Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** 20 χρόνια Εγκληματικότητας και Σαπίλας στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
20 χρόνια όπου η Διαιτησία απετέλεσε το Προπύργιο τής Κατάντιας
και προσέφερε με τεράστια προθυμία και δουλικότητα τις υπηρεσίες της
στην «Παράγκα» και στην «Εγκληματική Οργάνωση».
Το επίσημο όργανο τής Ελληνικής Διαιτησίας σιωπούσε επί δύο δεκαετίες·
την ώρα που όλη η Ελλάδα εβίωνε κάθε εβδομάδα τον απόλυτο αποτροπιασμό
μπροστά στα στημένα σφυρίγματα
και τη φασιστικού θράσους ανομία που επεκρατούσε,
η «Ομοσπονδία Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος» έκανε πως δεν έβλεπε,
εσφύριζε αδιάφορα και ετύρβαζε περί άλλων,
όταν «επίλεκτα» μέλη της -όπως ο Σπάθας, ο Καλόπουλος, και τόσοι ακόμα-
εκτελούσαν ποδοσφαιρικές δολοφονίες χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.
Η πανελλήνια μετάδοση των εγκλημάτων
ουδέποτε συνεκίνησε το συνδικαλιστικό όργανο των Ελλήνων διαιτητών,
το οποίο ήταν εκκωφαντικά απόν
στην πιο άρρωστη περίοδο τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου.
Η απαξίωση ήρθε απολύτως φυσιολογικά, αλλά και πάλι ουδείς νοιαζόταν.
«Τι μάς νοιάζει τι λέει ο κάθε ασήμαντος φιλαθλάκος για εμάς;
Αυτό που μάς καίει και μάς κόφτει
είναι να μη στεναχωρήσουμε την “Παράγκα” και την “Εγκληματική Οργάνωση”.
Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε…»
(αλήθεια,
για εκείνες τις περιβόητες συνομιλίες
που απεκάλυψε το 2002 ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος
και αποτελούσαν το «Βατερλό τού Έλληνα διαιτητή»,
ποια ήταν η αντίδραση τής «Ο.Δ.Κ.Ε.»;
Ουδεμία αντίδραση.
*** Το «Συντεχνιακό Αβαβά» καλά κρατούσε,
τα στημένα πρωταθλήματα έδιναν κι έπαιρναν,
οι διαιτητικές σφαγές και οι καραστημένες διαιτησίες
αποτελούσαν την καθεστηκυΐα καθημερινότητα.
Όμως, πάντοτε φτάνει η στιγμή που η εκάστοτε χούντα πέφτει. Και έπεσε.
Οι Σαρρήδες και οι Γκιρτζίκηδες ξεκουμπίστηκαν από την «Ε.Π.Ο.»,
και ξάφνου, οποία σύμπτωσις (sic), άλλαξε και ο Πρωταθλητής Ελλάδος.
Όμως, το χούϊ έμεινε στους Έλληνες διαιτητές,
καθώς η εικοσαετής συνήθεια αποτινάσσεται πολύ δύσκολα.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, λοιπόν,
οι Έλληνες διαιτητές είναι δειλοί, ανεπαρκείς, συμφεροντολόγοι,
αφόρητα ενδοτικοί και επιρρεπείς στο προμελετημένο ή στο ακούσιο λάθος.
Η κλήση τού Ισπανού Μπορμπαλάν
για τον περυσινό τελικό Κυπέλλου Α.Ε.Κ.-Π.Α.Ο.Κ.
και η τέλεια διαιτησία του,
κατέδειξαν σε συντριπτικό βαθμό την Παθογένεια και τη Σαθρή Κληρονομικότητα.
Αυτό που ο Έλληνας διαιτητής πράττει κατ’ εξαίρεσιν,
ο ξένος διαιτητής το προσφέρει ως Κανόνα.
