Ο Νεκτάριος Βιδάκης είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΛΟΚ, στο Δ.Σ. το οποίο αναγνωρίζεται de facto από την Παγκόσμια Ομοσπονδία του Καράτε (WKF). Η προσωρινή διοικούσα επιτροπή όπως αυτή ορίστηκε από την WKF, συνεδρίασε το Σάββατο (7/11) και με βάση τις αποφάσεις της, ο κ. Βιδάκης, ακαδημαϊκός και πρόεδρος του ΟΑΚΑ, θα είναι ο επικεφαλής, ενώ αναπληρωτής πρόεδρος αναλαμβάνει ο Θεόδωρος-Μαργαρίτης Σιετής, γενικός γραμματέας ο Κώστας Μητρόπουλος, ταμίας ο Αθανάσιος Φυλακτός και μέλη θα είναι οι Γιάννης Γιαννέλης και Παναγιώτης Περάκης.
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή της ΕΛΟΚ (Interim Administrative Body) ανέλαβε να ασχοληθεί με όλα τα τρέχοντα ζητήματα του αθλήματος, όπως τον έλεγχο νομιμότητας και την εγγραφή σωματείων στο Μητρώο που προβλέπει ο νόμος και τον ορισμό ημερομηνίας των αρχαιρεσιών. Παράλληλα, εξουσιοδοτήθηκαν οι Κ. Μητρόπουλος και Αθ. Φυλακτός για την παραλαβή των βιβλίων, χρημάτων, κωδικών, κλειδιών, σφραγίδας της ΕΛΟΚ από τον τελευταίο διορισθέντα Πρόεδρο κ. Δ. Βερβεσό. Στόχος της επιτροπής, όπως αναφέρεται σε σημερινή της ανακοίνωση, είναι «… να οδηγήσει επιτέλους την Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε σε μια νέα εποχή, νομιμότητας, ισονομίας και διαφάνειας».
Στην προσπάθειά της αυτή, βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με την ανώτατη παγκόσμια αρχή του αθλήματος και ήδη για τη χθεσινή συνεδρίαση ενημερώθηκαν υψηλόβαθμα στελέχη της.
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή της συγκροτήθηκε μετά από απόφαση της WKF στις 4/11/2020. Μία ημέρα αργότερα μια άλλη ομάδα πέντε μελών του Δ.Σ. αγνοώντας τις επιταγές της παγκόσμιας ομοσπονδίας (αλλά έχοντας στα χέρια προσωρινή διαταγή του Πρωτοδικείου από τις 3/11) όρισε τον βουλευτή Διονύση Χατζηδάκη ως πρόεδρο.
Έτσι, αυτήν την στιγμή υπάρχουν δύο «ομάδες» στην ΕΛΟΚ, που η καθεμιά υποστηρίζει πως εκπροσωπεί τη νομιμότητα: η μεν μέσω Πρωτοδικείου, η δε με την «σφραγίδα» της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Όλα κρέμονται σε μία κλωστή, γιατί όπως έχει διδάξει η ιστορία και από άλλα, πολύ πιο προβεβλημένα αθλήματα από το καράτε (Ποδόσφαιρο-FIFA) οι Διεθνείς Ομοσπονδίες δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης του αυτοδιοίκητου, έχοντας πάντα τη δυνατότητα να πουν την «τελευταία λέξη».
