Τις σκέψεις, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες του έκανε γνωστές στους δημοσιογράφους ο «ισχυρός άνδρας» της ΚΑΕ Άρης, Δημήτρης Γουλιέλμος, μιλώντας στην πρώτη του συνέντευξη σήμερα το μεσημέρι στην αίθουσα τροπαίων του Αλεξανδρείου Μελάθρου. Στο πάνελ μαζί του, παρίσταντο, οι Χάρης Παπαγεωργίου, Νίκος Κάλλεν και Γιάννης Ψηφίδης.
-τα χρέη που παρέλαβε: «Θέλω να έχουμε μία εταιρία που να μπορεί να αντεπεξέρχεται οικονομικά και σιγά-σιγά να πληρώσει τα χρέη της και να αποταμιεύει ένα ποσό, για να μεγαλώσει και να έχει ένα δικό της ταμείο. Αυτό το κάνουμε με πολλή οικονομία. Τα τρέχοντα έσοδα της ΚΑΕ να εξυπηρετούν τα έξοδα. Ό,τι βγάζουμε αυτό να ξοδεύουμε. Η αρχή του κάθε νοικοκύρη αυτή και θα την εφαρμόσουμε. Και σιγά-σιγά με υπομονή, γιατί ο Άρης έκανε κάθε χρόνο μία τρύπα, τώρα δεν πρέπει να ξαναγίνει. Γίνεται ήδη, δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει. Η φετινή σεζόν θα είναι ισοσκελισμένη. Με τα χρήματα που έχουμε διαθέσει, εγώ και όσοι με στηρίζουν, να εξυπηρετήσουμε το χρέος των 5 και πλέον εκατομμυρίων που έχουμε αναλάβει. Στα παλιά χρέη, θέλω να πω πως είμαστε σε καλό δρόμο, δεν έχει τελειώσει και θέλω να δηλώσω σχετικά εντυπωσιασμένος από την αντιμετώπιση των αθλητών που χρωστάει η ΚΑΕ. Την κατανόηση και την αντίληψη πως ο Άρης πρέπει να υπάρχει, γιατί ελληνικό μπάσκετ χωρίς τον Άρη, είναι κάτι λιγότερο. Δεν αναφέρομαι στην έννοια του Αυτοκράτορα, την οποία θέλω να ζήσω μελλοντικά, αλλά τώρα δεν την έχω μπροστά μου».
-την αγωνιστική κατάσταση του Άρη όταν ανέλαβε: «Η ομάδα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Αν δεν βρισκόταν κανείς να κάνει ένα βήμα και να δώσει μία βοήθεια, είναι πολύ πιθανό σήμερα να μην ήμασταν εδώ και η ομάδα να μην έπαιζε στην Α1. Είχαμε την τύχη και πήγαν όλα καλά. Δεν φτάνουν οι ικανότητες και τα χρήματα. Χρειάζεται και τύχη. Το πρώτο βήμα έγινε με πολύ άγχος και δυσκολία. Δεν θα μπω ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι. Για μένα ήταν μία περίοδος που δεν κοιμόμουν. Όλοι μας. Όταν κλειδώσαμε και μαθηματικά την παραμονή, ντροπή βέβαια να λέγεται για τον Άρη. Τότε όλοι μας κοιμηθήκαμε…».
-την επόμενη μέρα αγωνιστικά: «Ξεκινήσαμε να ξαναστήσουμε την ομάδα. Να την φέρουμε σε μία κανονικότητα. Από τη δουλειά μου είμαι μαθημένος σε προβληματικές καταστάσεις. Κανείς δεν πάει σε δικηγόρο για να του διαπιστώσει πόσο ευτυχισμένος είναι. Μαζευτήκαμε μία παρέα και έκτοτε σιγά-σιγά με τιμιότητα και ηθική και σεβασμό στις αξίες που πρεσβεύει ο Άρης και ο καθένας μας, με λογική και αιματηρή οικονομία πήραμε τον δρόμο για να επιστρέψει η ΚΑΕ στην κανονικότητά της. Ακόμα δεν τα έχει καταφέρει αλλά είναι σε πολύ καλύτερο δρόμο. Δεν υπάρχει ζυγαριά, ίσως να ήταν καλύτερα, ίσως και χειρότερα. Όλοι μας κάναμε οικονομικές και προσωπικές θυσίες. Δεν μιλάω μόνο για μένα αλλά για όλους τους ανθρώπους. Όσοι είναι εδώ, το προπονητικό τιμ, αλλά και όλους τους Αρειανούς και στέκονται δίπλα μας. Ακόμα και γι αυτούς που δεν είναι αλλά ταυτίζονται με αυτό που είναι ο Άρης. Μιλάω για τον κ. Αγγέλου, πίσω από τον οποίο στεκόμαστε και στηρίζουμε την προσπάθειά του. Και φυσικά κυρίως, αναφέρομαι στον απλό Αρειανό».
