Αγώνας δίχως… μεθαύριο

Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Στις 29 Αυγούστου έγινε η κλήρωση για τούς ομίλους τού φετινού «Τσάμπιονς Λιγκ»

και ο Ολυμπιακός ήταν διπλά άτυχος·

όχι μόνο θα βρεθεί απέναντι στην Μπάγερν, την Τότεναμ και τον Ερυθρό Αστέρα,

αλλά καλείται να αντιμετωπίσει και ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα

που κάνει ακόμη και την κατάκτηση τής 3ης θέσης που οδηγεί στο «Europa League»

να φαντάζει ως υπέρβαση.

 

Ο Ολυμπιακός παίζει κατά σειρά με την Τότεναμ (εντός),

με τον Ερυθρό Αστέρα (εκτός),

με την Μπάγερν (εντός),

με την Μπάγερν (εκτός),

με την Τότεναμ (εκτός)

και η αυλαία θα πέσει με τον Ερυθρό Αστέρα (εντός).

 

Με βάση τη Λογική

(και έχοντας, βεβαίως, στην άκρη τού μυαλού μας,

ότι στο Ποδόσφαιρο -όπως και εν’ γένει στη ζωή- γίνονται θαύματα),

μέχρι ΚΑΙ την 5η αγωνιστική

οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν -το πολύ- 4 βαθμούς

και θα υποδέχονται στην τελευταία αγωνιστική τα εκ’ Σερβίας «αδέλφια» τους,

σε ένα ματς που πιθανώς να είναι «ζωής και θανάτου» για την 3η θέση.

 

Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να ανατρέψει τα δυσοίωνα Μαθηματικά

που προκύπτουν από το κραυγαλέα άβολο πρόγραμμά του,

θα πρέπει σήμερα,

στην πρεμιέρα με αντίπαλο την Τότεναμ στο «Γ. Καραϊσκάκης»,

να επικρατήσει τής περυσινής φιναλίστ τού θεσμού

(εξ’ ου και ο τίτλος «Αγώνας δίχως… μεθαύριο»),  

ώστε στη συνέχεια να πάει να δώσει το ματς δίχως αύριο στο Βελιγράδι.

Μπορεί άραγε να τα καταφέρει;

 

*** Κατά την προσωπική μου άποψη,

ο φετινός Ολυμπιακός είναι μία «βελούδινη απάτη».

Ναι μεν παίζει στρωτό ποδόσφαιρο

και ενίοτε έχει προσφέρει στις φετινές αναμετρήσεις του καλό θέαμα,

αλλά οφείλουμε να συνυπολογίσουμε

ότι έως τώρα όλες οι κομβικές στιγμές ήταν με το μέρος του.

 

Η Μπασάκσεχιρ εσφαγιάσθη χωρίς αναισθητικό στο πρώτο ματς,

η Κράσνονταρ δεν πήρε καραμπινάτο πέναλτι στο πρώτο ματς

(στο 0-0, και μάλιστα με τραγελαφική χρήση τού «V.A.R.»),

ενώ και στο ελληνικό πρωτάθλημα

χρειάστηκε να υποστεί bullying ο διαιτητής Κουμπαράκης

στην αναμέτρηση με τον Αστέρα Τρίπολης,

αλλά και να πάθει «ανεξήγητο» κοκομπλόκο το «V.A.R.»,  

ώστε να μη δοθεί ένα ακόμη καραμπινάτο πέναλτι εις βάρος των γηπεδούχων.

 

Με αυτές τις «συμπτώσεις»

και με κορυφαίο παίκτη τον σπουδαίο τερματοφύλακα Σα,

ο Ολυμπιακός υπερασπίστηκε το αφήγημα

που μετά μανίας προωθεί χρησιμοποιώντας σύσσωμους τούς μηχανισμούς του·

ένα αφήγημα που συμπυκνώνεται στη φράση

«Ο Μαρινάκης έχει φτιάξει ομαδάρα.».

 

*** Βεβαίως, εδώ υπάρχει μία τεράστια αντίφαση,

που μαρτυρά ότι

-όπως συμβαίνει από το 1997 και εντεύθεν (με ελάχιστες εξαιρέσεις)-

στον Ολυμπιακό τα πάντα γίνονται για εσωτερική κατανάλωση.

