή σε όλους και ικανή να σκοτώσει τη βαρεμάρα μας. Μια συνταγή δοκιμασμένη διαχρονικά και παράλληλα ένα ασφαλές ρίσκο για όποιον επιχειρήσει να το… πουλήσει.

H Nintendo είναι μια εταιρία ικανή να εντοπίσει τέτοιες ανάγκες στην αγορά και να τις υποστηρίξει, έχοντας μάλιστα μια ροπή στο να δίνει καινοτόμα twists στα «αναχρονιστικά» της εγχειρήματα.
 

Έτσι, 51 κλασικά επιτραπέζια (και όχι μόνο) ψηφιοποιούνται και παίρνουν μορφή βιντεοπαιχνιδιού, καθώς επωφελούνται από τις ιδιαιτερότητες μιας υβριδικής κονσόλας όπως το Switch. Το «51 Worldwide Classics» είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει ο τίτλος του.
 

Η ιαπωνική εταιρία επιχείρησε κάτι αντίστοιχο το 2006, όταν κυκλοφόρησε το «Club House Games» για το Nintendo DS, γνωστό στα μέρη μας ως «42 All-Time Classics», αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια και βαθμολογίες. Η χρήση της οθόνης αφής ήταν ένα στοιχείο επαναστατικό για την εποχή, όπως και η υλοποίηση του multiplayer σε local και online επίπεδο. Η πιο πρόσφατη κονσόλα της Nintendo αξιοποιεί σχεδόν όλα της τα gimmicks για να αφήσει τις ίδιες εντυπώσεις, αν και μένει πίσω, παραδόξως, στο κομμάτι του online multiplayer, αφαιρώντας τη δυνατότητα συνομιλίας με αντιπάλους.
 

Η σχέση απόδοσης/τιμής του πακέτου παιχνιδιών Clubhouse θα λέγαμε πως είναι πολύ ικανοποιητική, με τα ~40€ του κόστους να μεταφράζονται, μετά από «σύνθετους» μαθηματικούς υπολογισμούς, σε ~80 cents ανά game, δηλαδή, φθηνότερα από το μέσο app στα stores του Android και του iOS.
 

Μια σύγκριση με αντίστοιχα mobile games θα ήταν δόκιμη, λόγω του περιορισμένου εύρους δυνατοτήτων, που, εξ ορισμού παρέχεται από τα mini-games. Η παρουσίαση έχει το χαρακτηριστικό… άγγιγμα της Nintendo, υπάρχει συνέπεια στην ποιότητα όλων των παιχνιδιών, αλλά, πρωτίστως, λείπει εντελώς ο όγκος των διαφημίσεων που πνίγει την οθόνη σε οτιδήποτε δωρεάν κυκλοφορεί εκεί έξω για τα κινητά. Με λίγα λόγια, αν σκέφτεστε πως μπορείτε να παίξετε κλασικά παιχνίδια και στο smartphone σας, ξανασκεφτείτε την πρόταση της Nintendo, θεωρώντας δεδομένη την ποιοτική υπεροχή και τα πρόσθετα χαρακτηριστικά, στα οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα στη συνέχεια.
 

Ο παράγοντας που θα καθορίσει το ενδιαφέρον σας για το 51 Worldwide Classics θα είναι, πιθανότατα, τα ίδια τα παιχνίδια. Συνολικά, παίξαμε σχεδόν 20 επιτραπέζια (Σκάκι, Τάβλι, Γκρινιάρης…), 13 παιχνίδια με τραπουλόχαρτα (Πασιέντζες, Πόκερ, Blackjack…) και άλλα πολλά mini-games (Bowling, Μπιλιάρδα, Βελάκια…), που σίγουρα έχουμε συναντήσει ξανά στο παρελθόν, αλλά και ορισμένα… ξενόφερτα, που αγνοούσαμε την ύπαρξή τους. Ενδεχομένως, κάποια από τα παιχνίδια θα σας απασχολήσουν για περισσότερο διάστημα, ενώ κάποια άλλα θα σας φανούν βαρετά. Ωστόσο, η τεράστια ποικιλία δίνει περιθώρια να διαλέξετε τα αγαπημένα σας και να αγνοήσετε τα υπόλοιπα, χωρίς να χάνει, ουσιαστικά, την αξία του το πακέτο.
 

Το πιο διασκεδαστικό κομμάτι του τίτλου θα λέγαμε πως ήταν το multiplayer, αν και στα σημεία θα μπορούσε να γίνει καλύτερο. Ιδιαίτερα το local multiplayer, προσφέρει αμέτρητες δυνατότητες με πολλούς συνδυασμούς χειρισμού και τρόπου παιξίματος.