-το λόγο που μπήκε στον Άρη και το στόχο του: «Η απάντηση του τι κάνω εδώ, είναι πολύ απλή. Στις ομάδες σαν τον Άρη, δεν μπαίνει κανείς γιατί θέλει να αλλάξει τον τρόπο ζωής του ή έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Μπαίνουν άνθρωποι που θέλουν να επιστρέψουν κάτι στην κοινωνία, να αλλάξουν πράγματα. Μπήκα γιατί έβλεπα τον Άρη να γκρεμίζεται και δεν το αξίζει. Πίστεψα πως αν διορθώσει ένα μέρος των οικονομικών η ομάδα θα σωζόταν. Δεν ήταν τόσο απλό. Τα καταφέραμε όμως. Τώρα το επόμενο σκαλί, είναι να ακολουθήσουμε τον ανοδικό του δρόμο, για να γίνει σιγά-σιγά αυτό που θα έπρεπε να είναι. Ο Άρης είναι το τελευταίο όνειρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Άρης κυριάρχησε γιατί όλη η πόλη και κυρίως όλη η χώρα έγινε μία αγκαλιά. Γιατί δεν υπήρχαν συμφέροντα πίσω από την ομάδα αυτή. Τότε, το μόνο θέμα που υπήρχε ήταν ποιος απ όλους τους υποψήφιους θα έμπαινε μπροστά για να δώσει κάτι. Το όραμα που έχουμε είναι να φέρουμε την ομάδα εκεί που εξ’ αρχής, έπρεπε να ήταν. Νιώθω πολύ τυχερός, που μέσα από όλο αυτό, συνεργάστηκα και συνεργάζομαι με τον κ. Αγγέλου. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ικανό γιατί τον έπεισα να μείνει στην ομάδα. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Θα μας συνδέουν για πάντα σχέσεις τιμής, ηθικής, αρχών και αξιών και πίστη στο Θεό. Και αυτές είναι οι βασικές γραμμές που βλέπουμε το μπάσκετ και τον Άρη. Λύσαμε προβλήματα, όπως πρόσφατα για τις ακαδημίες. Κάποια παιδιά που είχαν προσκλήσεις από άλλες ομάδες να φύγουν. Όλα γύρισαν πίσω, ότι γιατί προσφέραμε κάτι παραπάνω, αλλά γιατί τους μιλήσαμε με ειλικρίνεια. Έχουμε καλά παιδιά. Και στο παιδικό-εφηβικό, να μας αξιώσει ο Θεός να μεγαλώσουμε τις ακαδημίες μας. Θέλουμε να αλλάξουμε το μπάσκετ, το προϊόν, να το κάνουμε ελκυστικό. Στον Άρη παραμένει, αλλά το θέλουμε και για όλη την Ελλάδα. Ο δρόμος είναι ένας. Να μπαίνει η μπάλα στο πλεχτό, αλλά να διατηρήσουμε και τις αρχές μας. Να μην κάνουμε συμβιβασμούς. Στόχος όλων μας, να είμαστε περήφανοι. Να μην χάνουμε κανένα παιχνίδι, να είμαστε οικονομικά σωστοί. Στόχος για φέτος, είναι να είμαστε καλύτεροι από πέρσι. Αν θα ήθελα να πάρω πρωτάθλημα; Υπάρχει τυφλός που δεν θέλει το φως του; Αλλά πατάω στη γη. Έχουμε κάνει μία δυνατή ομάδα που θα τιμάει τα αστέρια του Αυτοκράτορα. Θα παίζει καλύτερα στο Παλέ από τα άλλα γήπεδα, γιατί έτσι είναι το Παλέ. Να ματώνουν την φανέλα όποτε την φοράνε, είναι αδύνατον να έχω την απαίτηση να κερδίσουν όλα τα ματς. Όχι γιατί πληρώνονται και θα πληρώνονται στην ώρα τους, αλλά γιατί παίζουν σε αυτή την ομάδα».
