.jpg)
Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Κώστας Ζουράρις είναι «μορφή»·
σε αυτήν την τυπολογία ανθρώπων τον εντάσσω.
Ευρυμαθής, χιουμορίστας, αναπάντεχος, ενίοτε σουρεαλιστής, ενίοτε ωμός,
πάντα ενδιαφέρων.
Ένας μαγνητικός διανοούμενος
που δύναται να βάλει βόμβα στα θεμέλια ακόμα και τής πιο βαλτώδους συνομιλίας,
ενώ ο ίδιος διατηρεί την απολαυστική σαλονικιώτικη ραθυμία του.
Ευφυής, είρων, τηλεοπτικός.
Δεν συμφωνώ σε όλα μαζί του·
και είμαι βέβαιος ότι κι εκείνος βαριέται αφόρητα την «Απόλυτη Συμφωνία».
Άλλωστε, μόνο οι φασίστες και οι βλάκες θέλουν να ακούν’ μόνο τον αντίλαλό τους
(δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα,
όμως μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε).
*** Κατόπιν τούτων,
με απολύτως θετική διάθεση προς τον αυθεντικά εκκεντρικό Μακεδόνα διανοούμενο,
θα διαφωνήσω κάθετα με μία τοποθέτηση που εξέφρασε στην πρόσφατη «Δίκη».
Συγκεκριμένα,
όταν έγινε αναφορά στην -προς το παρόν- εκκρεμούσα ποινή
που έχει επιβάλει η «F.I.F.A.» στον Άρη
για οφειλές τής προηγούμενης διοίκησής της
προς ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην ομάδα,
ο φανατικός Παοκτζής Ζουράρις πήρε το μέρος τού «αιωνίου αντιπάλου»
λέγοντας -με τη νομική ιδιότητά του- τα εξής..:
«…Είναι άλλη ανώνυμη εταιρεία.
Η παλιά πέθανε και είναι υπό εκκρεμότητα, και τα λοιπά.
Επομένως,
το ένα (“πρόσωπο”) είναι το σημερινό, που είναι νομικό πρόσωπο “Π.Α.Ε.”,
και το άλλο έχει πεθάνει.
“Άρης” είναι, το καινούργιο λέγεται “Άρης” πάλι, αλλά είναι άλλη ανώνυμη εταιρεία.
Δεν είναι διάδοχος· είναι άλλη εταιρεία.
Κι εγώ αν πεθάνω, η κόρη μου θα έχει το ίδιο όνομα με ’μένα,
αλλά (θα) έχω πεθάνει εγώ.
Δεν είναι το ίδιο πρόσωπο (η κόρη μου με εμένα).».
*** Όχι, αγαπητέ Κώστα,
όσο κι αν τυπικώς-νομικώς αυτά που λες είναι τεκμηριωμένα,
έχεις κάνει δύο λάθη στην προσέγγισή σου·
το ένα, το κύριο, είναι δομικό,
και το άλλο είναι επιχειρηματολογικό.
Ξεκινώ με το επιχειρηματολογικό..:
Ως λόγιος και ρήτωρ που είσαι, καλέ μου Ζουράρι,
γνωρίζεις ότι ακόμα και η πιο ισχυρή θεωρία
δύναται να αποδομηθεί από το «Άστοχο Παράδειγμα».
Εσύ, λοιπόν, εχρησιμοποίησες ένα άστοχο -έως και διάτρητο- παράδειγμα…
Εν’ προκειμένω,
αν χρησιμοποιήσουμε τον μακάβριο παραλληλισμό σου
και δεχθούμε ότι εσύ -προτού φύγεις από τη ζωή- ήσουν ο «παλιός Άρης»
(κάτι, δηλαδή, σαν το «παλιο-Αλέκος»,
που λέει η Τζένη Καρέζη στον Αλέκο Αλεξανδράκη,
στην έξοχη κωμωδία «Δεσποινίς Διευθυντής»),
ο «καινούργιος Άρης» δεν είναι η κόρη σου, αλλά εσύ μεταμφιεσμένος.
