Στο πένθος βυθίστηκε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, καθώς έφυγε από τη ζωή ένας από τους θρύλους του.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών, μετά από έμφραγμα.
Ο Αργεντινός θρύλος του ποδοσφαίρου απεβίωσε λίγες ημέρες αφότου βγήκε από το νοσοκομείο μετά την εγχείρηση που υποβλήθηκε στον εγκέφαλο, κάνοντας τον «βασιλιά των σπορ» αρκετά φτωχότερο.
Όπως μετέδωσε η εφημερίδα Clarin το πρωί της Τετάρτης (25/11) ο «Ντιεγκίτο», η υγεία του οποίου ήταν αρκετά επιβαρυμένη το τελευταίο διάστημα, ένιωσε έντονες ενοχλήσεις στο στήθος του ενώ βρισκόταν στο σπίτι του στη συνοικία του Σαν Αντρέμ, στην πόλη της Τίγκρε.
Αρκετά ασθενοφόρα έσπευσαν αμέσως στην οικία του, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, αλλά παρά τις προσπάθειες που έγιναν δεν κατέστη δυνατό να κρατηθεί στη ζωή.
Hasta siempre, Diego.
Serás #Eterno en cada corazón del planeta fútbol. pic.twitter.com/jcsGP3GlNI
— Selección Argentina (@Argentina) November 25, 2020
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, μετά από την εγχείρηση στον εγκέφαλό του, υπήρχε ιατρικό προσωπικό που παρέμεινε στο σπίτι του Μαραντόνα για να επιβλέπει την κατάσταση της υγείας του, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να τον κρατήσουν στη ζωή όταν υπέστη καρδιακή ανακοπή.
Στις 3 Νοεμβρίου εγχειρίστηκε στον εγκέφαλο (αφαίρεση αιματώματος). Όπως είναι φυσικό η είδηση του θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία για τους φίλους του ποδοσφαίρου. Άλλωστε ο «Πίμπε Ντ’Όρο» λατρευόταν σαν θεός από τους φίλους της στρογγυλής θεάς.
Πελέ: «Μία μέρα θα κλωτσάμε μαζί την μπάλα στον ουρανό»
Με το που έγινε γνωστή η τραγική είδηση του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο μεγάλος Πελέ έσπευσε να τον αποχαιρετήσει.
Ο «μάγος της μπάλας» εξέφρασε την οδύνη του λέγοντας «είναι τόσο λυπηρό να χάνονται οι φίλοι με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα μία μέρα θα κλωτσάμε μαζί μία μπάλα στον ουρανό».
Que notícia triste. Eu perdi um grande amigo e o mundo perdeu uma lenda. Ainda há muito a ser dito, mas por agora, que Deus dê força para os familiares. Um dia, eu espero que possamos jogar bola juntos no céu. pic.twitter.com/6Li76HTikA
— Pelé (@Pele) November 25, 2020
Δείτε τη συνέντευξη του Ντιέγκο Μαραντόνα στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο το 2008:
Η λαμπρή καριέρα του
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είδε το πρώτο φως της ημέρας στις 30 Οκτωβρίου του 1960 στο Λανούς.
Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013).
Αγωνίστηκε στις Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.
Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος. Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα).
Το χαμηλό κέντρο βάρους τον βοηθούσε στην κατοχή και τον χειρισμό της μπάλας. Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι).
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.
Επίσης κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους.
Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια. Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.
