Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ανέκαθεν θεωρούσα
ότι η κηδεία ενός ανθρώπου είναι η Απόλυτα Προσωπική Υπόθεση.
Όμως,
αντιμετώπιζα με μία σχετική ειρωνεία αλλά και με απέραντο θαυμασμό
την ουσία που κρύβει το γεγονός
ότι η Κηδεία αναφέρεται στις εφημερίδες στη στήλη «Κοινωνικά».
Πράγματι, η κηδεία ενός ανθρώπου ενώνει την κοινωνία (του)•
σημαίνει το προσκλητήριο για αυτούς που υπήρξαν,
που πέρασαν από τη ζωή του,
αλλά ακόμη-ακόμη και αυτούς που δεν τον εγνώρισαν•
προσκαλεί στον ύστατο σαρκικό αποχαιρετισμό.
Ακόμη κι αν κάποιος, λοιπόν,
θα μπορούσε να έχει ενστάσεις για την Κοινωνικότητα τής Κηδείας,
οι αντιρρήσεις του θα εξαϋλώνονταν χθες.
Η Κηδεία τού Παύλου Γιαννακόπουλου ήταν Κοινωνικό Γεγονός!
Ο Θάνατος.
«Dura Lex, sed Lex.», που λένε κι οι Λατίνοι.
Ο Θάνατος είναι η απόλυτη εκδοχή τής φράσης
«Σκληρός Νόμος, αλλά Νόμος.»!
*** Ήταν συγκλονιστικά όσα έγιναν εχθές στη Μητρόπολη,
όπου η σορός τού Παύλου Γιαννακόπουλου εξετέθη σε Λαϊκό Προσκύνημα.
Χωρίς ίχνος υπερβολής θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο,
το οποίο θα αποτελούσε ένα οδοιπορικό αναγνώρισης, συγκίνησης,
καθολικού σεβασμού, αλλά και μία επετηρίδα εκπεμπόμενων μηνυμάτων.
Πάμε να ακολουθήσουμε αυτό το οδοιπορικό
και να σταθούμε σε κομβικές παρουσίες, εικόνες και στιγμές…
*** Η Ιεράρχηση των Παρουσιών ξεκινά πάντα από την Οικογένεια.
Αυτή, η Οικογένεια, δεσπόζει ως Παρουσία,
και δευτερευόντως αυτή ορίζει τις παρουσίες.
Ο υιός τού Παύλου ο Δημήτρης,
η γυναίκα του και μητέρα τού Δημήτρη η Δέσποινα,
ο μοναδικός εναπομείναντας αδελφός ο Θανάσης.
Τραγικά Πρόσωπα.
Έκαστο από αυτά τα τρία πρόσωπα είναι τραγικό,
λόγω τής σχέσης ζωής που το συνέδεε με τον εκλιπόντα Παύλο.
Τώρα αυτή η σχέση ζωής απέκτησε και τη μεταφυσική της διάσταση.
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!
Κατόπιν σκέψεως απεφάσισα την Παρουσία τής Οικογένειας
να τη συμπυκνώσω σε μία και μοναδική φωτογραφία…
(Σκέφτηκα αν θα έπρεπε να αναρτήσω έστω και αυτήν τη φωτογραφία,
διότι σε τέτοια θέματα ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος
να περιπέσεις σε σκανδαλοθηρική συναισθηματολογία•
όμως, θεωρώ ότι αυτή η Εικόνα εμπεριέχει ΚΑΙ Κοινωνικό Μήνυμα•
ένιωσα ότι είναι μία από τις σημαντικές περιπτώσεις
όπου η Κοινωνία μέσα από μία φωτογραφία
αποκτά Συναισθηματική Ενημέρωση.
Έτσι,
σε αυτό το στιγμιότυπο συμπεριέλαβα -σε επίπεδο εικόνας-
και όλα τα άλλα συγκλονιστικά στιγμιότυπα•
όπως αυτό με τον Θανάση
να ακουμπά συντετριμμένος στο πίσω μέρος τού οχήματος
που θα οδηγούσε τον Παύλο στην τελευταία του κατοικία,
αλλά και αυτό με τον Δημήτρη
να απομακρύνεται από την πύλη τού κοιμητηρίου,
να γίνεται ένα με τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού
και να τούς λέει κλαίγοντας με αναφιλητά τα εξής λόγια..:
«Έκανε για τον Παναθηναϊκό ό,τι μπορούσε.
