RAGE 2 – Review: Φανταστικές μάχες… μόνο

Πληροφορίες

Τίτλος: RAGE 2
Πλατφόρμες: PlayStation 4, Xbox One, PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Avalanche Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Bethesda Softworks
Είδος: First-Person Shooter / Open-World
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 14 Μαΐου 2019

Το πρώτο Rage ήταν ένα αξιόλογο παιχνίδι που, με λίγες βελτιώσεις και αλλαγές, θα μπορούσε να λάμψει πραγματικά. Η ανάπτυξη έγινε από την id Software, οπότε το shooting κομμάτι ήταν πολύ ικανοποιητικό. Έτσι, είχαμε υψηλές απαιτήσεις από το Rage 2 και περιμέναμε σωστές διορθώσεις και προσθήκες.

Αυτήν τη φορά, με την Avalanche ως developer, ήμασταν σίγουροι πως θα πέσει περισσότερο βάρος στον ανοιχτό κόσμο. Υπάρχουν αρκετά open world παιχνίδια που διαδραματίζονται σε μετα-αποκαλυπτική εποχή, καθώς είναι ένα υποείδος που αγαπιέται ιδιαίτερα από τον κόσμο. Ένα χαρακτηριστικό που έχει μεγάλη σημασία σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η αναγνωρισιμότητα. Μερικοί post apocalypse κόσμοι έχουν πολύ έντονη προσωπικότητα, ενώ άλλοι ξεχνιούνται αμέσως. Από το Rage 2 δεν περιμέναμε να δούμε σκηνικά επιπέδου S.T.A.L.K.E.R., θέλαμε όμως να δούμε έναν αξιομνημόνευτο κόσμο και, ενδεχομένως, ένα καλύτερο σενάριο σε σχέση με του προκατόχου του.

Δυστυχώς, το δεύτερο Rage δεν αποδίδει όσο θα έπρεπε. Ο κόσμος του είναι ένα generic μείγμα χαρακτηριστικών που έχουμε δει πολλές φορές σε παιχνίδια και δεν έχει καμία προσωπικότητα. Το ίδιο ισχύει για τους χαρακτήρες, πρωταγωνιστές, κακούς, δευτερεύοντες και κομπάρσους, που δεν έχουν να δώσουν τίποτα απολύτως, εκτός από ευφάνταστα και διασκεδαστικά ονόματα. Όλοι οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες, οι αποστολές και τα γεγονότα ξεχνιούνται σε μερικά λεπτά μετά την εμφάνισή τους. Η ιστορία διαρκεί περίπου 7 ώρες και οι αποστολές είναι πολύ λίγες σε αριθμό, ενώ οι προαιρετικές δραστηριότητες δεν έχουν ενδιαφέρον, είναι πανομοιότυπες και χιλιοπαιγμένες.

Καθόλου δεν βοηθάει το γεγονός ότι, πολύ νωρίς, το σενάριο μάς αναγκάζει να ασχοληθούμε με side missions για να προχωρήσουμε παρακάτω. Η δομή της ιστορίας, επίσης, είναι εντελώς άστοχη και το περιεχόμενο κακοστημένο. Συνεχώς αναγκαζόμαστε να πάμε από το ένα σημείο του χάρτη στο άλλο, σε μεγάλες και άδειες αποστάσεις, χωρίς να παρεμβάλλεται τίποτα ενδιαφέρον στο ταξίδι μας.Γενικά, πιστεύουμε πως η δομή των ανοιχτών κόσμων έχει αρχίσει να παρουσιάζει κορεσμό, καθώς πολλά στοιχεία διαφορετικών παιχνιδιών είναι σχεδόν ολόιδια. Στο Rage 2, για παράδειγμα, οι ιδέες που πλαισιώνουν τον κόσμο θα μπορούσαν να προέρχονται από άλλους τίτλους. Οι δραστηριότητες είναι βαρετές και τα τυχαία γεγονότα δεν προσφέρουν τίποτα, κάνοντας την εξερεύνηση του κόσμου αγγαρεία.

