Θεωρείται ο αρχιτέκτονας που εισήγαγε τον μοντερνισμό στην αρχιτεκτονική, ο ρομαντικός του αστικού περιβάλλοντος. Το έργο του καθόρισε την σύγχρονη αρχιτεκτονική ενώ τα κτίριά του αποτελούν σύγχρονα μνημεία και δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη αφορμή από την συμπλήρωση 125 χρόνων από την γέννησή του.
Η Αθήνα δεν έχει δημιουργίες του – διαθέτει όμως κτίρια με σαφή την επιρροή του, όπως οι μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Κι όμως, δυο επισκέψεις του στην Αθήνα σε δυο εντελώς διαφορετικές φάσεις της ζωής του ήταν αρκετές για να εγγράψει στον αρχιτεκτονικό του τρόπο έννοιες και αξίες που εισέπραξε κατά τις επισκέψεις του. «Όταν πήγα στην Ακρόπολη, πέρασα επτά εβδομάδες μπροστά στον Παρθενώνα, είδα ότι οι Έλληνες είχαν κάνει κάτι συναρπαστικά παράδοξο: αυτό ήταν μάρμαρο σμιλεμένο σαν ζάχαρη», δήλωνε ο Le Corbusier λίγο πριν το θάνατό του. «Ένα φανταστικό κατασκεύασμα που από ξύλινες κολόνες είχε γίνει μαρμάρινο με τα τρίγλυφα και όλες αυτές τις λεπτομέρειες είχε γίνει με τόση τέχνη που μπορούσες μόνο να βγάλεις το καπέλο σου. Μπορεί να πει κανείς ότι ο Παρθενώνας δεν είναι λειτουργικός, αλλά αυτό δείχνει πόσο περιοριστική είναι η έννοια του λειτουργικού. Και ο Παρθενώνας είναι σίγουρα ένα από μεγαλύτερα έργα της ανθρωπότητας».
Γεννήθηκε το 1887 στην Ελβετία και το όνομά του ήταν Charles Edouart Jeanneret. Υπήρξε αρχιτέκτονας, σχεδιαστής, πολεοδόμος, συγγραφέας, πρωτοπόρος, αφοσιωμένος στη δημιουργία των συνθηκών που θα έκαναν ευκολότερη και ποιοτικότερη την ζωή των κατοίκων στις μεγαλουπόλεις από την Ευρώπη ως την Ασία. Το 1920 άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Le Corbusier αποδεικνύοντας μια βαθειά ριζωμένη πεποίθηση που είχε: ο καθένας δικαιούται και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό του.
Έχοντας απορρίψει από νωρίς τον κυβισμό ως υπερβολικά ρομαντικό και παράλογο, άρχισε να τον ενδιαφέρει το κίνημα του πιουρισμού (σ.σ: εκ του λατινικού purus = καθαρός). Είναι χαρακτηριστικό ό,τι από το 1918 ως το 1922 δεν έχτισε τίποτα καθώς τον είχε απορροφήσει η ανάπτυξη της συγκεκριμένης θεωρίας, αλλά και η δημιουργία σχεδίων. Θεωρία που εφάρμοσε στη συνέχεια σε αρκετές ιδιωτικές κατοικίες αν και εξαρχής κεντρική έγνοια του ήταν η δημιουργία μιας μοντέρνας πολεοδομίας που θα επέτρεπε στις μεγαλουπόλεις να μην δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας για τους κατοίκους τους.
Μέχρι το τέλος της καριέρας του είχε χτίσει δεκάδες υψηλής κλίμακας κτίρια, σχεδίασε ολόκληρες πόλεις, ήταν ο πρώτος τολμηρός της αρχιτεκτονικής που οραματίστηκε τεράστιους ουρανοξύστες. Στα έργα του περιλαμβάνονται φημισμένες ιδιωτικές βίλες όπως η Citrohan που έφτιαξε για να στεγάσει την οικογένεια του ιδιοκτήτη της αυτοκινητοβιομηχανίας Citroen, η εκκλησία της Ronchamp, το μοναστήρι της La Tourette, η πολυκατοικία στη Marseille. Όμως για τον εαυτό του, του αρκούσε μια καλύβα 3,5 μέτρων φτιαγμένη από ξύλο, πάνω σε έναν βράχο στη Κυανή Ακτή.
«Ο Παρθενώνας βρυχάται»
Δυο μεγάλα ταξίδια έκανε ο Le Corbusier στην Αθήνα, το πρώτο το 1911 που συμπεριελάμβανε και επισκέψεις σε Σόφια, Κωνσταντινούπολη. Εκεί αντίκρισε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα. Γέμισε ολόκληρα σημειωματάρια με σκίτσα και σκέψεις για το αρχιτεκτονικό ορόσημο που τόσο τον εντυπωσίασε αλλά και για το διάλογο του κτιρίου με το φυσικό και ιστορικό του περιβάλλον. Οι σημειώσεις αυτές οδήγησαν το 1923 στη συγγραφή του «Προς μία νέα Αρχιτεκτονική».
Επέστρεψε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1933 προκειμένου να παρακολουθήσει ένα συνέδριο για την μοντέρνα αρχιτεκτονική. Ήδη διάσημος, η θεωρία και τα έργα του είχαν αρχίσει να – πέρα απ’ το να προκαλούν αίσθηση – να αποτελούν ένα νέο ορόσημο στην αρχιτεκτονική αντίληψη. Ο Παρθενώνας είναι η πηγή της έμπνευσης, η πρώτη ρίζα της νέας δημιουργίας. Ο Παρθενώνας ήταν πλέον για τον Le Corbusier «μια μηχανή που βρυχάται».