Να ’σαστε περήφανοι και σάς αγαπάει εκεί που είναι…»!
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ! ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ! ΑΞΙΟΔΑΚΡΥΤΕΣ!)
…
Η οικογένεια Γιαννακόπουλου όρισε τις παρουσίες
μέσω τής επιλογής να εκτεθεί η σορός τού ανθρώπου της
σε «λαϊκό προσκύνημα».
Μία απόφαση που απλώς εξέφρασε το Αυτονόητο•
δεν γινόταν να μην έχει πρόσβαση ο Κόσμος•
ο κόσμος που ηγάπησε, ελάτρεψε
και θα συνεχίσει εσαεί να αγαπάει και να λατρεύει τον Παύλο,
δεν γινόταν να μην ήταν ΕΚΕΙ στον Τελευταίο Αποχαιρετισμό.
Ως εκ τούτου, μετά την Οικογένεια, η Ιεραρχία λέει «Παναθηναϊκός».
Η Οικογένεια που είναι Συνώνυμη με τον Παναθηναϊκό.
Από νωρίς το πρωί ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού ήταν ΕΚΕΙ.
Είναι βαθιά συγκινητικό, ποιητικό, υπέροχο,
όταν το «εκεί» αποκτάει απολύτως συγκεκριμένη έννοια.
«Καλό Ταξίδι, Κύριε Παύλο. Τα Παιδιά Σου!».
Τι να πεις γι’ αυτό το Ξεπροβόδισμα; Δεν υπάρχουν λόγια!
Και η Μηχανοκίνητη Πορεία Αγάπης ως το κοιμητήριο.
Η Μηχανοκίνητη Πορεία Αποθέωσης.
Πόση διαφορά από τη μηχανοκίνητη πορεία θανάτου
που έκαναν κάποιοι άλλοι προς τη Λεωφόρο Λαυρίου.
Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού έκανε τη Διαφορά!
*** Μετά από την Οικογένεια και τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού,
η ιεραρχικώς επόμενη παρουσία
ήταν αυτή τού προπονητή
που έχει συνδέσει όσο ουδείς άλλος το όνομά του
με την 110ετή Ιστορία τού Συλλόγου.
Ο Ζέλικο ήταν ΕΚΕΙ!
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν ΕΚΕΙ
και έδωσε για ακόμη μία φορά (σιωπηλά στη συγκεκριμένη περίπτωση)
την απάντησή του στους αίολους αμφισβητίες.
Παρ’ ότι η ομάδα του, έδινε αργότερα, το ίδιο βράδυ,
τον πέμπτο τελικό για το τουρκικό πρωτάθλημα,
ο Ζέλικο εταξίδεψε για να (απο)χαιρετήσει τον άνθρωπο
με τον οποίο συνδέθηκε άρρηκτα για μια ολόκληρη ζωή.
*** Μετά από τον Τεράστιο Προπονητή,
η Ιεραρχία των Παρουσιών πάει δικαιωματικώς στους παίκτες.
Παλαιές και Τωρινές Δόξες τού Παναθηναϊκού ήταν ΕΚΕΙ!
Δεν θα αναφέρω ονόματα,
διότι δεν θα ήταν σωστό να λησμονούσα έστω κι έναν.
Οπότε, τούς εμπερικλείω άπαντες τούς αθλητές τού Συλλόγου,
στη φράση «Ήταν όλοι τους ΕΚΕΙ!».
*** ΕΚΕΙ ήταν και ο «Καπετάνιος».
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης,
γέρων κι αυτός πια, αλλά ευθυτενής,
και με την Παναθηναϊκή Αύρα να εκπέμπεται επιβλητικά
από την παρουσία του.
Τι κι αν η οικογένεια Βαρδινογιάννη
αποτελεί πλέον για πολλούς Παναθηναϊκούς «κόκκινο πανί»;
Ο Σεβασμός έχει Αχρωματοψία!
*** Και πριν πάμε στο πιο ιδιαίτερο και δύσκολο κομμάτι
αυτής τής Ιεραρχίας των Παρουσιών,
να αναφερθούμε και στην Πολιτική Παρουσία.
Ο Πρόεδρος τής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ήταν ΕΚΕΙ!
