Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Γιώργος Δώνης είναι Παναθηναϊκός.
Ο Γιώργος Δώνης διέπρεψε ως ποδοσφαιριστής τού Παναθηναϊκού
και -μαζί με τον Κριστόφ Βαζέχα-
συνέδεσε το όνομά του με τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη
που έχει επιτύχει ο σύλλογος στην ένδοξη ευρωπαϊκή ιστορία του.
Όμως, ο Γιώργος Δώνης ΔΕΝ κάνει για προπονητής τού Παναθηναϊκού·
είναι ανεπαρκής ακόμη και για ετούτην την παρακμάζουσα ομάδα.
Έχω αναρωτηθεί επανειλημμένα γιατί ο Δώνης δεν παραιτείται.
Αισθάνεται, άραγε, απαραίτητος;
Πιστεύει ότι μόνο με αυτόν δύναται να επέλθει η σωτηρία τού Π.Α.Ο.;
Φοβάται πως αν φύγει θα θεωρηθεί ρίψασπις;
Αυτοκριτική κάνει;
Τι ακριβώς συμβαίνει;
*** Η αίσθησή μου είναι,
ότι ο Δώνης έχει μία εκτός τόπου και χρόνου αντίληψη
για την πραγματική του αξία ως κόουτς·
έμπλεος ναπολεοντισμού,
καταλήγει -υποπίπτοντας διαρκώς στα ίδια λάθη-
να μετατρέπεται από προπονητής σε «διαπιστωτής».
Αρέσκεται να προβαίνει σε διαπιστώσεις, να σχολιάζει, να αναλύει,
μα αδυνατεί να αλλάξει πράγματα και να καταργήσει παθογένειες·
θα μπορούσε να ήταν ένας εξαιρετικός πανελίστας σε αθλητική εκπομπή,
να θεωρητικολογεί και να αμπελοφιλοσοφεί περί Ποδοσφαίρου,
αλλά είναι ακατάλληλος για τον «πράσινο» πάγκο.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους…
Εχθές, στην αναμέτρηση τού Βόλου,
ο Παναθηναϊκός τού Δώνη είχε για πολλοστή φορά απόδοση τού …
(η ομοιοκαταληξία δική σας).
Μία ομάδα που παράγει αντιεμπορικό ποδόσφαιρο,
μία ομάδα δίχως ταυτότητα, δίχως φαντασία, δίχως θετική ενέργεια,
που -πρώτοι απ’ όλους- δεν αντέχουν να τη βλέπουν οι ίδιοι της οι οπαδοί.
Ο Βόλος έπαιξε με ιδανικό τρόπο για να φάει πεντάρα·
απανωτά αμυντικά λάθη, ανοιχτό παιχνίδι σε βαθμό αφέλειας,
και ευρισκόμενος πίσω στο σκορ από το 7ο λεπτό
μετά από τον καταλογισμό ενός αυστηρού πέναλτι.
Και όμως, οι νεοφώτιστοι επάλεψαν και κατέφεραν να πάρουν την ισοπαλία,
στηριζόμενοι στον αντίπαλο προπονητή·
οι εμμονές και οι αδυναμίες τού Δώνη ήταν παρούσες για μία ακόμη φορά,
σαν «Δούρειοι Ίπποι»
που μονίμως αλώνουν τις (όποιες) φιλοδοξίες τού Παναθηναϊκού.
Θα εκφραστώ σκληρά, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά..:
Πρέπει να είσαι άσχετος ως προπονητής,
ώστε να χρησιμοποιείς -και μάλιστα στη βασική 11άδα- τον Κολοβό·
για να το πω με λαογραφική εικονοπλασία,
φίδι κολοβό υπάρχει, ποδοσφαιριστής Κολοβός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Ένα λιμό τού Ολυμπιακού και τού Πανιωνίου είναι
(σημειωτέον, ότι στο διάστημα 2013-17 που ανήκε στον Ο.Σ.Φ.Π.,
εμέτρησε -όλες κι όλες- 5 συμμετοχές).
Ξεκινάει λοιπόν ο Δώνης με τον ανύπαρκτο στη σύνθεση τής ομάδας
και κρατάει στον πάγκο τον Περέα.
Τι εστί «Περέα»;
Είναι αυτός που -μπαίνοντας στο δεύτερο ημίχρονο-
έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επική ανατροπή με την Α.Ε.Κ.
(σκοράροντας, μάλιστα, το γκολ τής ισοφάρισης).
Οποία «σύμπτωσις»·
σε αυτήν τη μεγαλειώδη νίκη, ο Κολοβός δεν είχε αγωνιστεί.
