Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Τα «μπαλάκια» μίλησαν, λοιπόν, και είπαν «Π.Α.Ο.Κ.-Μπεσίκτας».
Και τώρα που τα «μπαλάκια» μίλησαν,
πάμε να μιλήσουμε για Μπάλα
και να διερευνήσουμε αν ο παραμένων Φερέϊρα διαθέτει «μπαλάκια»
(ομιλώ, βεβαίως, σε ποδοσφαιρικό επίπεδο).
*** Θα ξεκινήσω αναφερόμενος στον κομβικό Ιούλιο τού 2019…
Το περυσινό καλοκαίρι ο Π.Α.Ο.Κ. εβίωνε το Όνειρο.
Πλημμυρισμένος από χαρά, από ευτυχία, από ηδονή,
ο «Δικέφαλος τού Βορρά» επανηγύριζε το «Αήττητο Πρωτάθλημα»
και έπαιρνε τον τίτλο
που την αμέσως προηγούμενη χρονιά τού είχε στερήσει η «Εγκληματική Οργάνωση»
με τις παρακρατικές, μαφιόζικες, ανδρεικελικές μεθοδεύσεις της
(εννοείται ότι δεν αναφέρομαι στην Α.Ε.Κ.
και σε όσα έγιναν στο πολυσυζητημένο ντέρμπι,
διότι αρνούμαι να βλέπω μόνο την «Κορυφή τού Παγόβουνου»).
Ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν χαρούμενος, ευτυχισμένος, ηδονισμένος.
Όμως,
η «Εγκληματική Οργάνωση» δεν αντέχει να βλέπει τη Χαρά·
τα σάπια και ψυχασθενικά όντα που αποτελούν την «Ε.Ο.»,
δεν αντέχουν να βλέπουν τη Χαρά ως «Κοινοκτημοσύνη»,
ούτε ως ένα συναίσθημα στο οποίο δικαιούνται να έχουν πρόσβαση άπαντες.
Έτσι,
η «Εγκληματική Οργάνωση» και τα πάσης φύσεως φερέφωνά της,
επιδόθηκαν σε μία ακόμη άρρωστη εκστρατεία
διασποράς τής προσωπικής τους κοπρανοψυχίας,
με απώτερο σκοπό και στόχο να καταστρέψουν τη Χαρά διά τής Δυσφημίσεως.
Η χαρά που αισθανόταν ο Π.Α.Ο.Κ.,
εβαπτίσθη από την παρακρατική Μαφία
-που λυμαίνεται την Ελληνική Κοινωνία με ορμητήριο το Ποδόσφαιρο-
ως «Μικροαστισμός» και ως « Νεοπλουτισμός».
«Όχι, Π.Α.Ο.Κ. τού Ρώσου Ιβάν Ιγκνατίεβιτς, δεν είσαι χαρούμενος.
Είσαι μικροαστός και νεόπλουτος.».
Αυτό ήταν το προπαγανδιστικό και προβοκατόρικο αφήγημα.
*** Όμως, ατυχώς για τον Π.Α.Ο.Κ., οι κατάρες τής «Ε.Ο.» έπιασαν τόπο.
Όχι, δεν συνέβη κάτι μεταφυσικό·
αρκούσε η απρόσμενη εμπλοκή
στην ανανέωση τής παραμονής τού αναμορφωτή Λουτσέσκου στον πάγκο τής ομάδας,
προκειμένου να μετατρεπόταν -ετεροχρονισμένα- η Δυσφήμιση σε «Πραγματικότητα».
Ο Ιβάν Σαββίδης και οι καθ’ ύλιν συνεργάτες του,
ελειτούργησαν σπασμωδικά, μικροαστικά, νεοπλουτίστικα
και αντί να επιχειρούταν η πάση θυσία γεφύρωση τού χάσματος με τον Λουτσέσκου,
επελέχθη μία κακόγουστη μύηση τού Π.Α.Ο.Κ. στα ποδοσφαιρικά σαλόνια.