Το θρυλικό του γκολ απέναντι στην Αγγλία που έγινε γνωστό ως το «Χέρι του Θεού»:
Το καταπληκτικό του τέρμα στον ίδιο αγώνα που χαρακτηρίστηκε ως «το γκολ του αιώνα»:
Το τραγούδι που προκάλεσε τις εντυπώσεις στην ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα
Μία ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα που ήταν η μεταφορά της βιογραφίας του Αργεντινού ποδοσφαιριστή στη μεγάλη οθόνη , είχε προκαλέσει πολλές συζητήσεις, καθώς ανέδιδε στην επιφάνεια πολλές από τις… αδυναμίες του. Μια από αυτές ήταν και το τραγούδι. Δείτε τον Θεό της μπάλας» να τραγουδάει:
Ο Μαραντόνα διετέλεσε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μπορεί να γεννήθηκε στη Λανούς, αλλά μεγάλωσε στη Βίλα Φιορίτο, μια παραγκούπολη στα νότια προάστια του Μπουένος Άιρες, όπου με την φτωχή οικογένειά του είχε μετακινηθεί από την επαρχία Κοριέντες. Ήταν ο πρώτος γιος μετά από τρεις κόρες.
Σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, εντοπίστηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων ενώ έπαιζε στην γειτονιά του, με την Εστρέλα Ρόχα. Έτσι στα 10 του, πήγε στους εφήβους της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Μέχρι τα 14 του έπαιζε στις ακαδημίες, βοηθώντας την να μείνει στην Ιστορία ως η πιο διάσημη και πετυχημένη παιδική ομάδα της Αργεντινής.
Στις 20 Οκτωβρίου 1976, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Ήταν η πρώτη επίσημη… γνωριμία του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα με το ποδόσφαιρο. Μόλις δέκα ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του, ο «Pibe de Oro» («χρυσό αγόρι), αγωνίστηκε στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Ταγιέρες. Αγωνίστηκε με την φανέλα Νο 16 και εντυπωσίασε με το σπουδαίο ταλέντο του. Προπονητής του, ήταν ο Χουάν Κάρλος Μόντες.
Αυτός ο αγώνας, που ολοκληρώθηκε με νίκη (0-1) της Ταγιέρες, ήταν ο πρώτος από τους 688 επίσημους στην διάρκεια της καριέρας του Μαραντόνα, σε συλλογικό και επίπεδο εθνικών ομάδων.
Κι αν αυτό ήταν το ξεκίνημα, ο επίλογος στην καριέρα του ήρθε το 1997, τότε που ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έπαιξε στον τελευταίο του επίσημο αγώνα. Στις 25 Οκτωβρίου 1997, ο διάσημος Αργεντινός, σε ηλικία 37 ετών, μπροστά σε 70.000 θεατές. αποχαιρέτησε την ενεργό δράση, φορώντας την φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς, στη νίκη με σκορ 2-1 επί της Ρίβερ Πλέιτ στο Monumental στο Μπουένος Άιρες.
Ο αποχαιρετιστήριος αγώνας διεξήχθη μεταξύ της εθνικής Αργεντινής και της Μικτής Κόσμου το Νοέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες μπροστά σε 50.000 θεατές και έληξε με 6-3 υπέρ της Αργεντινής με δύο γκολ του Μαραντόνα. Στις 26 Δεκεμβρίου 2003 η Αρχεντίνος Τζούνιορς μετονόμασε το στάδιό της σε «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα».
Ο «Ντιεγκίτο» αποχώρησε, ολοκληρώνοντας μία διαδρομή, όπου κατάφερε να κατακτήσει ένα Παγκόσμιο Kύπελλο Ανδρών και ένα ακόμα Νέων (με την Αργεντινή), ένα Κύπελλο UEFA, δύο πρωταθλήματα Ιταλίας, ένα ιταλικό Κύπελλο, ένα Ιταλικό Super Cup (όλα με τη Νάπολι), ένα πρωτάθλημα Αργεντινής (με την Μπόκα Τζούνιορς), ένα ισπανικό Κύπελλο κι ένα League Cup (αμφότερα με την Μπαρτσελόνα).