Ο «καινούργιος Άρης»
είναι ο «Λαμπυρίκος» από την ταινία «Για ποιον χτυπά η κουδούνα».
Ένας χρεωκοπημένος εργοστασιάρχης που πνίγηκε στα χρέη που ο ίδιος εδημιούργησε
και στη συνέχεια εσκηνοθέτησε την αυτοκτονία του (πνιγμό),
προκειμένου να απαλλαχθεί από τις υποχρεώσεις του·
στο τέλος, δε,
επιστρέφει θριαμβευτής στα «μεγάλα σαλόνια»,
έχοντας κάνει και κομπόδεμα από τούς εράνους
που έγιναν προς ενίσχυση τής -δήθεν ορφανής- οικογένειάς του.
Τηρουμένων των κωμικοτραγικών αναλογιών,
αυτός είναι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος
που πια συστήνεται με τον έμπλεο νεοελληνικής κουτοπονηριάς εταιρικό τίτλο
(ο) «Ο ΑΡΗΣ».
*** Και έτσι, φτάνουμε και στο δομικό σου λάθος, αγαπητέ Κώστα.
Ως έγκριτος νομικός που είσαι,
γνωρίζεις ότι εκτός από το «Γράμμα τού Νόμου»
η Δικαιϊκή Επιστήμη αναγνωρίζει και το «Πνεύμα τού Νόμου»·
εσύ, ως πνευματώδης άνθρωπος,
έχεις -ούτως ή άλλως- συγκριτικό πλεονέκτημα
στην αναγνώριση αυτής τής συγκλονιστικής έννοιας.
Συνελόντι ειπείν,
είναι ανεπίτρεπτο να (από)δεχόμαστε ως Κοινωνία
«ομάδες-τέρατα», «ομάδες-καταπιόνες»,
ομάδες που διοικούνται από εγκληματίες, μαφιόζους, απατεώνες, καιροσκόπους
(ή απλώς ανίκανους, άφραγκους, τυχάρπαστους, «αλεξιπτωτιστές», κ.λπ.),
ομάδες που «πιστολιάζουν» εργαζομένους, που κηρύσσουν πτώχευση,
που γράφουν εν’ μία νυκτί τις οφειλές τους στο χιόνι
και ενσαρκώνουν το σύστημα «Τρεχαγυρευόπουλος».
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αυτές οι ομάδες
προκαλούν τεράστια διαρραγή στον Κοινωνικό Ιστό,
καθώς εκκολάπτουν ανδρείκελα και εκτρέφουν πανηλίθιους οπαδούς
χρησιμοποιώντας ως (ψευδεπίγραφο) επιχείρημα την Επιβίωση·
κάθε ενδοτικότητα και κάθε προσκόλληση
προμοτάρονται ως αναγκαίες συνθήκες
για να συνεχίσει να υφίσταται ο -κατά τα λοιπά- «ένδοξος» σύλλογος
(εξαιρώ την Α.Ε.Κ.,
η οποία έχει τις Ρίζες, την Ιστορία και το Ειδικό Βάρος
που τη βοήθησαν να αντεπεξέλθει στην οδυνηρή περιπέτειά της).
*** Προς πιστοποίηση των λεγομένων μου,
ας δούμε πού έχει καταντήσει -σε επίπεδο αίγλης και πρεστίζ- ο «Ο ΑΡΗΣ»:
Εξόφθαλμα προσδεδεμένος στο «άρμα Μαρινάκη».
Με έναν ιδιοκτήτη που έχει δηλώσει απροκάλυπτα ότι είναι οπαδός τού Ολυμπιακού.
