Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη η συστολική, η διαστολική και η παλμική αρτηριακή πίεση σχετίζονται με τη στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ).
Η συστολική αρτηριακή πίεση (ΣΑΠ) είναι η πίεση που ασκείται στις αρτηρίες όταν η καρδιά συσπάται για να προωθήσει το αίμα μέσω των αρτηριών προς τα όργανα του σώματος και είναι ο μεγαλύτερος αριθμός σε μια τυπική μέτρηση αρτηριακής πίεσης. Ο μικρότερος αριθμός είναι η διαστολική αρτηριακή πίεση(ΔΑΠ) η οποία ασκείται στις αρτηρίες όταν η καρδιά χαλαρώνει. Η παλμική αρτηριακή πίεση είναι η διαφορά των ΣΑΠ και ΔΑΠ.
Για τους σκοπούς της μελέτης οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα από 1255 άνδρες με υπέρταση. Για την αξιολόγηση της στυτικής δυσλειτουργία χρησιμοποιήθηκε ένα εξειδικευμένο ερωτηματολόγιο, ο Διεθνής Δείκτης Στυτικής Λειτουργίας. Οι ερευνητές επίσης κατέγραψαν εκτός από την αρτηριακή πίεση, την ηλικία, τη φυλή, την εθνικότητα, καθώς και διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής όπως είναι το κάπνισμα και το αλκοόλ.
Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 67 έτη. Το 68% ήταν σεξουαλικά ενεργοί κατά τις προηγούμενες 4 εβδομάδες και σχεδόν το 60% είχε στυτική δυσλειτουργία. Επίσης σχεδόν το 11% λάμβανε κάποιον αναστολέα της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 για την αντιμετώπιση της ΣΔ. Μετά τον έλεγχο της επίδρασης δημογραφικών και άλλων παραγόντων, οι ερευνητές βρήκαν ότι ούτε η ΣΑΠ ούτε η ΔΑΠ σχετίζονταν σημαντικά με την σεξουαλική δραστηριότητα. Όμως τα χαμηλότερα επίπεδα ΣΑΠ και τα υψηλότερα επίπεδα ΔΑΠ σχετίζονταν με καλύτερη βαθμολογία στον ερωτηματολόγιο για τη στυτική λειτουργία.
Οι συγγραφείς δε βρήκαν επίσης καμία συσχέτιση ανάμεσα στα αντιυπερτασικά φάρμακα και τη σεξουαλική δραστηριότητα ή τη στυτική λειτουργία. Αυτό το εύρημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη κάποιων αντιυπερτασικών είναι πιθανός αιτιολογικός παράγοντας της ΣΔ. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ΣΔ είναι μια πολυπαραγοντική διαταραχή και πολλοί υπερτασικοί ασθενείς λαμβάνουν πολλά φάρμακα με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να διακριθούν οι επιδράσεις κάθε φαρμάκου ξεχωριστά στη σεξουαλική λειτουργία.
Οι νεότεροι άνδρες καθώς και αυτοί που είχαν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο ήταν πιο πιθανό να είναι σεξουαλικά ενεργοί, όμως η σεξουαλική δραστηριότητα ήταν λιγότερο συχνή σε καταθλιπτικούς άνδρες καθώς και στις περιπτώσεις που υπήρχε περισσότερη συνυπάρχουσα νοσηρότητα.
Οι συγγραφείς τέλος αναγνωρίζουν αρκετούς περιορισμούς στη μελέτη τους, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι δε μετρήθηκαν τα επίπεδα ανδρογόνων των ανδρών, τα οποία ενδέχεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στη στυτική λειτουργία. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Sexual Medicine.
Πηγή: andrologia.gr