-τις επαφές με τον Νίκο Λάσκαρη: «Δεν συζητούσα από Νοέμβριο-Δεκέμβριο. Τότε ξεκίνησα να ασχολούμαι. Το να μπαίνεις και να αναλαμβάνεις προβλήματα, ήξερα ότι δεν πας μία μέρα του χτυπάς την πόρτα και του ζητάς μετοχές. Η διαδικασία ξεκίνησε, αλλά όχι οι συζητήσεις. Όταν βρέθηκε με την οικογένεια Λάσκαρη, ήταν τόσο ο Νίκος Λάσκαρης, όσο και η σύζυγός της. Η αντιμετώπιση που είχαν στον Άρη, ήταν η αντιμετώπιση για την ομάδα τους. Ξόδεψαν ένα κομμάτι της ζωής τους. Όταν η ΚΑΕ φτιάξει την ιστορία της, στις πλακέτες θα μπουν και τα ονόματά τους, ήταν ιδιοκτήτες τους. Όταν ήταν να μπουν στον Άρη, γλίτωσαν τον Άρη από το 99, όπως μου είχε πει ο κ. Λευτέρης Αρβανίτης. Είχα μιλήσει τότε μαζί του. Και ζήσαμε όλοι μία καλή χρονιά. Έβλεπα τα ματς τότε. Ακούγεται παράξενο το 5 εκατ. ευρώ; Εγώ είμαι ο μόνος αρμόδιος. 4.300.000 συν 700.000 που λογιστικοποιούνται τώρα. Συν κάποια χρήματα που έπρεπε τότε να πληρώσουμε. Ελάχιστα χρέη δεν μου είχαν αναφερθεί. Το πλάνο της εξυγίανσης, είναι πολύ απλό. Ξοδεύουμε ότι βγάζουμε την κάθε χρονιά. Δεν έχουμε δεν ξοδεύουμε. Αδυνατώ να αντιληφθώ, πως τόσες άλλες ομάδες, ξοδεύουν το 1/3 του Άρη και τελείωσαν πάνω από τον Άρη. Αδυνατώ να το αντιληφθώ. Θα επιβάλλω ότι ο τρόπος διοίκησης θα είναι αυτός. Οικονομία, οικονομία και οικονομία. Χρήματα που δεν έχω δεν δεσμεύομαι ότι θα ξοδέψω, γιατί δεν θα μπορώ να τα πληρώσω. Δεν φτάνουν τα όνειρά μου στην ομάδα; Δεν πειράζει. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι που είμαστε. Στα παλιά χρέη, τα κουρεύουμε, τα διακανονίζουμε, έτσι ώστε με 500.000 ευρώ, εγώ και όσοι με στηρίζουν, να τα εξυπηρετήσουμε. Πάνω από τόσα δεν μπορούμε να δώσουμε γιατί δεν έχουμε».
-τι συνάντησε όταν ανέλαβε την ΚΑΕ: «Αρχικά θέλω να πω ότι η διαδικασία μεταβίβασης των μετοχών δεν ήταν τόσο γρήγορη, όσο φαντάζεστε. Ήταν μία διαδικασία όχι και τόσο απλή. Η σκέψη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2017. Ο προβληματισμός τότε ξεκίνησε. Συνεπώς ήταν μία διαδικασία, πραγματικά μία υπογραφή, γιατί είχαν συμφωνηθεί τα πάντα. Έγιναν όμως συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, υπήρχαν δύο ακόμα προτάσεις που η οικογένεια Λάσκαρη δεν θα τις έκανε δεκτές. Κάναμε τους συμβιβασμούς μας σε αυτό το επίπεδο. Άρα δεν ήταν ούτε απλή απόφαση, να αναλάβει τα 5 εκατ. ευρώ, γιατί έγινε χωρίς να μπούμε με ορκωτούς κτλ. Είχαν υπολογιστεί περίπου 3.5 εκ, τα υπόλοιπα λογιστικοποιήθηκαν στην πορεία, ούτε καν τα χρήματα που απέμειναν τότε για το αγωνιστικό δεν είχαν υπολογιστεί. Θα μπορούσαν να ήταν… 15 εκατ. ευρώ, αλλά ευτυχώς δεν ήταν. Χρειάζεται πολύ γερό στομάχι, να μπαίνει κανείς σε μία εταιρία που χρωστάει χρήματα, κόσμο απογοητευμένο, επίσχεση εργασίας, τα γραφεία κλειστά και κλειδωμένα. Εννοώ να έχεις λεφτά και να μην μπορείς να πληρώσεις γιατί λογαριασμοί ήταν κλειδωμένοι. Παίκτες σε απόγνωση, γιατί κι αυτοί άνθρωποι είναι κι έχουν έξοδα. Να μην υπάρχει εμπορικό, να μην υπάρχει μάρκετινγκ, social media. Δεν λέω κάτι για τους όσους ήταν παλιά. Ήταν απλήρωτοι κι έφυγαν. Εγώ έρχομαι από ένα κόσμο που δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Στη δική μου τη ζωή όλα είναι ξεκάθαρα. