Η εύρεση ερωτικού συντρόφου αλλά και η σύναψη ερωτικών σχέσεων μαζί του φαίνεται ότι είναι από τις πιο συνηθισμένες σεξουαλικές δυσλειτουργίες που αντιμετωπίζουν οι διεμφυλικοί άνδρες και γυναίκες, όπως αποκαλύπτει έρευνα του Journal of Sexual Medicine.
Σε μελέτη που έλαβε χώρα μεταξύ 518 διεμφυλικών ατόμων, το 26% των τρανς γυναικών και το 32% των τρανς ανδρών ανέφεραν προβλήματα στο να ξεκινήσουν σεξουαλικές σχέσεις.
Συχνές επίσης ήταν οι δυσκολίες στον οργασμό, επηρεάζοντας το 29% των γυναικών και το 15% των ανδρών.
Το δείγμα περιελάμβανε 307 άτομα που αυτοπροσδιορίζονταν κατά κύριο λόγο ως γυναίκες (τρανς γυναίκες, μέση ηλικία 43 έτη) και 211 που αυτοπροσδιορίζονταν ως άνδρες (τρανς άνδρες, μέση ηλικία 33 έτη). Περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες βρίσκονταν σε σταθερές σχέσεις και πάνω από το 90% λάμβαναν ορμονοθεραπεία κατά την διάρκεια της μελέτης για 3 έως 5 χρόνια.
Όλοι οι συμμετέχοντες σχετίζονταν με το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μελέτης Ασυμφωνίας Φύλου (ENIGI) και πραγματοποιούσαν θεραπείες σε κλινικές της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Γερμανίας.
Η ομάδα συμμετεχόντων συμπλήρωσε ερωτηματολόγια που αξιολόγησαν την σεξουαλική τους λειτουργία και τον βαθμό δυσφορίας τους 4 εως 6 χρόνια μετά την πρώτη συνάντησή τους με τον γιατρό. Επίσης αξιολόγησαν μια λίστα κοινών σεξουαλικών διαταραχών σύμφωνα με τον βαθμό που τους απασχολούσαν.
Η λέξη – κλειδί της μελέτης υπήρξε η έννοια της «δυσφορίας». Οι συγγραφείς εξηγούν ότι ακόμα και αν ένα άτομο βιώνει σεξουαλικές δυσκολίες, τα ζητήματα αυτά δεν προκαλούν πάντα και σε όλους την ίδια δυσφορία.
Οι τρανς γυναίκες συχνά ανέφεραν χαμηλή ερωτική επιθυμία σε αντίθεση με τους τρανς άνδρες οι οποίοι ανέφεραν το αντίθετο –υπερβολικά έντονη ερωτική επιθυμία- ως θέμα που τους προκαλεί έντονο προβληματισμό.
Σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα άτομα ανέφεραν ότι οι σεξουαλικές τους δυσκολίες τους προκαλούσαν σημαντικό βαθμό δυσφορίας.
Οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες ήταν πιο συχνές στα άτομα που είχαν υποστεί τις λιγότερες ιατρικές παρεμβάσεις αν και παραδόξως είχαν και τη μικρότερη προθυμία να προχωρήσουν σε χειρουργική επέμβαση.
Ο φόβος της σεξουαλικής επαφής και προβλήματα στην έναρξή της αποτελούν τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τρανς άνδρες και γυναίκες, ακόμα και όσοι έχουν έχουν πραγματοποιήσει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου. Οι συντάκτες της έρευνας αναφέρουν επίσης ότι η εύρεση συντρόφου συχνά είναι πολύ δύσκολη λόγω του κοινωνικού ρατσισμού και των στερεοτύπων που ακόμα έχουν απήχηση σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Σε σχόλια που υποβλήθησαν μαζί με τα ερωτηματολόγια, αρκετά άτομα σημείωσαν ότι η δυσφορία που ένιωθαν με το σώμα τους δεν τα άφηνε να απολαύσουν το σεξ, ενώ πολλοί τρανς άνδρες αποδίδουν τις δυσκολίες τους στην έλλειψη πέους ή στην αδυναμία επίτευξης στύσης. Μια μερίδα επίσης αναφέρει ότι δεν είναι σε θέση να επιδιώξει σεξουαλικές σχέσεις λόγω χειρουργικών επιπλοκών.
Η επιστημονική ομάδα συστήνει εντατική συμβουλευτική κατά και μετά την θεραπεία των διεμφυλικών ασθενών, με έμφαση στους κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες που μπορούν να επιδεινώσουν την σεξουαλική υγεία.
Συμπερασματικά «αν και η ιατρική παρέμβαση μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη ενεργών και ικανοποιητικών σεξουαλικών σχέσεων για τα διεμφυλικά άτομα, δεν είναι πάντα εγγύηση για την απόκτηση σεξουαλικής υγείας».
