.jpg)
Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Δεν πάνε πολλά χρόνια
από τότε που ένας από τούς εγκυρότερους,
πιο αγαπητούς και αντικειμενικούς δημοσιογράφους, ο Αλέξης Σπυρόπουλος,
έχασε την εργασία του,
επειδή οι μεταδόσεις του σε αγώνες τού Ολυμπιακού και η αρθρογραφία του,
δεν ήταν αρεστές στους διοικούντες τής πειραιώτικης «Π.Α.Ε.».
Η μεσαιωνική αντίληψη που έχουν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και τα ενεργούμενά του
για τον τρόπο που πρέπει να επιτελείται η Δημοσιογραφία στην Ελλάδα,
είναι πάγια και εμπεδωμένη πλέον στη Συλλογική Συνείδηση.
Ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο ιδιοκτήτης τού Ολυμπιακού και οι συν αυτώ,
παθαίνουν ακαριαία αναφυλαξία με οτιδήποτε αντιβαίνει στα συμφέροντά τους
και με όσα δεν δύνανται να ανεχθούν τ’ αφτιά τους.
Διόλου τυχαίο, λοιπόν,
ότι οι «συν αυτώ» έχουν πάει τη Λογοκρισία σε δυσθεώρητα επίπεδα·
από τη φίμωση τής πιο απλής μορφής δημόσιας γραφής,
που είναι το επικριτικό σχόλιο
το οποίο κάνει στη σελίδα τής ομάδας στο «Facebook»
ένας 18χρονος οπαδός τού Ολυμπιακού,
έως τις απειλές και τούς ξυλοδαρμούς δημοσιογράφων
που δεν είναι αρεστοί και «ταγμένοι».
Η γκεμπελίστικη, ναπολεόντεια, λουδοβίκεια,
μεσαιωνική αντίληψη τού Μαρινάκη για τη Δημοσιογραφία,
συμπυκνώνεται στο «non paper» που είχε σταλεί στους ρεπόρτερς τής ομάδας
αφ’ ότου έκανε πρεμιέρα το κανάλι τού εφοπλιστή.
Δείτε εδώ κατάσταση…
«Καλησπέρα! Κάντε παρακαλώ ένα θέμα για το νέο κανάλι που άνοιξε.
Ενθουσιασμός από την πρώτη εμφάνιση του ONE TV κλπ.
Ένα ωραίο διθυραμβικό, με πληροφορίες κλπ.».
Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν τραγικό αν δεν ήταν κωμικό.
Η «“Δημοσιογραφία”» των Κατά Παραγγελία Διθυράμβων».
Προσωπικώς, γελώ πολύ και με τη διατύπωση «ωραίο διθυραμβικό»·
θα είχε πλάκα να μάς εξηγούσε ο αμόρφωτος που τη συνέγραψε,
αν υπάρχουν και… άσχημα διθυραμβικά
(εντάξει,
ομολογώ ότι αντιλαμβάνομαι απολύτως τη συγκεκριμένη ορολογία·
κάποιοι εγκάθετοι δημοσιογραφίσκοι είναι τόσο άξεστοι και ακαλλιέργητοι,
που αδυνατούν να φτιάξουν έστω και έναν γλοιώδη διθύραμβο τής προκοπής).
*** Μ’ αυτά και μ’ αυτά
-και με δεδομένο ότι ο Μαρινάκης αποτελεί πλέον
το καραμπινάτο νεοελληνικό αντίγραφο
τού φαινομένου που ονομάζεται «Μπερλουσκονισμός»
(διαθέτοντας και ελέγχοντας πληθώρα «Μ.Μ.Ε.»)-
η Ελληνική Δημοσιογραφία βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι.
Από τη μία είναι οι λειτουργοί που το αξιακό τους σύστημα ορίζει ότι
«Θα λέω και θα γράφω αυτά που γίνονται κι αυτά που βλέπω και ακούω,
και δεν δίνω δεκάρα για την ευαρέσκεια και την εύνοια τού Μαρινάκη.
Ανεξαρτήτως προσώπων,
θα λέω και θα γράφω αυτά που γίνονται κι αυτά που βλέπω και ακούω,
και ας μείνω κι άνεργος.
