Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία·
ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά στη χειρότερη
και πιο δυσοίωνη καμπή τής ένδοξης ιστορίας του.
Ναι μεν ο υποβιβασμός φαντάζει -λόγω τού ειδικού βάρους που έχει ο σύλλογος-
ως μία μακρινή απειλή,
αλλά ήδη ο υποβιβασμός υφίσταται σε επίπεδο κύρους και δυναμικής·
ο Παναθηναϊκός είναι ανυπόληπτος, τρώει σφαλιάρες από παντού,
ουδείς τον υπολογίζει, ουδείς τον φοβάται.
Για να αντιληφθούμε σε απόλυτο βαθμό
την απύθμενη παθογένεια που ταλανίζει το «τριφύλλι»,
αρκεί να καταγράψουμε την ολοκληρωτική παρακμή
που διέπει το τρίπτυχο «Διοίκηση-Ομάδα-Κόσμος».
*** Η Διοίκηση τού Παναθηναϊκού είναι ένα θεόρατο μηδενικό.
Ο ολυμπιακών πεποιθήσεων μεγαλομέτοχος Γιάννης Αλαφούζος
κινείται μεταξύ εκδίκησης και πολιτικο-οικονομικής ιδιοτέλειας·
από τη μία,
η σαφής τιμωρητική του διάθεση
για το γεγονός ότι ο κόσμος τής ομάδας -στη συντριπτική πλειοψηφία του-
τον μισεί, τον βρίζει και τον έχει οριστικώς απαξιώσει,
από την άλλη,
η επίσης εξόφθαλμη πρόθεσή του
να μειώσει τη χασούρα από την επταετή παρουσία του στο τιμόνι τής «Π.Α.Ε.».
Ως εκ’ τούτου, εδώ έχουμε μία απολύτως ζοφερή συνθήκη,
η οποία ορίζει
ότι ακόμη και οι κινήσεις που αποβαίνουν στο (όποιο) καλό τής ομάδας,
στην πραγματικότητα δεν έχουν γίνει για το καλό της·
για τον Αλαφούζο ο Παναθηναϊκός είναι απλώς μία ζημιογόνος εταιρεία του,
με την οποία, μάλιστα, δεν έχει την παραμικρή συναισθηματική σύνδεση.
Το υποθετικό ερώτημα που θα θέσω ευθύς αμέσως,
δίνει με εκκωφαντικό τρόπο τις απαντήσεις για τον εν’ λόγω επιχειρηματία..:
Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει,
ότι αν ο Αλαφούζος μπορούσε να είχε κέρδος (οικονομικό ή άλλο)
από τον υποβιβασμό τού Παναθηναϊκού,
θα γινόταν ασπίδα τού συλλόγου;
Ποιος μπορεί να έχει την ελάχιστη εμπιστοσύνη
σε αυτόν που -άνευ εμφανούς λόγου και εμφανούς αιτίας-
εκήρυξε προ δύο ετών την περιβόητη προσωρινή στάση πληρωμών
και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο χείλος τού υποβιβασμού
και στον ευρωπαϊκό αποκλεισμό;
Θα πρέπει κάποιος να διαθέτει υπομηδενική νοημοσύνη
για να θεωρεί ότι ο Αλαφούζος έσωσε την ομάδα
από την πτώση στην κατώτερη κατηγορία·
το «Δόγμα τού Σοκ» εφήρμοσε,
για τούς δικούς του, άδηλους λόγους.
*** Η Ομάδα τού Παναθηναϊκού είναι κι αυτή βυθισμένη στην κατάντια.
Ο Γιώργος Δώνης αποδεικνύει με τη στάση του, με τις επιλογές του
και με την ψυχολογική διαχείριση τού ρόστερ,
ότι δεν είναι ο άνθρωπος που θα βγάλει τον σύλλογο από το αγωνιστικό αδιέξοδο·
δεν αρκεί να είσαι ευγενικός συνομιλητής και ενδιαφέρων διαπιστωτής,
ώστε να αξίζεις να θεωρείσαι καλός προπονητής.
Ατυχώς,
ένας εμβληματικός ποδοσφαιριστής που έχει συνδεθεί με ιστορικές στιγμές τού συλλόγου,
δείχνει ότι δεν μπορεί να εμπνεύσει τούς παίκτες του
και -όπου χρειάζεται- να τούς επιβληθεί.