Με έναν ιδιοκτήτη
που -σύμφωνα με τον πρώην προπονητή τής ομάδας, Πάκο Ερέρα-
είχε πάρει δανεικά 300.000 ευρά
από τον διωκόμενο ως εγκέφαλο εγκληματικής οργάνωσης στην Ισπανία,
τον Ραούλ Μπράβο
(ισχυρισμός που ουδέποτε διεψεύσθη επισήμως).
Με έναν ιδιοκτήτη που -οποία σατανική σύμπτωσις-
επούλησε κάποιον Κλιγγόπουλο έναντι 300.000 ευρών στον Ολυμπιακό
και στη συνέχεια ο (δήθεν) φέρελπις νεαρός βρέθηκε δανεικός στον Αιγινιακό
(με τελική κατάληξή του τη… σαντορινιώτικη Θύελλα Καμαρίου).
Με έναν ιδιοκτήτη που -σύμφωνα με τον πρώην προπονητή τής ομάδας, Πάκο Ερέρα-
τού είχε επιβάλει ως βοηθό τον Ραούλ Μπράβο
(ισχυρισμός που ουδέποτε διεψεύσθη επισήμως).
Με έναν ιδιοκτήτη που παίρνει συνεχώς παίκτες από τον Ολυμπιακό
και σε συνέργεια με τον «ερυθρόλευκο» μηχανισμό
βαφτίζει τον (εκάστοτε) δανεικό ποδοσφαιριστή
με τον ευφημιστικό προσδιορισμό «ελεύθερη μεταγραφή»
(βλέπε περίπτωση Ντουρμισάϊ).
Με έναν ιδιοκτήτη που πριν βρεθεί στο τιμόνι τού «Ο ΑΡΗΣ»,
ήταν ιδιοκτήτης τής Βέροιας
παίρνοντας τα ηνία από τον τότε επιχειρηματικό συνεταίρο του, Γιώργο Αρβανιτίδη
(θυμίζω ότι επί Αρβανιτίδη είχαμε το περιβόητο Ο.Σ.Φ.Π.-Βέροια 3-0,
όπου 5 παίκτες των φιλοξενουμένων έχουν καταθέσει ότι ήταν «στημένο»).
Με έναν ιδιοκτήτη, εν’ τέλει,
που είναι φίλος και κουμπάρος με τον περιβόητο Ηρακλή Νύκταρη,
ο οποίος έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης για φόνο «δι’ ασήμαντον αφορμήν»
και έχει εμπλακεί ακόμη σε πλείστες ποινικώς κολάσιμες υποθέσεις
όπως το εμπόριο και η μεταφορά όπλων
(ήταν κατηγορούμενος και για τα σικέ ματς τού «Κοριόπολις», αλλά αθωώθηκε).
*** Υπ’ αυτό το ζοφερό πλαίσιο, λοιπόν,
μία ομάδα που επτώχευσε
προκειμένου -υποτίθεται- να παραδοθεί καθαρή στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο
και εν’ γένει στην Ελληνική Κοινωνία,
απεκδύεται των ευθυνών της επιχειρηματολογώντας πάνω σε νομικούς μετεωρισμούς
και μετατρέποντας τη «Συναλλακτική Φερεγγυότητα» σε Εξάμβλωμα.
Ναι μεν τυπικώς δεν είναι η ίδια εταιρεία,
αλλά χρησιμοποιεί ΟΛΑ τα πυρηνικά χαρακτηριστικά
που εκμεταλλευόταν και η προηγούμενη εταιρεία.
Η ομάδα είναι η ίδια,
η (πρότερη) ιστορία της είναι η ίδια,
ο κόσμος της είναι ο ίδιος,
το γήπεδό της είναι το ίδιο,
το σήμα της είναι -ελαφρώς διασκευασμένο, αλλά επί τής ουσίας…- το ίδιο,
το όνομά της είναι -ελαφρώς διασκευασμένο, αλλά επί τής ουσίας…- το ίδιο.