Ακόμα, οι μονομαχίες με οχήματα, δυστυχώς, είναι κατώτερες των περιστάσεων. Τα ίδια τα οχήματα έχουν πετυχημένο σχεδιασμό και μερικά όπλα και upgrades είναι διασκεδαστικά, όμως το gameplay των μονομαχιών δεν αποδίδει και μπορούμε να τις προσπεράσουμε χωρίς να ασχοληθούμε μαζί τους. Δεν υπάρχουν εξεζητημένα mechanics και όλες οι μάχες καταλήγουν να είναι ολόιδιες και απλοϊκά στημένες.

Μέχρι τώρα, φαίνεται πως δεν απολαύσαμε το Rage 2 καθόλου, από όσα γράφουμε. Ευτυχώς, αυτό δεν είναι αλήθεια. Ναι, τα περισσότερα στοιχεία τού παιχνιδιού δεν μας ικανοποίησαν. Αναφέραμε ήδη αρκετά και πρέπει να προσθέσουμε τα πολύ συχνά bugs που εξαφανίζουν ή αλλοιώνουν τον ήχο σε πολύ εκνευριστικό σημείο και τα γραφικά που δεν εντυπωσιάζουν και-σε συνδυασμό με το generic design- απογοητεύουν. Όμως, το Rage 2 είναι ένα άμυαλο παιχνίδι, στην ουσία και ας το αντιμετωπίζουν οι δημιουργοί του ως κάτι άλλο. Άμυαλο, με την έννοια πως δεν χρειάζεται βαθύ σενάριο, διαλόγους με περίτεχνα συστήματα ή κάτι παρόμοιο. Το Rage 2, χρειάζεται ένα υπόβαθρο, ένα background, ώστε να αρχίσει το πιστολίδι. Και το πιστολίδι είναι απίστευτο. Τα όπλα είναι εξαιρετικά και πολύ διασκεδαστικά, με πολύ πετυχημένα twists και ιδιότητες. Για παράδειγμα, έχουμε ένα περίστροφο που μας δίνει τη δυνατότητα, με κάθε σφαίρα, να τυλίγουμε τους εχθρούς σε φλόγες.

Τα upgrades είναι επίσης πετυχημένα και, γενικά, δεν έχουμε παράπονο από τα όπλα, την ποικιλία τους και τις ιδιότητές τους. Όμως, το πιστολίδι δεν στέκεται εκεί. Ο χαρακτήρας μας έχει μερικές επιπλέον ικανότητες, οι οποίες είναι στην ουσία super δυνάμεις. Όταν ξεκλειδώσουμε αρκετές, οι μάχες γίνονται χάος. Κινούμαστε οριζόντια, πετάμε, εμφανιζόμαστε πίσω από εχθρούς, αποφεύγουμε με χάρη τις σφαίρες τους, πάντοτε σε μεγάλες ταχύτητες. Η μάχη, όμως, δεν είναι άμυαλη δραστηριότητα. Πρέπει να κινούμαστε συνεχώς, να επιλέγουμε την κατάλληλη προσέγγιση, να σκαρφαλώνουμε, να χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας και τα όπλα μας με σωστό τρόπο και ποτέ δεν παύουμε να είμαστε σε εγρήγορση. Ο χειρισμός είναι εξαιρετικός και βοηθάει πάρα πολύ χωρίς να προκαλεί μπερδέματα. Το αποτέλεσμα θυμίζει έντονα το πρόσφατο Doom· κάτι σίγουρα θετικό.