Ντιέγκο, ο προπονητής
Η προπονητική καριέρα του Μαραντόνα, άρχισε στη δεκαετία του 1990 προτού εγκαταλείψει την ενεργό δράση, όταν κατά τη διάρκεια της τιμωρίας του, ανέλαβε δύο φορές για μικρό χρονικό διάστημα (μηνών) ομάδες στη χώρα του, αλλά σε ανεπίσημο επίπεδο. Τον Νοέμβριο του 2008, ανέλαβε την εθνική ομάδα τη Αργεντινής νικώντας τη Σκωτία στο ντεμπούτο του με 1-0.
Τον Μάιο του 2011, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Αλ Γουάσλ, ομάδας από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου έμεινε για ένα χρόνο. Επανήλθε στα Εμιράτα το 2017 για ακόμη μία χρονιά με την Αλ Φουτζέιρα. Επίσης, για μία χρονιά (2018-19) κάθισε στον πάγκο της Ντοράδος ντε Σιναλόα στο Μεξικό, ενώ το 2019 επέστρεψε στην πατρίδα του ως προπονητής αναλαμβάνοντας τη Χιμνάσια Λα Πλάτα.
Ο εθισμός και η μάχη με τα ναρκωτικά
Η σεζόν 1990-1991, αυτή που ακολούθησε τον χαμένο τελικό στο Μουντιάλ της Ιταλίας, αλλά και όλη την οργή των Ιταλών εναντίον του, ήταν εκείνη που σήμανε και τον… κατήφορό του. Απουσίαζε από τις προπονήσεις νιώθοντας πίεση, αλλά ήταν συχνά στα πάρτι μελών της Καμόρα, με τα οποία φερόταν να είχε συνδιαλλαγές για εμπορία και χρήση ναρκωτικών.
Ο εθισμός του είχε κορυφωθεί. Στις 17 Μαρτίου κληρώθηκε να υποβληθεί στον καθιερωμένο έλεγχο ντόπινγκ μετά από αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην Μπάρι. Τα αποτελέσματα εμφανίζουν ίχνη κοκαΐνης στον οργανισμό του.
Η τιμωρία της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας στον -τότε- 31χρονο Αργεντινό, είναι 15 μήνες εκτός δράσης, ποινή που δεν αφορούσε μόνο την Ιταλία, αλλά οπουδήποτε υπήρχε επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν θα μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο ξανά, μέχρι τις 30 Ιουνίου 1992.
Αναχώρησε για το Μπουένος Άιρες πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης και το μεσημέρι της 26ης Απριλίου 1991, αστυνομικοί έκαναν έφοδο σε διαμέρισμα μιας εργατικής γειτονιάς στην πρωτεύουσα της Αργεντινής, το Καμπαλίτο, που ανήκε στον κουνιάδο του Μαραντόνα, Γκαμπριέλ Εσπόσιτο. Και μέσα σε αυτό υπήρχε ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου εκείνη την εποχή, μερικά άτομα και… ναρκωτικά.
Η αστυνομία συνέλαβε τον Μαραντόνα και ακόμη δύο άνδρες, οι οποίοι βρίσκονταν εμφανώς υπό την επήρεια ουσιών.
Ήταν η ημέρα που παραδέχθηκε δημοσίως ότι έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά.
Στις 6 Μαΐου η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής τον τιμώρησε με 14 μήνες αποκλεισμό για χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Η συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή. Βρήκε τη δύναμη, επέστρεψε και συμμετείχε στο Μουντιάλ 1994, παίζοντας μάλιστα απέναντι στην εθνική μας ομάδα. Στις 29 Ιουνίου όμως το δείγμα που έδωσε στον αγώνα με τη Νιγηρία είναι «θετικό». Ανιχνεύθηκε εφεδρίνη και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 15 μηνών. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι είχε την έγκριση να χρησιμοποιήσει το φάρμακο πριν τη διοργάνωση για να τον βοηθήσει στην απώλεια βάρους.