«Παίκτες»; Ποιοι παίκτες;
Ένας συρφετός από μετριότατους ποδοσφαιριστές (με ελάχιστες εξαιρέσεις),
ένα τσούρμο από «σαπάκια»
που το καθένα τους κάνει ό,τι τού κατεβεί στο γήπεδο,
μία άμπαλη και εκνευριστική κουστωδία
που φοράει τη Φανέλα τού Παναθηναϊκού και την προσβάλλει στο έπακρο.
Βεβαίως,
η διαχρονική αθώωση τού Ατάλαντου έρχεται μέσα από το επιχείρημα
«Δεν φταίει αυτός. Φταίνε αυτοί που τον επέλεξαν.»,
το οποίο αναμφίβολα έχει βάση και ορθή συλλογιστική.
Έτσι, για τον κάθε Χρήστο Δώνη, για τον κάθε Μαυρομμάτη, για τον κάθε Ζαχίντ,
υπάρχουν οι αντίστοιχοι Γιώργος Δώνης και Νίκος Νταμπίζας που τούς επέλεξαν.
*** Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού βιώνει κι αυτός τη δική του παρακμή.
Ολοκληρωτικά διχασμένος, χωρίς ευθυκρισία,
χωρίς συμπαγή αντίληψη για όσα συμβαίνουν στην αγαπημένη του ομάδα,
εμφυλιοπολεμικός, απαισιόδοξος, σπασμωδικός, παραιτημένος.
Φίλαθλοι που εύκολα ταλαντεύονται με την εμφάνιση τού κάθε «σωτήρα»,
φίλαθλοι που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο πάλαι ποτέ λαμπρό παρελθόν,
στο πρόσφατο τραυματικό παρελθόν, στο τραυματικό παρόν
και στο προθανάτιο άμεσο μέλλον.
Ουδεμία συσπείρωση, οι πάντες βάλλουν κατά πάντων,
δεν υπάρχει συνοχή, δεν υπάρχει ομοιογένεια·
ένας κόσμος αποκαμωμένος και ανίκανος ή απρόθυμος να αντιδράσει,
ένας κόσμος ξενερωμένος.
Ναι, σαφώς υπάρχουν δικαιολογίες για αυτήν την κατάσταση,
αλλά πλέον ο Χρόνος έχει αρχίσει να γίνεται εχθρός τής Ιστορίας τού Παναθηναϊκού·
και ως γνωστόν, όταν δεν υπάρχει χρόνος,
τα Λόγια πρέπει να πηγαίνουν στην άκρη
και να δίνουν τον πρωταγωνιστικό λόγο στις Πράξεις.
Αν, λοιπόν, δεν υπάρξει αυτή η απαραίτητη διαδοχή,
αν οι Λέξεις δεν δώσουν τη θέση τους στις Πράξεις,
θα τη δώσουν -νομοτελειακώς- στα κλάματα.
Διότι,
ναι μεν ο υποβιβασμός τού Παναθηναϊκού
παραμένει αυτήν τη στιγμή ένας μακρινός κίνδυνος,
όμως,
και μόνο που ο «κίνδυνος υποβιβασμού τού Παναθηναϊκού»
δεν συνιστά πλέον αποκύημα επιστημονικής φαντασίας,
αυτό από μόνο του λέει πάααρα πολλά.
*** Επιμύθιο:
Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός νοσεί βαρύτατα και χρήζει άμεσης θεραπείας.
Το τρίπτυχο «Διοίκηση-Ομάδα-Κόσμος» κραυγάζει για την κρισιμότητα τής κατάστασης·
διοίκηση ολυμπιακών πεποιθήσεων (και ενδεχομένως, συμφερόντων),
ομάδα που αποδεδειγμένα δυσφημίζει τη Φανέλα
και ως μόνη λύση φαντάζει
ο -εδώ και χρόνια βυθισμένος σε εμφυλιοπολεμική εσωστρέφεια- Κόσμος τού Παναθηναϊκού.
Μιλάμε για άνευ προηγουμένου εγκλωβισμό,
ο οποίος δύναται να λυθεί
μόνο από έναν άνθρωπο που θα κόψει με το σπαθί του τον «αλαφούζειο δεσμό».
(Θα) είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αυτός ο άνθρωπος;
(Θα) είναι κάποιος άλλος;
Ή θα είναι ο Υποβιβασμός
που θα έρθει να φυλακίσει εσαεί το Παναθηναϊκό Συναίσθημα
σε μία «Μαύρη Σελίδα» που κάποτε ουδείς διανοούταν ότι θα γραφόταν;
Ο Αθλητάμπουρας
