Πολλοί άνδρες παραπονιούνται σχετικά με τη μείωση του μήκους του πέους τους μετά από την υποβολή τους σε χειρουργείο πεϊκής πρόθεσης. Για το λόγο αυτό σε κάποιες περιπτώσεις επιλέγεται η διεξαγωγή οσχεοπλαστικής. Στην πραγματικότητα η οσχεοπλαστική δεν επιμηκύνει το πέος αλλά βελτιώνει το αντιλαμβανόμενο από τον ασθενή μήκος πέους. Παράλληλα όμως αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών σχετικά με το χειρουργικό τραύμα.
Οι προηγούμενες μελέτες που διερεύνησαν την επίδραση της οσχεοπλαστικής στο πλαίσιο της πεϊκής πρόθεσης και της βελτίωσης τους αντιλαμβανόμενου μήκους πέους επικεντρωθήκαν περισσότερο στα οφέλη πάρα στους κινδύνους και τις επιπλοκές. Μια νέα μελέτη εξέτασε το χειρουργικό αποτέλεσμα, καθώς και τον κίνδυνο διάνοιξης τραύματος και άλλων σχετικών επιπλοκών.
Πρόκειται για μια αναδρομική ανασκόπηση που διεξήχθη σε 103 ασθενείς με μέση ηλικία τα 61.8 έτη, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε χειρουργείο εισαγωγής υδραυλικής πρόθεσης και οσχεοπλαστικής. Όλες οι χειρουργικές διαδικασίες διεξήχθησαν από τον ίδιο χειρουργό και χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια εμφυτεύματα. Η τεχνική της οσχεοπλαστικής ωστόσο άλλαξε σταδιακά με σκοπό τον περιορισμό των προβλημάτων στην επούλωση του χειρουργικού τραύματος.
Η μικρή διάνοιξη, μικρότερη δηλαδή των 5 χιλιοστών και με ακέραια τη συρραφή του τραύματος, αντιμετωπίστηκε συντηρητικά με παρακολούθηση και αντιβιοτική θεραπεία. Η μέτρια διάνοιξη, μεγαλύτερη των 5 χιλιοστών και μικρότερη των 2 εκατοστών χωρίς διάβρωση, αντιμετωπίστηκε με ένα ή δυο διακεκομμένα ράμματα. Στην περίπτωση μεγάλης διάνοιξης με διάβρωση ή προεξοχή υποδόριου, πραγματοποιήθηκε μεταφορά στο χειρουργείο για έκπλυση και σύγκλειση τραύματος.
Από τους 103 άνδρες που υποβλήθηκαν σε οσχεοπλαστική, οι 15 εμφάνισαν διάνοιξη τραύματος. Σε 9 περιπτώσεις παρατηρήθηκε ήπια διάνοιξη και επουλώθηκε σε δεύτερο χρόνο χωρίς επιπλοκές, σε 5 η διάνοιξη ήταν μέτρια και αντιμετωπίστηκε με ένα ή περισσότερα ράμματα και τέλος μια μεγάλη διάνοιξη εντοπίστηκε 35 ημέρες μετά το χειρουργείο. Η διάνοιξη ήταν τέτοια που η συσκευή πεϊκής πρόθεσης αποκαλύφθηκε και ο ασθενής χρειάστηκε να επιστρέψει στο χειρουργείο.
Παράλληλα είναι σημαντικό να τονισθεί το υψηλό ποσοστό των διαβητικών ανάμεσα στους άνδρες που εμφάνισαν διάνοιξη, το οποίο έφτασε το 73%. Το ποσοστών διαβητικών ανάμεσα στους ασθενείς που δεν εμφάνισαν διάνοιξη ήταν 43%.
Η στατιστική ανάλυση με τη μέθοδο της λογιστικής παλινδρόμησης αποκάλυψε ότι οι άνδρες με διαβήτη ήταν 6.1 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν διάνοιξη σε σύγκριση με τους άνδρες χωρίς διαβήτη. Τέλος παράγοντες όπως η υπέρταση, το κάπνισμα, η νόσος Peyronie, η ηλικία, και η κατασκευάστρια εταιρεία της πεϊκής πρόθεσης δε βρέθηκε να αυξάνουν την πιθανότητα διάνοιξης.
Το εύρημα σύμφωνα με το οποίο η διάνοιξη ήταν πιο συχνή στους διαβητικούς ασθενείς δεν προξένησε έκπληξη στους ερευνητές, καθώς προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαβήτης αποτελεί παράγοντα κίνδυνου εμφάνισης επιπλοκών σχετικών με τα χειρουργικά τραύματα.
Παρά την αλλαγή λοιπόν της τεχνικής της οστεοπλαστικής που έχει οδηγήσει σε μειωμένα ποσοστά διάνοιξης, οι ερευνητές ενθαρρύνουν τους χειρουργούς να αποφεύγουν την οσχεοπλαστική σε ασθενείς με διαβήτη, ιδιαίτερα εάν αυτοί έχουν μικρό όσχεο, καθώς η τεχνική ενδέχεται να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης της πρόθεσης. Σε περίπτωση διάνοιξης μια ασφαλής επιλογή θεωρείται η σύγκλειση τραύματος μετά από χειρουργείο πεϊκής πρόθεσης με τη χρήση ραμμάτων.
Πηγή: andrologia.gr