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο. Όλοι μου συμπεριφέρθηκαν με απόλυτο σεβασμό. Δεν δώσαμε στην οικογένειά μου ποτέ αφορμές στη ζωή μας. Άρχισα να αντιμετωπίζομαι ως ένας άνθρωπος που δεν έπρεπε να μου μιλάνε στο τηλέφωνο, γιατί η ομάδα θα έπεφτε κι ότι δεν θα πετύχαινα. Να αρνείται κόσμος να μου μιλήσει στο τηλέφωνο, που υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόταν. Υπομονή, πίστη, αρχές, αξίες και ένας δρόμος. Ο δρόμος του ότι θα πετύχεις! Και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα που δεν έχει καμία σχέση με το πριν, αλλά έχουμε ακόμα πολύ μπροστά μας».
-τη στάση του κόσμου: Πριν πάρω την απόφαση να πάρω τις μετοχές και να σωθεί η ομάδα, όλοι οι φίλοι μου είπαν ‘Πρόσεξε τον κόσμο, τους οργανωμένους’. Δεν θα δω ευτυχία σε αυτό τον δρόμο μου είπαν. Να πω το εξής. Δεν είδα καμία επίθεση, καμία αντίθεση, κανένα πρόβλημα από τον απλό Αρειανό. Αντίθετα, όλοι στάθηκαν δίπλα μας με αγάπη, σχετική εμπιστοσύνη και υπομονή. Αυτό θέλω να πω είναι ένα χαρακτηριστικό ακόμα, της οικογένειας του Άρη που κατά βάση είναι μπασκετική. Είναι η μόνη ομάδα στη χώρα, που είναι μία μεγάλη μπασκετική οικογένεια».
-την ιστορία του Άρη: «Ξέρω τον σεβασμό που υπάρχει στο μόνο μπασκετικό θαύμα της χώρας που είναι ο Άρης. Φέτος γιορτάζουμε 100 χρόνια μπάσκετ στη χώρα. Και είναι μία καλή ευκαιρία να αλλάξει, να πράξει αυτό που θέλει ο ελληνικός αθλητισμός. Το τμήμα του Άρη ιδρύθηκε το 1922. Από την πρώτη μέρα που ιδρύθηκε το μπάσκετ στην χώρα, ο Άρης ήταν ο σύλλογος με τις περισσότερες επιτυχίες. Είχε την τύχη ο σύλλογος να έχει σπουδαίες προσωπικότητες, σε αθλητικό, δημοσιογραφικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Δεν συνέβη τυχαία. Ο Άρης είναι η ομάδα της μπασκετούπολης Θεσσαλονίκης. Ο Ματθαίου, ο Πεταλίδης κ.α. Άνθρωποι που έβαλαν τις βάσεις για μία ομάδα, που ήταν αυτό που βλέπετε κι ελπίζουμε να είναι μελλοντικά κι άλλο περισσότερο. Έχω την τύχη να έχω δίπλα μου με πολλή αγάπη, τον άνθρωπο που τα ξεκίνησε όλα, τον Χάρη Παπαγεωργίου. Ήρθαν τεράστια ονόματα. Τον μεγάλο Αρειανό Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που έκαναν ένα θαύμα στην εποχή τους. Έφτιαξαν μία ομάδα που αν όχι ολόκληρη, ήταν η μισή εποχή μας. Έγινε τότε ένα θαύμα που όμοιο η Ευρώπη δεν είχε δει. Μία ομάδα από την Ελλάδα, που δεν είχε έδρα την πρωτεύουσα και κυριάρχησε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για μία δεκαετία. Το πιο σημαντικό που πέτυχε είναι που έφτιαξε γενιές Ελλήνων που αγάπησαν και ακολούθησαν τον αθλητισμό. Επίσης να πω ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι κοντά μας, νοερά είναι εδώ…».