 

Όλοι θυμόμαστε τούς έξαλλους και απολύτως δικαιολογημένους πανηγυρισμούς

μετά την πρόκριση τού Ο.Σ.Φ.Π. επί τής Κράσνονταρ

και τη συνεπαγωγική είσοδό του στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ».

Όμως, προς τι οι πανηγυρισμοί;

 

Προς τι οι πανηγυρισμοί

όταν ο πρόεδρος και ο προπονητής τής ομάδας

διατυμπανίζουν -εν’ απολύτω συνεννοήσει-

ότι «Πρώτος στόχος είναι το Πρωτάθλημα.»;

 

Το Πρωτάθλημα είναι αυτό που λείπει από την ιστορία τού συλλόγου  

ή μία πειστική ευρωπαϊκή πορεία

που θα αποδυναμώσει τη ρητορική των εγχώριων ανταγωνιστών,

οι οποίοι εδώ και 23 χρόνια αναφέρονται στον Ολυμπιακό

με τούς προσδιορισμούς «πέτσινος», «χάρτινος» και «διορισμένος»;

 

Αντί, λοιπόν,

να καλλιεργήσει ο Μαρινάκης τη νοοτροπία και την απαίτηση για ευρωπαϊκή διάκριση,

αποδεικνύει διαρκώς με όσα λέει και με όσα κάνει

ότι βλέπει τον Ολυμπιακό ως έναν πολυτελή παραμορφωτικό φακό·

ένας φακός που μετατρέπει το απαξιωμένο ελληνικό πρωτάθλημα σε Πανάκεια,

που μετατρέπει τον Μικροαστό σε Ηγέτη,

τον Βλαχοδήμαρχο σε Πρωθυπουργό,  

τον Αρχοντοχωριάτη σε Πλανητάρχη,

τον Κατηγορούμενο για Πρεζεμπόριο σε -διά βοής- Αθώο.

 

Και αν τελικώς ο μίζερος στόχος επιτευχθεί,

θα δούμε για μία ακόμη φορά τον Μαρινάκη

να πετάει στην άκρη τούς παίκτες τής ομάδας

και να σηκώνει πρώτος το κύπελλο τού Πρωταθλητή·

μία εικόνα που δεν συναντιέται ούτε σε χούντα τής υποσαχάριας Αφρικής,

μία συμπεριφορά που δεν έχουν αποτολμήσει μέχρι σήμερα

ούτε «δημοκράτες» τύπου Κιμ-Γιονγκ-Ουν και Ερντογάν.

 

*** Επιμύθιο:

Απόψε το βράδυ ο Ολυμπιακός δίνει για μία ακόμη χρονιά εξετάσεις·

ένα είδος εξετάσεων απέναντι στο οποίο σπανίως στάθηκε στο ύψος

που οι -συχνά αμφιλεγόμενοι- τίτλοι του διατείνονται ότι διαθέτει.

Οι προηγούμενες 18 φορές στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ»

και η μόλις μία πρόκριση στους «8» τής διοργάνωσης,

δεν καλύπτονται μέσα από εξάφνως χαλασμένα «V.A.R.»

και από διαιτητές που τρέμουν στη σκέψη

ότι θα έχουν την ίδια ή και χειρότερη μοίρα από τον Τζήλο

κι από τούς παίκτες τού Πλατανιά.

 

«Αληθινός Πρωταθλητής» δεν είναι αυτός που καταστρέφει τον Ανταγωνισμό,

αλλά αυτός που χρησιμοποιεί τον Ανταγωνισμό

για να φτάνει εκεί όπου δεν μπορεί

(«Καζαντζάκης. Σ’ έσκισα, μουστάκια…»,

που θα ’λεγε κι ο Νίκος Σταυρίδης στην αξέχαστη κωμωδία «Τα Κίτρινα Γάντια»).

 

Ως εκ’ τούτου,

η αναμέτρηση απέναντι στην Τότεναμ έχει τεράστια σημασία

για τη διάσωση τής κλονισμένης ψυχικής υγείας ενός συλλόγου,

που όχι μόνο δεν εμπόρεσε να καταπολεμήσει

τη -διαγνωσμένη από τον Κάτανετς- «Ψύχωση»,

αλλά την εξέλιξε σε τέτοιον βαθμό,  

που να έχει φτάσει πλέον να θεωρεί

ότι άπαντες φθονούν το «Χρυσογυάλινο Κωσταλέξι» του.

 

Ω! Καιροί, Ω! (διδάξαμε) Ήθη.

 

Ο Αθλητάμπουρας