Το 2000 αποφάσισε να πάει στην Κούβα, στην προσπάθεια να απαλλαγεί από τον εφιάλτη των ναρκωτικών, αποδεχόμενος την πρόσκληση του προσωπικού του φίλου, Φιντέλ Κάστρο. Μπήκε σε ειδική κλινική, αρχίζοντας την προσπάθεια απεξάρτησης από την κοκαΐνη και τα άλλα ναρκωτικά.
Το βραβείο που ανάγκασε τη FIFA να αλλάξει
Το 2000, ο Μαραντόνα κέρδισε το βραβείο της FIFA ως ο καλύτερος παίκτης του 20ού αιώνα. Ο Μαραντόνα κέρδισε τη δημοσκόπηση με βάση το διαδίκτυο, συγκεντρώνοντας το 53,6% των ψήφων έναντι 18,5% του Πελέ που ήταν δεύτερος.
Παρά ταύτα, και λίγο πριν την τελετή, η FIFA πρόσθεσε ένα δεύτερο βραβείο και όρισε μια επιτροπή “ποδοσφαιρικής οικογένειας” που αποτελείτο από… ποδοσφαιρικούς δημοσιογράφους, οι οποίοι έδωσαν στον Πελέ τον τίτλο του καλύτερου παίκτη του αιώνα.
Ο διάσημος Αργεντινός κατετάγη τρίτος πίσω και από τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο και έτσι ο τίτλος μοιράστηκε. Ο Μαραντόνα διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτή την αλλαγή στη διαδικασία και δήλωσε πως δεν θα παρευρεθεί στην τελετή, εάν πάρει ο Πελέ το βραβείο. Τελικά, αποφασίστηκε να απονεμηθούν δύο βραβεία ένα για τον καθένα.
Βίντεο με στιγμές μαγείας από τον «Πίμπε Ντ΄Όρο»:
Πέθανε ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά τον φίλο του, Φιντέλ Κάστρο
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα πέθανε ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά τον φίλο του, Φιντέλ Κάστρο.
Πιο συγκεκριμένα ο Φιντέλ Κάστρο είχε φύγει από τη ζωή την 25η Νοεμβρίου του 2016, ενώ μάλιστα την ίδια μέρα, πριν από 15 χρόνια είχε πεθάνει και ο Τζορτζ Μπεστ.
Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου, είχε σε τεράστια εκτίμηση τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, όπως και ο Αργεντινός σούπερ-σταρ είχε μεγάλο σεβασμό στη φυσιογνωμία του Κουβανού ηγέτη. Μέσα στα χρόνια οι δύο άνδρες ανέπτυξαν μία ισχυρή φιλία που κράτησε μέχρι και τον θάνατο του πρώτου.
Ο Αργεντινός σούπερ σταρ επισκέφτηκε την Κούβα, για πρώτη φορά το 1987 και από τότε δημιούργησε μία στενή σχέση με τον Κουβανό ηγέτη.
Σε αρκετές από τις επισκέψεις του στο νησί, έδωσε πολλές σημαντικές φανέλες στον Κάστρο, όπως αυτή που φορούσε στο ντεμπούτο του με την Ολντ Μπόις ή την εθνική Αργεντινής με τον αριθμό δέκα, φυσικά υπογεγραμμένες.
Ο Mαραντόνα ταξίδεψε πολλές φορές στην Κούβα, όπου μάλιστα τον Ιανουάριο του 2000, υποβλήθηκε σε διαδικασία απεξάρτησης, από τον εθισμό του στα ναρκωτικά στη διεθνή κλινική «La Pedrera».
Ο διεθνής Τύπος για τον θάνατο του Μαραντόνα:
L’ Equipe: «Μαραντόνα, ο θάνατος ενός Θεού»
Le Monde: «Απεβίωσε ο “Θεός” της μπάλας Ντιέγκο Μαραντόνα»
Guardian: «Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών πεθαίνει σε ηλικία 60 ετών»
Eπιμέλεια: Μπάμπης Παπαφιλιππάκης