Ο Πρωθυπουργός τής Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας,
λόγω Εθνικών Υποχρεώσεων ήταν ΕΚΕΙ στέλνοντας στεφάνι.
Ο Πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, ήταν ΕΚΕΙ!
Πολιτικοί όλων των παρατάξεων ήταν ΕΚΕΙ!
*** Και φτάνουμε στο πιο ιδιαίτερο και δύσκολο κομμάτι
τής Ιεραρχίας των Παρουσιών.
Οι Αντίπαλοι ήταν ΕΚΕΙ!
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ήταν ΕΚΕΙ!
Ο Ιβάν Σαββίδης, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι και ο Βασίλης Σπανούλης
έστειλαν στεφάνι.
Ο πολυσυζητημένος Μπερτομέου ήταν ΕΚΕΙ!
Και ήταν ΕΚΕΙ και ένας «εχθρός».
Αναμφίβολα,
η πλέον αμφιλεγόμενη παρουσία στη χθεσινή θρηνητική μυσταγωγία,
ήταν αυτή τού Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ο ιδιοκτήτης τής Π.Α.Ε. Ολυμπιακός είχε ενημερώσει ότι θα προσερχόταν στον χώρο,
αλλά τούτο δεν στάθηκε αρκετό
ώστε να αποφευχθούν κάποιες έντονες αποδοκιμασίες.
Άμα τη εμφανίσει του υπήρξαν ύβρεις,
ενώ κάποιοι μαυροφορεμένοι «φουσκωτοί» έφυγαν από το πλευρό του
και κινήθηκαν απειλητικά προς το πλήθος.
Με δεδομένη την απέχθεια που νιώθει ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού
για τον Βαγγέλη Μαρινάκη,
το ερώτημα που προέκυψε ήταν εξαιρετικά σοβαρό:
Έπρεπε να πάει ΕΚΕΙ;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη,
διότι ο Μαρινάκης έχει σεσημασμένο παρελθόν
όσον αφορά στην προκλητικότητά του
(θυμίζω τις εμπρηστικές «βόλτες» στον αγωνιστικό χώρο τής Λεωφόρου
πριν από ντέρμπι των «αιωνίων»).
Όμως, εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με ποδοσφαιρικό αγώνα.
Αν οι σχέσεις του με την οικογένεια Γιαννακόπουλου είναι στενές,
καλά έκανε και πήγε.
Αν η παρουσία του ήταν τυπική ή θεσμική
-και συνυπολογίζοντας πως,
ήταν δεδομένο ότι η ύπαρξή του στον χώρο θα προκαλούσε αντιδράσεις
και θα εχάλαγε το κλίμα-
κακώς πήγε.
Όμως,
επειδή δεν είναι σωστό σε ένα τέτοιο θέμα να κάνουμε δίκη προθέσεων,
θα πω ότι καλώς έπραξε ο Βαγγέλης Μαρινάκης
και παρέστη στο συγκεκριμένο κοινωνικό γεγονός.
Τα κίνητρά του τα γνωρίζει μόνο ο ίδιος.
Επιμύθιο:
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είναι εδώ και πολλές δεκαετίες
ο μοναδικός Έλληνας που εδίδαξε τη Συσπείρωση.
Το Μεγαλείο τού Παύλου Γιαννακόπουλου είναι,
ότι δεν εδίδαξε τη Συσπείρωση τού Παναθηναϊκού και μόνο
(διότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι άκρως διχαστικό).
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είναι ο Έλληνας
που εδίδαξε την Ελληνική Συσπείρωση!
Και με τη ζωή του, αλλά και με τον θάνατό του,
ο Παύλος Γιαννακόπουλος άφησε βαρύτατη παρακαταθήκη και κληρονομιά.
Από τούδε και στο εξής,
κάθε αθλητικό και κοινωνικό παρατράγουδο
θα έχει να απολογηθεί στη Μνήμη τού Παύλου Γιαννακόπουλου.
Ο Πραγματικός Ευπατρίδης που ουδέποτε επούλησε πατριωτισμό,
έφυγε πλέον για το μακρύ ταξίδι τού «Όπου Γης και Πατρίς».
Πατέρα τού Παναθηναϊκού, Παύλε Γιαννακόπουλε,
είθε να υπάρχει Μετά Θάνατον Ζωή, ώστε να συνεχίζεις να υπάρχεις.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Ο Αθλητάμπουρας