Η Ανάγκη διαθέτει τη μαγική ιδιότητα να μετατρέπεται σε «Αλήθεια»
και έτσι ο -έχων πενιχρότατο βιογραφικό- Αμπέλ Φερέϊρα
έζησε το άκρως κολακευτικό «βάπτισμα τού πυρός»
που τον όριζε ως «project».
Το «project “Αμπέλ Φερέϊρα”».
Κλειστό 3ετές συμβόλαιο,
ώστε να αποκλειόταν η οποιαδήποτε περίπτωση να διέφευγε πρόωρα το «κελεπούρι».
Ο Π.Α.Ο.Κ. εθύμιζε θαμπωμένη ορεσείβια χωριατοπούλα,
που κατεβαίνει για πρώτη φορά στην όμορη επαρχιακή πόλη
και ερωτεύεται τον πρώτο «γαμπρούλη» που βλέπει μπροστά της
στο «νυφοπάζαρο» τής κεντρικής πλατείας.
Τα αποτελέσματα αυτής τής κάκιστης και εκκωφαντικά σπασμωδικής επιλογής,
ο Π.Α.Ο.Κ. τα ένιωσε στο πετσί του επί μία ολόκληρη χρονιά.
Παντού αποτυχίες.
Περιστασιακές επιτυχιούλες χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Σποραδικές αναλαμπές.
Επάνοδος -μετά από τρία έτη- σε σεζόν χωρίς τίτλο.
Ανώμαλη προσγείωση.
Παταγώδης πτώση.
*** Εφέτος,
ο «Δικέφαλος τού Βορρά» απεφάσισε ότι -τουλάχιστον, προσωρινώς-
θα συνεχίσει με τον Φερέϊρα στο τιμόνι τής τεχνικής ηγεσίας του.
Η πρώτη -και τεράστια- πρόκληση, λοιπόν,
ήρθε χθες μέσω τής κλήρωσης για τον β΄ προκριματικό γύρο τού «Champions League»:
Π.Α.Ο.Κ.-Μπεσίκτας
Και αυτομάτως, αρχίζουν να παρελαύνουν οι αγωνίες,
που σχετίζονται στη συντριπτική πλειοψηφία τους με τον ανεπαρκή κόουτς.
Εν τέλει,
θα καταφέρει αυτός ο προπονητίσκος
να οδηγήσει σε αποκλεισμό την ομάδα ΚΑΙ από την αποδεκατισμένη Μπεσίκτας;
*** Θεωρώ -και το λέω ευθαρσώς-
ότι η απόφαση τού Π.Α.Ο.Κ. να κρατήσει τον Φερέϊρα,
υποθηκεύει σε απόλυτο βαθμό και τη φετινή χρονιά.
Οι ερμηνείες που έχουν αναπτυχθεί είναι δύο·
είναι αυθύπαρκτες, λογικές και -ενδεχομένως- αλληλοσυμπληρούμενες.
Από τη μία,
έχουμε το πανάκριβο κλειστό 3ετές συμβόλαιο
που έσπευσε να προσφέρει ο Π.Α.Ο.Κ. στον Πορτογάλο προπονητίσκο.
Από την άλλη,
υπάρχει και η -κατά την προσωπική μου άποψη- άκρως επιεικής προσέγγιση,
που λέει ότι θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στον Φερέϊρα να στήσει την ομάδα
με τον τρόπο που εκείνος τη θέλει και τη φαντάζεται,
και στη συνέχεια να κριθεί για τις αμιγώς δικές του επιλογές.
Διαφωνώ κάθετα με ετούτην την οπτική.
Και διαφωνώ, όχι επειδή δεν τη βρίσκω σωστή και δίκαιη,
αλλά διότι αυτός ο «clean cut» φλούφλης
δεν έχει δώσει το παραμικρό στίγμα ότι είναι ταλαντούχος, καινοτόμος, τολμηρός·
αντιθέτως,
σύμφωνα με όλα τα ήδη κατατεθειμένα στοιχεία τού χαρακτήρα του,
τής προσωπικότητάς του, τής εικόνας του στον πάγκο τού Π.Α.Ο.Κ.,
πρόκειται για καραμπινάτη προπονητική απάτη.