Αντί ο Δώνης να επιβραβεύσει τον Περέα για την απόδοσή του,
την επόμενη αγωνιστική, στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Παναιτωλικό,
τον βάζει ως αλλαγή στο 64ο λεπτό.
Ναι, σωστά καταλάβατε· ο Κολοβός είχε ξεκινήσει ως βασικός
(και αντικαταστάθηκε στο 77΄).
Ο Παναθηναϊκός εκινδύνευσε άμεσα με ήττα,
στον Παναιτωλικό δεν δόθηκε καραμπινάτο πέναλτι,
η ισοπαλία στο Αγρίνιο έσβησε τον ενθουσιασμό που υπήρχε
μετά τον θρίαμβο επί τής «Ένωσης».
Στο αμέσως επόμενο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στο «Ο.Α.Κ.Α.»,
ο Περέα είναι -επιτέλους- βασικός.
Οποία «σύμπτωσις»·
αυτός είναι από τούς ελάχιστους αγώνες
που ο φετινός Παναθηναϊκός έχει κλείσει το ημίχρονο προηγούμενος στο σκορ
(και εν’ τέλει, πήρε τούς τρεις βαθμούς).
Ε, ο Δώνης το τροπαριάκι του.
Στην αναμέτρηση με τον Βόλο,
επιλέγει ξανά τον ανύπαρκτο Κολοβό στην αρχική σύνθεση
(ίσως επειδή ο Βόλος εμπεριέχεται -ως αναγραμματισμός- στο επώνυμο «Κολοβός»).
Το πάλαι ποτέ λιμό τού Ολυμπιακού και τού Πανιωνίου,
δείχνει και πάλι την τεράστια ποδοσφαιρική του ανυπαρξία,
καθώς δίνει τη λανθασμένη πάσα
από την οποία ξεκινάει το γκολ τής ισοφάρισης των γηπεδούχων.
Όταν στην ανάπαυλα ο Περέα μπαίνει στη θέση του,
η επιθετική εικόνα τού «τριφυλλιού» -αν και συνεχιζόμενα φλύαρη-
αλλάζει άρδην προς το καλύτερο.
Όμως, η ίδια «σύμπτωση» επαναλήφθηκε·
για πολλοστή φορά βασικός ο Κολοβός,
για πολλοστή φορά ο Παναθηναϊκός δεν κλείνει προηγούμενος το ημίχρονο.
Τι μάς δείχνει όλο αυτό;
Ότι ο Δώνης είναι ένας προπονητής με «κολλήματα»,
χωρίς ουσιαστική παρατηρητικότητα και αξιολόγηση των πραγμάτων,
και απολύτως ανίκανος να εξοικονομεί χρόνο για την ομάδα του.
Ο Παναθηναϊκός είναι σχεδόν καταδικασμένος να χάνει το πρώτο 45λεπτο
και να λειτουργεί -σχεδόν πάντοτε- μέσα σε ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο.
*** Φυσικά, δεν είναι μόνο ο Κολοβός το πρόβλημα.
Στο συνολικά ανεπαρκές ρόστερ,
υπάρχουν και άλλες απαράδεκτες διαχειρίσεις εκ’ μέρους τού Δώνη.
Προσωπικώς, σέβομαι σε απόλυτο βαθμό τη σχέση «πατέρας-γυιος»,
όμως αρνούμαι να κρίνω το Ποδόσφαιρο με βάση τις όποιες συγγένειες.
Ο Χρήστος Δώνης -όπως και ο προπονητής Γιώργος Δώνης-
ΔΕΝ κάνει για τον Παναθηναϊκό·
ναι, είναι φιλότιμος,
ναι, μοχθεί για τη φανέλα,
μα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος που τού αναλογεί.
Αν μονίμως υστερείς σε απόδοση, αν μονίμως γίνεσαι αλλαγή,
ποιος είναι ο λόγος να είσαι βασικός σε μια ομάδα..;
Θα μού πει κάποιος -και είναι λογικό αυτό το επιχείρημα-
ότι με τέτοιο ρόστερ οι επιλογές είναι περιορισμένες.
Σωστό.
Όμως, υπάρχει -ως απάντηση- ένα αμείλικτο ερώτημα..:
Ο Γιώργος Δώνης (όπως κι ο απελθών Νταμπίζας) δεν έχει ευθύνη για το ρόστερ;
Να, επί παραδείγματι,
στην παρούσα φάση ο Π.Α.Ο έχει μετατρέψει σε πανάκεια τον Μακέντα·
ένας ψωνισμένος και μονίμως μουτρωμένος τύπος
που εξελίσσεται σε «“Λιβάγια” τού Παναθηναϊκού»
και την έχει δει «Ρονάλντο»·
εχθές, στα τελευταία δευτερόλεπτα τού αγώνα,
τού δόθηκε ευκαιρία να δείξει την (υποτιθέμενη) κλάση του,
αλλά το πλασέ που έκανε από ευνοϊκή θέση
εκήρυξε με πάσα επισημότητα την έναρξη τής κυνηγετικής περιόδου
(ευτυχώς που δεν διεξαγόταν αγώνας για το αυστραλιανό πρωτάθλημα,
διότι εκεί πετούν θαλασσοπούλια πάνω και μέσα στα γήπεδα,
και θα ’χαμε θύματα).