Μού αρκεί που νοιώθω Υπερήφανος για εμένα
και που δεν αποτελώ ντροπή για τη Δημοσιογραφία…»!
Από την άλλη, υπάρχουν και οι «(δήθεν) μεροκαματιάρηδες»:
«Θα λέω αυτά που αρέσουν στον Μαρινάκη και στα ενεργούμενά του,
και θα έχω εξασφαλισμένη δουλίτσα.
Ε, κι αν πω ή γράψω και κάνα “ωραίο διθυραμβικό” παραπάνω,
νερό κι αλάτι.
Δουλίτσα να υπάρχει.».
*** Η μετάδοση τής χθεσινής αναμέτρησης Ολυμπιακός-Κράσνονταρ,
εμπεριείχε άλλη μία «μαύρη σελίδα» για την Ελληνική Δημοσιογραφία.
Εδώ ήταν που το πάλαι ποτέ κυνικό δημοσιογραφικό ρητό
«Μην αφήσεις την Αλήθεια να σού χαλάσει μία ωραία ιστορία.»
εμφανίστηκε για πολλοστή φορά με την αθλητική version του..:
«Μην αφήσεις την Αλήθεια να σού χαλάσει μία μετάδοση αγώνα τού Ολυμπιακού.».
Ο σπορτ-κάστερ τού ματς, ο Γιώργος Θαναηλάκης,
δεν αντιμετώπισε τη φάση που αλλοίωσε το αποτέλεσμα τού αγώνα
-και συνεπαγωγικώς, ίσως και την πρόκριση στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ»-
ως δημοσιογράφος·
δεν την αντιμετώπισε καν ως οπαδός τού Ολυμπιακού
που οφείλει σε ένα τέτοιας τηλεοπτικής ευρύτητας γεγονός
να σέβεται στοιχειωδώς την έννοια τής Αντικειμενικότητας.
Στο 11ο λεπτό, λοιπόν, ο Ισπανός διαιτητής διακόπτει το παιχνίδι,
για να τού υποδείξει ο «Video Assistant Referee»
αν έχει υπάρξει παράβαση τού Γκιγιέρμε που να συνιστά τον καταλογισμό πέναλτι.
Με μία ανεκδιήγητη απόφαση,
η οποία έρχεται σε ευθεία αντιδιαστολή
προς το πέναλτι που δόθηκε εις βάρος τού Π.Α.Ο.Κ. με τον Άγιαξ
(σε εξ’ επαφής χέρι τού Μπίσεσβαρ),
εδώ ο «V.A.R.» ζηλεύει τη «δόξα» τού Ισραηλινού Γκρίνφελντ
που στον προηγούμενο γύρο
έσφαξε χωρίς αναισθητικό την Μπασάκσεχιρ στην έδρα της,
και λέει «no penalty».
Όμως,
εκεί που ο διαιτητικός ζόφος πάει να μονοπωλήσει τις εντυπώσεις στο «Γ. Καραϊσκάκης»,
έρχεται να κερδίσει την πανελλήνια προσοχή
η απολύτως βιαστική και έμπλεη σπασμωδικότητας διάθεση τού Θαναηλάκη
να προβεί σε ευνοϊκή ετυμηγορία προς τον Ολυμπιακό
(για την ακρίβεια, προς τον Μαρινάκη).
Έτσι, όταν ξεκινούν να προβάλλονται τα replays τής επίμαχης φάσης,
ο δημοσιογράφος και σπορτ-κάστερ σπεύδει να εκδώσει αθωωτική απόφαση:
«Βλέπετε ότι είναι και μαζεμένο, έτσι κι αλλιώς, το χέρι τού Γκιγιέρμε…», λέει,
και αμέσως μετά βλέπουμε την ακόλουθη εικόνα…
Ο Γκιγιέρμε επιδίδεται σε μία μεγαλοπρεπή ζεϊμπεκιά,
τραγουδώντας στον αντίπαλό του
«Κι όπως θα παίρνω τις στροφές,
εσύ αν θέλεις κοίταζέ με…».