Ένας «φιδέμπορας» είναι,
που -τάχα μου, τάχα μου- αναλαμβάνει τις ευθύνες του
μετά από κάθε (ηχηρή) αποτυχία,
αλλά έχει στρογγυλοκαθίσει
στο -τηρουμένων των αναλογιών- ηγεμονικό συμβόλαιό του
και δεν λέει να ξεκουβαλήσει.
Ένας βολεψάκιας,
που κατά τη διάρκεια τού προηγούμενου πρωταθλήματος
εδήλωσε επανειλημμένα ότι ανελάμβανε τις ευθύνες του,
μα ουδέποτε είχε το στοιχειώδες φιλότιμο -ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος-
να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση τής διοίκησης·
τουναντίον, είχε το θράσος να κλαίγεται κιόλας,
παραπονούμενος ότι είχε να δει πολύν καιρό την οικογένειά του και την πατρίδα του.
Συνελόντι ειπείν, ο «πολύφερνος τίποτας» Φερέϊρα,
πρεσβεύει την κουλτούρα..:
«Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, αλλά δεν φεύγω χωρίς την αποζημίωσή μου.».
Απλά, γελοίος κι ανυπόστατος.
*** Ναι, αναγνωρίζω ότι τού ασκώ δριμύτατη κριτική
(κριτική που στηρίζεται σε πλείστες ποδοσφαιρικές αποδείξεις και ενδείξεις)·
αυτή, λοιπόν, η οξύτητα, με την οποία τον αντιμετωπίζω,
με δεσμεύει -ηθικώς, δημοσιογραφικώς, δεοντολογικώς-
να ανακαλέσω την τραχύτητα των λεγομένων μου
αν εμφανίσει ένα άρδην διαφορετικό πρόσωπο κατά την επερχόμενη σεζόν.
Όμως, στην παρούσα φάση πιστεύω ακράδαντα,
ότι ο Φερέϊρα -σε επίπεδο ταλέντου και ιδιοσυγκρασίας-
δεν ανήκει στους ανθρώπους που είναι ικανοί να γυρίζουν το «παιχνίδι»
και που ενίοτε μπορούν να παραγάγουν θαύματα.
Νωρίς την προηγούμενη σεζόν, τον είχα χαρακτηρίσει άχρωμο, άγευστο, άοσμο·
εφρόντιζε διαρκώς και με απόλυτη συνέπεια να επιβεβαιώνει την άποψή μου
(μία άποψη που ενστερνίζονται στη συντριπτική πλειοψηφία τους
οι φίλαθλοι όλων των ομάδων
και ιδίως ο κόσμος τού Π.Α.Ο.Κ. που πονούσε επί μιαν ολόκληρη χρονιά
με αυτά που έβλεπε από τον μαθητευόμενο ανθυπομάγο).
Ως εκ τούτων, ο Φερέϊρα έχει πάαααρα πολύν δρόμο να διανύσει·
και είναι τόσο πολύς αυτός ο δρόμος,
που πιστεύω ότι δεν αξίζει καν τον κόπο η προσπάθεια.
*** Είναι πασίδηλο,
ότι η δεύτερη ευκαιρία τού δίνεται εν μέρει -αν όχι καθ’ ολοκληρίαν- αναγκαστικά,
λόγω των υφιστάμενων οικονομικών δεσμεύσεων
που ορίζονται από το συμβόλαιό του.
Όμως,
υποτασσόμενος ο Π.Α.Ο.Κ. σε έναν τέτοιον κοντόφθαλμο ορθολογισμό,
ρισκάρει να βιώσει μία δεύτερη καταστροφική χρονιά
και επιπτώσεις που θα είναι μεγεθυμένες με γεωμετρική πρόοδο·
όχι μόνο ο δρόμος είναι μακρύς,
αλλά -το κυριότερο- ο Φερέϊρα δεν πείθει
ότι έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να φτάσει μακριά.