Έως τώρα είχαμε τέσσερεις αγώνες με ξένους διαιτητές,
όπου ουδέν παρατράγουδο υπήρξε και ουδέν αποτέλεσμα αλλοιώθηκε.
Αντιθέτως, οι Έλληνες διαιτητές διαπράττουν ακόμη και φέτος σημεία και τέρατα·
έως τώρα, σφύριξαν ανύπαρκτα πέναλτι, δεν σφύριξαν καραμπινάτα πέναλτι,
κατελόγισαν οφ-σάϊντ με τούς επιτιθέμενους να βρίσκονται τρία μέτρα πίσω,
χάρισαν κόκκινες κάρτες που δεν θα τις εχάριζε ούτε χειριστής γκιλοτίνας,
ακύρωσαν πεντακάθαρα γκολ.
*** Και μετά από όλα αυτά,
η «Ομοσπονδία Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος»
είχε το θράσος να εκδώσει χθες μία ανακοίνωση
που αποτελεί «Μνημείο Κλάψας».
Διαβάστε να φρίξετε…
«Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
εκφράζει την αγωνία της
για το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής Διαιτησίας.
Η αποτυχημένη και ανεξήγητη επιλογή
της απεμπλοκής της Ελληνικής Διαιτησίας από την Ομοσπονδία
(αλλά και από τους Συνδέσμους Διαιτητών)
και η υπαγωγή της στις Ποδοσφαιρικές Ενώσεις
(και κατ’ επέκταση στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία),
έπληξε την Ελληνική Διαιτησία
στο πεδίο της εκπαίδευσης-αξιολόγησης των Ελλήνων Διαιτητών
και κυρίως δημιούργησε δίοδο παρέμβασης ποδοσφαιρικών παραγόντων
στην επιλογή τους και στην απρόσκοπτη εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Η στοχευμένη επιχειρούμενη απαξίωση των Ελλήνων Διαιτητών
και το καλλιεργούμενο κλίμα δυσπιστίας κατά αυτών,
πρέπει να πάψει με ισχυρή βούληση
και συγκεκριμένα μέτρα διαφάνειας
στην επιλογή και αξιολόγησή τους.
Η υποκατάσταση των Ελλήνων Διαιτητών από ξένους
δεν λύνει το πρόβλημα στη ρίζα του,
αλλά αποτελεί ομολογία της αναξιοπιστίας του ποδοσφαίρου μας,
που το εκθέτει διεθνώς.
Μέτρα όπως,
η επαναφορά της Ελληνικής Διαιτησίας στην Ομοσπονδία Διαιτητών
και στους Συνδέσμους,
η θέσπιση αυτοδιοίκητης Κ.Ε.Δ.,
η κατηγοριοποίηση των Διαιτητών
με αξιολογικά κριτήρια βαθμολογίας, εμπειρίας, απόδοσης,
η αντικατάσταση του μέτρου του ορισμού, και άλλα,
θα βοηθήσουν.
Ο Έλληνας Διαιτητής κάτω από ιδιαίτερες δυσχερείς περιστάσεις,
προσπαθεί με διάθεση αυτοκριτικής για τα ανθρώπινα λάθη του,
να συμβάλλει επί τα βελτίω
στην ποιοτική αναβάθμιση του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.
Μπορούμε μέσα από έναν ειλικρινή διάλογο με τους αρμόδιους φορείς
να ξαναχτίσουμε τις συνθήκες και το περιβάλλον
που θα θωρακίσουν την Ελληνική Διαιτησία
και θα αποφορτίσουν την εντεινόμενη αμφισβήτηση των φιλάθλων
απέναντι στον Έλληνα Διαιτητή και στο ποδόσφαιρο.
Για το Δ.Σ./Ο.Δ.Π.Ε
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ».
*** Κυριολεκτικά, φριχτή ανακοίνωση.
Οι Έλληνες διαιτητές βγάζουν ανακοίνωση ευθιξίας με 20 χρόνια καθυστέρηση.