Αρχικά, μπορείτε να παίξετε χρησιμοποιώντας πάνω από ένα σύστημα Switch, βάζοντας το ένα δίπλα στο άλλο. Στο «Mosaic Mode», όπου γίνεται διαθέσιμο, η πίστα απλώνεται σε όλες τις οθόνες και έτσι περισσότερα άτομα μπορούν να συμμετέχουν στο παιχνίδι, που διαφοροποιείται ελαφρώς σε αυτήν τη λειτουργία. Έπειτα, μπορείτε να παίξετε με την αφή, αλλά και με τα joy-cons, ενώ ορισμένα παιχνίδια απαιτούν motion control. Όλα αυτά συνθέτουν μια πλούσια εμπειρία gameplay, που αξιοποιεί στο έπακρο το hardware της κονσόλας, ενώ, ταυτόχρονα, το απλουστευμένο μοντέλο χειρισμού επιτρέπει ακόμα και σε εντελώς casual gamers να εξοικειωθούν γρήγορα και να παίξουν μαζί με πιο έμπειρους παίκτες.
 

Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί πως ορισμένα games παίζονται αποκλειστικά με έναν τρόπο χειρισμού. Tα παιχνίδια που βασίζονται στην αφή, για παράδειγμα, δεν είναι διαθέσιμα με την κονσόλα στο dock station. Για αντίστοιχα πρακτικούς λόγους, τα παιχνίδια με τράπουλα δεν παίζονται στην ίδια οθόνη με άλλους παίκτες, αφού έτσι τα χαρτιά στο χέρι σας θα ήταν ορατά στον αντίπαλο κ.α..

Κάποια mini-games απαιτούν ικανότητα, άλλα προϋποθέτουν βαθιά γνώση των κανονισμών και άλλα βασίζονται, απλά, στην τύχη. Στο εισαγωγικό μενού υπάρχουν tutorials, ενώ στα περισσότερα υπάρχει και διακόπτης «assist» που μπορεί να σας συμβουλεύσει για την επόμενή σας κίνηση.

Αν είστε ο μοναχικός τύπος gamer, που θα αναζητήσει μια Single Player εμπειρία με κάποιο υποτυπώδες story, όπως είδαμε στα Super Mario Party και Mario & Sonic at the Olympics, θα απογοητευτείτε. Μπορεί να υπάρχει ένα context με μια υδρόγειο και ανθρωπάκια-πιόνια πάνω της, να λένε ιστορίες και να σας δίνουν θεματικά sets από mini-games, όμως δεν υπάρχει πραγματικό σεναριακό υπόβαθρο. Προτιμήσαμε να διαλέγουμε μόνοι μας τις παρτίδες που θα παίξουμε, γλιτώνοντας, τελικά, μερικά δευτερόλεπτα και αρκετούς cringe διαλόγους.
 

Τεχνικά, ο τίτλος είναι αρτιότατος, με τα γραφικά να μην εντυπωσιάζουν, αλλά να διατηρούν μια αξιοπρεπέστατη ποιότητα, σχεδιαστικά, σε όλο το φάσμα των mini-games που γίνονται διαθέσιμα. Αν και η καλλιτεχνική επιμέλεια βαδίζει στα σύγχρονα μονοπάτια του 3D animation, εφαρμόζοντας καλούτσικα εφέ και τεχνικές, προδίδεται από τη χαμηλή ανάλυση. Αυτό είναι ένα όριο που θέτει, ξεκάθαρα, η κονσόλα στους περισσότερους τίτλους για να κρατήσει σταθερή την απόδοση, κάτι που το πετυχαίνει και εδώ, με το 51 Worldwide Classics.
 

Συμπέρασμα
 

Το 51 Worldwide Classics είναι ένα πολύ βολικό πακέτο από κλασικά mini-games, που θα σώσει άνετα την… παρτίδα σε κάθε πιθανό σενάριο πλήξης. Με χαρακτηριστική ευκολία, η Nintendo κάνει αυτό που ξέρει καλά: αξιοποιεί τα gimmicks του hardware της, αναδεικνύει την ομορφιά που κρύβεται στην απλότητα και παραδίδει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Το multiplayer θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με επιπλέον λειτουργίες, όπως τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον αντίπαλο, ενώ το single κομμάτι είχε ανάγκη από μια διαφορετική προσέγγιση στο writing. Πάντως, μιλάμε σίγουρα για ένα παιχνίδι-καβάτζα, από εκείνα που μένουν μονίμως εγκατεστημένα στην κονσόλα «για μια ώρα δύσκολη».

Βαθμολογία:  8/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.