Αυτός ο «wanna be coach»
δεν έχει -πάνω απ’ όλα- την παραμικρή σύνδεση με το «DN.A.» τού Π.Α.Ο.Κ.·
είναι εμφανές ότι ο Φερέϊρα δεν φέρει την ελάχιστη ψυχική επαφή
με την ομάδα που υποτίθεται ότι ο ίδιος φιλοδοξεί να τη φτάσει ψηλά.
Μην το ταλαιπωρούμε· είναι καθαρά θέμα χημείας.
Το πράγμα λειτουργεί ακριβώς με τούς κώδικες που διέπει και τις ερωτικές σχέσεις·
υπάρχει ο άνθρωπος που θα είναι ο έρωτας τής ζωής σου,
υπάρχει ο άνθρωπος που θα γουστάρεις απλώς να πηδιέσαι μαζί του,
υπάρχει ο άνθρωπος που θα θέλεις να κάνεις οικογένεια μαζί του
και υπάρχει κι εκείνο το αδιάφορο ον,
που σε μία νύχτα τυφλής μέθης απεφάσισες να μάθεις
πώς είναι το πήδημα με έναν αδιάφορο άνθρωπο.
Και έτσι,
διδάχθηκες -μέσω αυτής τής τελευταίας περίπτωσης-
πως ούτε η «Τυφλή Μέθη» είναι ικανή να αναβαθμίσει τον Αδιάφορο Άνθρωπο.
*** Πάμε τώρα να μιλήσουμε σε απολύτως πρακτικό επίπεδο
και να καταγράψουμε -μέσω υποθετικής περιπτωσιολογίας-
τι μέλλει γενέσθαι στον Π.Α.Ο.Κ..
Η κλήρωση με την Μπεσίκτας είναι μία τεράστια και συνάμα ύπουλη πρόκληση.
Το πρώτο σημαντικό τεστ τής σεζόν,
εμπεριέχει το σοβαρότατο ενδεχόμενο
να επέλθουν ηχηρές αλλαγές στον «Δικέφαλο τού Βορρά».
Άπασες οι συνθήκες που προσδιορίζουν την αναμέτρηση με την τουρκική ομάδα,
είναι όλες υπέρ τού Π.Α.Ο.Κ..
Η Μπεσίκτας έχει αποδεκατισμένο ρόστερ λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων,
δεν γνωρίζει καν ποιο θα είναι το φετινό ρόστερ της,
δεν έχει καν ξεκινήσει προετοιμασία,
ενώ το ματς θα διεξαχθεί -έστω και χωρίς την παρουσία κόσμου- στο γήπεδο τής Τούμπας.
Ο συγκεκριμένος αγώνας, λοιπόν, είναι «must win» για τον Π.Α.Ο.Κ.,
καθώς η πρόκριση θα δίνει το δικαίωμα
να συνεχιστεί η πορεία για την επίτευξη τού μεγάλου στόχου
που λέγεται «είσοδος στους ομίλους τού “Champions League”»
(θα χρειάζονται άλλες δύο προκρίσεις),
ενώ ακόμη κι αν αυτός ο στόχος δεν επιτευχθεί,
θα είναι ήδη εξασφαλισμένη η κερδοφόρος παρουσία στο «Europa League»·
τώρα πια -ελέω περιορισμών που ορίζονται από το «Financial Fair Play»-
ο Π.Α.Ο.Κ. δεν δικαιούται να σνομπάρει
τη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση
(ούτε και πριν δικαιούταν αυτόν τον σνομπισμό,
αλλά τον διέπραξε και εισέπραξε τα καταστροφικά επίχειρα).
Συνελόντι ειπείν, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι υποχρεωμένος να προκριθεί,
ο Π.Α.Ο.Κ. είναι υποχρεωμένος να αποβάλει
την οποιανδήποτε διαλλακτικότητα προς το ενδεχόμενο τού αποκλεισμού.