Τώρα που διαπιστώνουν ότι χάνουν οριστικά το παιχνίδι,
τώρα που οι ξένοι διαιτητές παρείχαν στον Έλληνα Φίλαθλο
ένα συντριπτικό και αδιαμφισβήτητο μέτρο σύγκρισης,
θυμήθηκε ο Έλληνας διαιτητής
«…με διάθεση αυτοκριτικής για τα ανθρώπινα λάθη του,
να συμβάλλει επί τα βελτίω
στην ποιοτική αναβάθμιση τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου».
Ιδίως αυτή η τελευταία διατύπωση
δημιουργεί στον αναγνώστη της οξεία γαστρεντερίτιδα.
Μετά από 20 χρόνια εγκλημάτων
(ή, εν πάση περιπτώσει, εγκληματικής ανοχής),
οι Έλληνες διαιτητές έχουν διάθεση αυτοκριτικής για τα «ανθρώπινα λάθη» τους.
20 χρόνια αδιάθετοι,
20 χρόνια που εντελώς συμπτωματικά έκαναν πράξη
με τούς πιο στυγνούς τρόπους τη διαβόητη ρήση τού πατρός Σπάθα..:
«Μόνο ο Ολυμπιακός.
Να κερδάει ο Ολυμπιακός.
Τίποτ’ άλλο· και το Αιγάλεω.
Όλοι οι άλλοι να πά’ να γαμηθούνε.».
Η «Ομοσπονδία Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος»
είχε εκδώσει κάποιαν ανακοίνωση τότε;
Είχε πάρει το οποιοδήποτε μέτρο για να διαφυλάξει το κύρος της
και να προστατεύσει το Ελληνικό Ποδόσφαιρο
από τη Λαίλαπα τής Εγκληματικότητας;
Θυμίζω ότι ο πατήρ Σπάθας
ήταν Πρόεδρος τού Συνδέσμου Διαιτητών Πειραιά,
οπότε έπληττε ευθέως την αξιοπιστία τής Ελληνικής Διαιτησίας.
Ποιος τα έβαλε μαζί του τότε;
Μόνο ο Τριανταφυλλόπουλος·
αλλά δυστυχώς για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο ο Μάκης δεν είναι διαιτητής.
Όλοι οι υπόλοιποι προσκυνούσαν όταν μιλούσε ο πατήρ Σπάθας·
μάλλον νομίζαν’ ότι ο «πατήρ» ήταν… παπάς.
*** Επιμύθιο..:
Με αφήνει παγερά αδιάφορο η συντεχνιακή κλαψούρα των Ελλήνων διαιτητών·
αναγνωρίζω ότι η ανακοίνωση είναι -τυπικώς- καλογραμμένη,
αλλά σε επίπεδο ουσίας είναι μία θλιβερή καλικαντζούρα.
Μία απελπισμένη προσπάθεια να δικαιολογήσει τα Αδικαιολόγητα,
μία επαιτεία συμπάθειας,
μία επίδειξη συμβιβαστικής διάθεσης τώρα που πια δεν γίνεται αλλιώς.
Όχι,
δεν έχω την παραμικρή επιείκεια για ανθρώπους
που επί 20 χρόνια επέτρεψαν (ή και συνέργησαν)
ώστε ένα λειτούργημα να μετατραπεί σε κακούργημα.
Υπό κανονικές συνθήκες, η Διαιτησία είναι λειτούργημα.
Υπάρχει έστω ένας Έλληνας
που να θεωρεί ότι η «Ελληνική Διαιτησία» είναι λειτούργημα;
Ούτε ο Τοτός δεν θα είχε το θράσος για «τόσο ανέκδοτο».
Απόφθεγμα Ημέρας:
Όταν καταπίνεις συνεχώς το «στραγάλι», μοιραίο είναι να πνιγείς.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Τα δημοσιογραφικά φερέφωνα τού Μαρινάκη σε νέες περιπέτειες…
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