*** Είναι πολλά αυτά που έχω καταγράψει ήδη, αλλά δεν είναι μόνο αυτά·
υπάρχουν ακόμη σημαντικότερα συμπεράσματα
που πιστοποιούν ότι ο Γιώργος Δώνης δεν είναι καλός προπονητής.
Ο Παναθηναϊκός τού Δώνη είναι μία αδούλευτη και απολύτως προβλέψιμη ομάδα,
με μηδενικές προσδοκίες όσον αφορά στο «ψηλό παιχνίδι».
Πού ακούστηκε,
να εκτελούνται διαρκώς τα κόρνερ με «κομπίνα».
Πού ακούστηκε,
να θεωρείται ως «κομπίνα» η εκτέλεση ενός κόρνερ
με πάσα σε συμπαίκτη που έχει αντιπάλους μπροστά του.
Πού ακούστηκε,
να κερδίζει η ομάδα σου φάουλ στην τελευταία φάση τού αγώνα
και -αντί να γίνει μία καλή σέντρα-
να γίνεται «κομπίνα» με κακή συρτή πάσα σε συμπαίκτη.
Πού ακούστηκε,
να κάνεις «κομπίνα» για να αποκτάς… μειονέκτημα.
Πού στο διάολο ακούστηκαν όλα αυτά τα ποδοσφαιρικά εκτρώματα;
Στον Παναθηναϊκό τού Γιώργου Δώνη ακούστηκαν…
*** Πού ακούστηκε να παίζουν συνεχώς τα εξτρέμ σου με «ανάποδο πόδι»;
Για να επιλέξεις κάτι τέτοιο,
για να βάζεις σε ήσσονα μοίρα το «ψηλό παιχνίδι»,
πρέπει να διαθέτεις τις δυνατότητες διεμβολισμού
τής Μπαρτσελόνα, τής Μάντσεστερ Σίτι, τής Μπάγερν.
Έχει ο Παναθηναϊκός -έστω, τηρουμένων των αναλογιών- ρόστερ
που να μπορεί να κάνει τέτοιες μαγκιές;
Οι περισσότεροι από τούς παίκτες τού Δώνη
παθαίνουν κολούμπρα μόνο με τη σκέψη ότι θα κάνουν ντρίμπλα,
αλλά εκείνος τούς ζητάει να συνδυάζονται όπως ο Μέσι με τον Σουάρες.
Αυτό, Γιώργο Δώνη, λέγεται «Ποδοσφαιρικός Δελαπατριδισμός».
Κοινώς
-και λυπάμαι που σού το λέω,
διότι σέβομαι την ιστορία σου περισσότερο απ’ όσο τη σέβεσαι εσύ-
προπονητικώς δεν ξέρεις τι σού γίνεται.
Και ακριβώς επειδή δεν ξέρεις τι σού γίνεται,
δεν μπορείς και να εμπνεύσεις·
τρανή απόδειξη τής ανεπάρκειάς σου είναι το γεγονός,
ότι σε έναν ολόκληρο γύρο πρωταθλήματος
ο Παναθηναϊκός δεν έκανε δύο συνεχόμενες νίκες.
ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
*** Επιμύθιο..:
Πέρυσι, στην αρχή τής σεζόν, όλη η Ελλάδα αισθανόταν χαρούμενη,
βλέποντας να εμφανίζεται μπροστά της από το Πουθενά,
ένα φωτεινό φαινόμενο.
Τα «μωρά τού Δώνη» έδωσαν ελπίδα στον Παναθηναϊκό και στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο,
αλλά πολύ σύντομα το «άστρο» απεδείχθη «διάττων αστήρ».
Είναι κρίμα, είναι η σκληρή αλήθεια..:
Τα «μωρά τού Δώνη» ήταν ένα όνειρο
που κατέρρευσε υπό το βάρος τής Πραγματικότητας.
«Αληθινός Νικητής» δεν είσαι όταν ουδείς περιμένει τη νίκη σου,
αλλά όταν είσαι υποχρεωμένος να νικάς και το κάνεις.
Τα «μωρά τού Δώνη» ήταν μία πλανεύτρα σύμπτωση.
Δεν φταίνε τα «μωρά». Ο Δώνης φταίει…
Ο Αθλητάμπουρας