Οι ιδιότητες και τα όπλα μάς διασκέδασαν πολύ, όμως η γοητεία της μάχης του Rage 2 βρίσκεται αλλού. Τα πάντα είναι προσεκτικά στημένα, ώστε να μεταδίδουν πολύ συγκεκριμένη αίσθηση. Η μουσική, με φουτουριστικές μέταλ και ηλεκτρονικές μελωδίες που στάζουν οργή, ταχύτητα και νέον, τα απίθανα ηχητικά εφέ, είτε προέρχονται από κραυγές και εκρήξεις, είτε από πυροβολισμούς, και ακρωτηριασμούς, η στιβαρή αίσθηση των όπλων, τα εξαιρετικά animations των εχθρών, είναι μερικά από τα στοιχεία που συντελούν στη δημιουργία ενός συνόλου που δεν αφήνει τον παίκτη να ανασάνει και τον κάνει να αισθάνεται συνεχώς σαν action hero κάποιας over the top ταινίας της δεκαετίας του 80.

Είναι κρίμα που το σενάριο δεν κατάφερε να μεταδώσει το ίδιο κλίμα, κυρίως λόγω κακού writing και έλλειψης έμπνευσης. Υπάρχουν μερικά προβλήματα, όπως τα πανομοιότυπα και βαρετά boss fights, όμως, συνολικά, οι μάχες είναι φοβερές και μας διασκέδασαν πάρα πολύ, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ένα ακόμα διασκεδαστικό κομμάτι του Rage 2, είναι η αναζήτηση των super δυνάμεων και των όπλων. Το κεντρικό campaign δεν μας αναγκάζει να τα βρούμε, αλλά αν έχουμε αρκετά και τα αναβαθμίζουμε μέσω του πολύ εκτενούς και χορταστικού δέντρου επιλογών (σε κακοσχεδιασμένα μενού), που περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό από upgrades για τα πάντα (όπλα, δυνάμεις, οχήματα και άλλα πολλά), οι μάχες, εκτός από πιο διασκεδαστικές, γίνονται και πιο εύκολες. Για να βρούμε τις ικανότητες αυτές και τα διάφορα όπλα, πρέπει να αναζητήσουμε τα λεγόμενα Arks στον κόσμο του παιχνιδιού. Η διαδικασία θυμίζει αντίστοιχες παιχνιδιών όπως το Breath of the Wild: πατώντας ένα κουμπί, βλέπουμε καπνό να ανεβαίνει από διάφορα σημεία του ορίζοντα, σηματοδοτώντας την ύπαρξη ενός Ark.

Η αναζήτηση είναι πολύ ευχάριστη, επειδή η επιβράβευση είναι πολύ σημαντική και κάνει τον κόπο να αξίζει και επειδή η ίδια η διαδικασία είναι σωστά στημένη, με κατάλληλα δομημένο level design και πετυχημένη τοποθέτηση των Arks. Δυστυχώς, είναι η μόνη δραστηριότητα που έχει ενδιαφέρον, σε ένα παιχνίδι που μπορει να φτάσει τις 15-20 ώρες διάρκειας άνετα. Μάλλον, θα μπορούσε, καθώς αφού τελειώσει το κυρίως σενάριο, βρούμε τα Arks και ολοκληρώσουμε μερικές προαιρετικές ασχολίες ακόμα, είναι πολύ πιθανό να βαρεθούμε και να τα παρατήσουμε.

Συμπέρασμα

To Rage 2 ενδεχομένως να ήταν βελτιωμένο, αν είχε αφήσει το στοιχείο του ανοιχτού κόσμου και αν δεν έπαιρνε τον εαυτό του τόσο σοβαρά. Οι εν γένει βαρετές δραστηριότητες και οι άσκοπες μετακινήσεις ευτυχώς έχουν ως αντίβαρο τις εκπληκτικές -από κάθε άποψη- μάχες.

Του λείπει η καινοτομία και το καλύτερο game design, όμως καταφέρνει να είναι αρκετά διασκεδαστικό, ακόμα και με αυτά τα σημαντικά προβλήματα.
 

Βαθμολογία: 6/10
 

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την IGE S.A. για τις ανάγκες του Review.