*** Ο «Ο ΑΡΗΣ», ο «Λαμπυρίκος», ο «Φρανκεστάϊν Τζούνιορ».
Το «DN.A.» ενός πάλαι ποτέ ιστορικού συλλόγου αλλοιώνεται πλέον σε βαθμό σήψης.
Αργά, δραματικά, βασανιστικά, υποσυνείδητα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία του, ο κόσμος τού Άρη δεν αντιδρά·
μία αδράνεια στην οποία δεσπόζουν η Έλλειψη Παιδείας,
οι στρεβλές προσλαμβάνουσες που όλο και πληθαίνουν,
η Ανάγκη για Επιβίωση.
Ουδόλως τυχαία αποδίδω στον «Ο ΑΡΗΣ» τον προσδιορισμό «Φρανκεστάϊν Τζούνιορ»·
ο «Φρανκεστάϊν Πατήρ» είναι ο Ολυμπιακός.
Ο Ολυμπιακός τού Κοσκωτά και τού Σαλιαρέλη,
ο οποίος είναι το πλέον εκκωφαντικό παράδειγμα αλλοίωσης «DN.A.».
Η Έλλειψη Παιδείας,
οι στρεβλές προσλαμβάνουσες που όλο και πληθαίναν’ στα «πέτρινα χρόνια»,
η Ανάγκη για Επιβίωση,
ήταν τα όπλα που εχρησιμοποίησαν,
αρχικώς ο ευφυέστατος και χαρισματικός Σωκράτης Κόκκαλης,
και στη συνέχεια ο άχαρος και αδίστακτος Μαρινάκης.
Οι συνέπειες αυτού τού παραθλητικού-παρακρατικού τερατουργήματος
είναι γνωστές σε όλους μας·
οι όροι «Παράγκα» και «Εγκληματική Οργάνωση»
εισήχθησαν με πάσα επισημότητα στην Ποδοσφαιρική Καθομιλουμένη,
ιστορικές ομάδες μετετράπησαν σε ακραιφνή παραρτήματα,
η νοοτροπία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» οδήγησε τον πάλαι ποτέ σεβαστό Άρη
να επιχειρεί να σβήσει τα χρέη του κυριολεκτικώς «Μ’ έναν νόμο, μ’ ένα άρθρο».
Ο «Ο ΑΡΗΣ» είναι η Κατάντια τού Άρη Θεσσαλονίκης.
Όπως -(ότ)αν φτάσει η «Ώρα τής Νέμεσης»-
ο «Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» θα είναι η Κατάντια τού Ολυμπιακού Πειραιώς.
Διόλου συμπτωματικό το γεγονός
ότι τα δύο αλλοιωμένα «DN.A.» ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν.
Φανταστείτε οι «ποδοσφαιρικοί απόγονοι» τι τέρατα θα ’ναι…
Συμπληρωματική Σημείωση:
Ο Ραούλ Μπράβο,
διωκόμενος ως εγκέφαλος εγκληματικής οργάνωσης στην Ισπανία,
«αγωνίστηκε» σε τρεις ελληνικές ομάδες·
οποία νιοστή σατανική σύμπτωσις,
αυτές οι τρεις ομάδες ήταν κατά σειρά οι εξής..:
Ολυμπιακός, Βέροια, Άρης.
Ακριβώς, δηλαδή,
όπως είναι και τα βήματα ανέλιξης τού νυν ιδιοκτήτη τής «Π.Α.Ε. “Ο ΑΡΗΣ”»·
εξεκίνησε ως δηλωμένος φανατικός οπαδός τού Ολυμπιακού,
εσυνέχισε ως ιδιοκτήτης τής «Π.Α.Ε. Βέροια»
και κατέληξε εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Ευτυχώς, όμως, η «F.I.F.A.» δεν έχει «Τζιμπλάκηδες».
Εκτός αν…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ο Αθλητάμπουρας