Δεν περνούν παρά μόνον μερικά δέκατα τού δευτερολέπτου
και ακριβώς τη στιγμή που ο Θαναηλάκης υπερθεματίζει με τη φράση
«Εδώ θα φανεί καλύτερα…»,
βλέπουμε αυτό…
Σοκαριζόμαστε.
Στα αφτιά μας αντηχεί εκκωφαντικά ο αντίλαλος τής πρώτης ατάκας:
«Βλέπετε ότι είναι και μαζεμένο, έτσι κι αλλιώς, το χέρι τού Γκιγιέρμε…».
Ο αντίλαλος όλο και δυναμώνει, όλο και γίνεται πιο βασανιστικός..:
«…είναι (και) μαζεμένο…», «μαζεμένο…, μαζεμένο…, μαζεμένο…».
Διαπιστώνοντας ο Θαναηλάκης το αδιαμφισβήτητο «Βατερλό» του,
σιωπά για δύο δευτερόλεπτα
και στη συνέχεια ανασκευάζει με τρόπο που κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα..:
«Απλωμένο ήτανε… (παύση)
Αλλά…,
απ’ τη στιγμή που οι διαιτητές αποφάνθηκαν ότι δεν υπάρχει παράβαση εκεί…
(παύση δευτερολέπτων),
…καλό, …καλό ήταν για τον Ολυμπιακό.».
«Καλό ήταν για τον Ολυμπιακό.».
Όταν η Δημοσιογραφία απαρνιέται το χρέος της να παράγει Παιδεία,
όταν η Δημοσιογραφία πάει και κλείνεται ντροπιασμένη μέσα σε εισαγωγικά,
όταν η Εύνοια πλασάρεται ως «Καλό».
Το περιβόητο «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε…»,
με ευρωπαϊκή εσάνς.
Εν’ τέλει, η μόνη αλήθεια που είπε -άθελά του- ο Θαναηλάκης,
ήταν το «…έτσι κι αλλιώς…».
Ένα «…έτσι κι αλλιώς…»
που παραπέμπει στη μονοφαγική εμμονή των διοικούντων τού Ολυμπιακού,
επί δύο δεκαετίες που η «Παράγκα» και η «Εγκληματική Οργάνωση»
μολύναν’ την Ελληνική Κοινωνία με την «παντί τρόπω νίκη».
Ένα «…έτσι κι αλλιώς…»
που παραπέμπει ευθέως στην πρόσφατη δήλωση Μαρινάκη
«Ό,τι και να γίνει, ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα.»
*** Αν θα έπρεπε
να συμπυκνώσω την άποψή μου για τον Γιώργο Θαναηλάκη σε μία λέξη,
θα επέλεγα να πω «Κρίμα».
Κρίμα διότι είναι, και συμπαθητικός, και με ρυθμό στις μεταδόσεις του,
αλλά τα καλά στοιχεία του τα έχει βάλει κατ’ επιλογήν του σε δεύτερη μοίρα
προκειμένου να γίνεται αρεστός στον μηχανισμό τού Μαρινάκη.
Αντί να προσπαθεί επιπόνως για τη Δημοσιογραφία, αντί να είναι δουλευτής,
καταντά εκδουλευτής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που πράττει τοιουτοτρόπως ο Γιώργος Θαναηλάκης
και δεν είναι κι ο μόνος που έχει κάνει αυτήν την επιλογή υποτέλειας·
τουναντίον, ένα μεγάλο τμήμα τής νεοελληνικής δημοσιογραφίας,
διαγκωνίζεται ποιος θα πρωτοχαϊδέψει και ποιος θα χαϊδέψει με πιο αρεστό τρόπο
τα αφτιά ενός φαταουλίζοντος κατηγορουμένου για πρεζεμπόριο.
*** Επιμύθιο:
Ποιος είπε ότι ο Μεσαίωνας δεν συνεχίζει να φασιστεύει εν’ έτει 2019;
Ο Μεσαίωνας ζει και φασιστεύει.
Όσο μαζεμένο ήταν το χέρι τού Γκιγιέρμε,
τόσο ανεξάρτητη και υπερήφανη είναι η «Νεοελληνική Δημοσιογραφία».
ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
Ο Αθλητάμπουρας