Πώς όμως θα το πετύχει αυτό;
Με τον ανίκανο -να εμπνεύσει και να μεταδώσει φλόγα και πάθος- προπονητή;
Για να μεταλαμπαδεύσεις την Έμπνευση, τη Φλόγα, το Πάθος,
πρέπει -αυταποδείκτως- να είσαι κτήτωρ τους.
Αν δεν έχεις μέσα σου αυτά τα στοιχεία,
πώς θα τα μεταφέρεις πειστικά και στους γύρω σου;
Ο Φερέϊρα με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια.
Βεβαίως, ακόμη κι αν έρθει η πολυπόθητη πρόκριση,
δεν θα συνιστά ένα τέτοιο αποτέλεσμα αποκλειστική επιτυχία τού Φερέϊρα,
ούτε θα σβήνονται μονοκονδυλιά οι αρνητικές εντυπώσεις·
ο Πορτογάλος «Στραματσόνι» θα πρέπει να αποδείξει εφέτος
ότι η «Επιτυχία» δεν είναι -στην περίπτωσή του- συνώνυμη με τη «Σποραδικότητα».
*** Καταλήγοντας…
Αν ο Π.Α.Ο.Κ. αποκλειστεί από την Μπεσίκτας,
ο Φερέϊρα θα απολυθεί εν ριπή οφθαλμού από τον Ιβάν Σαββίδη
(εκτός αν η -κατά τα λοιπά- ευεργέτιδα διοίκηση τού συλλόγου,
αποφασίσει ότι θέλει να γνωρίσει τη «Διαστρωμάτωση τής Αυτοκτονικότητας»
σε όλες τις βαθμίδες της).
Αν ο Π.Α.Ο.Κ. προκριθεί επί τής Μπεσίκτας,
ο Φερέϊρα θα πάρει πίστωση χρόνου αλλά θα τελεί συνεχώς υπό κρίση.
Υπό τη συνθήκη τής συνεχούς κρίσης, λοιπόν,
θα πρέπει να εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό τις περυσινές παθογένειες
και να εμφανίσουν -και ο ίδιος, και η ομάδα- απολύτως ανταγωνιστικό πρόσωπο.
Φυσικά,
αν ο Π.Α.Ο.Κ καταφέρει το έως τώρα ακατόρθωτο τής ιστορίας του
και μπει στους ομίλους τού «Champions League»,
ο Φερέϊρα θα γίνει -από το πουθενά, αλλά δικαίως-
το πρόσωπο που θα συμβολίζει την «Καινούργια Εποχή».
Είναι ικανός να πετύχει το «θαύμα»; Εγώ απαντώ καθέτως «ΟΧΙ».
Όμως, το Θαύμα δεν είναι αποκλειστικώς θέμα ικανότητας,
αλλά πολύ συχνά είναι προϊόν τύχης.
*** Σύντομα, λοιπόν, θα μάθουμε οριστικώς και αμετακλήτως,
τι ακριβώς είναι ο Φερέϊρα…
1) Είναι ένας άτυχος ικανός που προσωρινώς μάς εφάνη ανίκανος;
2) Είναι ένας ανίκανος που τον καταλάβαμε όλοι εξ’ αρχής;
3) Είναι ένας τυχερός ικανός που προσωρινώς μάς εφάνη ανίκανος;
4) Είναι ένας τυχερός ανίκανος που μονίμως θα μάς φαίνεται ανίκανος
και ενίοτε θα αποδεικνύεται τυχερός;
(όσοι αποκλείσατε το «3» είστε ψαγμένοι·
δεν θα σάς πω το «γιατί», ώστε να αφήσουμε τούς άλλους να ψάχνονται).
Αυτά για σήμερα…
Ο Αθλητάμπουρας
(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.
Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,
στη διεύθυνση https://twitter.com/Athlitampouras)
