Ο πριαπισμός είναι μια επείγουσα ουρολογική κατάσταση που μπορεί να επιφέρει πεϊκή ίνωση και μόνιμη στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα. Οι περισσότερες περιπτώσεις πριαπισμού είναι ισχαιμικές και χαρακτηρίζονται από επίμονη κι επώδυνη στύση. Στη βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί διάφορες αιτίες του πριαπισμού, όπως είναι η λήψη ψυχιατρικής αγωγής, η λευχαιμία, η δρεπανοκυτταρική αναιμία ο τραυματισμός και η λήψη αλφα1 αποκλειστών. Έχουν επίσης αναφερθεί περιπτώσεις στις οποίες η συνταγογραφημένη χορήγηση φαρμάκων για τη ΣΔ έχει προκαλέσει πριαπισμό. Η χρήση ωστόσο των ενδοσηραγγωδών ενέσεων για λογούς ευχαρίστησης, χωρίς να υπάρχει ιατρική συνταγή, δεν έχει διερευνηθεί ως προς την πιθανότητα πρόκλησης πριαπισμού. Μια νέα μελέτη που διεξήχθη σε ιατρικό κέντρο του Λος Άντζελες θέλησε ένα καλύψει αυτό το κενό.
Για τους σκοπούς της μελέτης λοιπόν, οι ερευνητές άρχισαν να καταγράφουν τα χαρακτηριστικά των ασθενών με πριαπισμό που εισάγονταν στην κλινική τους μαζί με τις αιτιολογίες και τις θεραπείες που χορηγούσαν. Η μελέτη είχε διάρκεια 8 χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα κατέγραψαν 169 περιστατικά πριαπισμού σε 143 ασθενείς (κάποιοι εισήχθησαν για τον ίδιο λόγο περισσότερες φορές). Από τις 169 περιπτώσεις στις 82 είχε γίνει χρήση ενδοσηραγγωδών ενέσεων χωρίς ιατρική συνταγή, για ευχαρίστηση. Οι ασθενείς αυτοί ήταν νεότεροι και συχνά καθυστερούσαν περισσότερο να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.
Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ σημαντικά καθώς αναδεικνύουν έναν πληθυσμό υψηλού κίνδυνου ως προς την εμφάνιση πριαπισμού. Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν ότι είναι πολύ πιθανό τα άτομα που κάνουν χρήση ενδοσηραγγωδών ενέσεων για ευχαρίστηση να μην γνωρίζουν ούτε τον κίνδυνο εμφάνισης πριαπισμού ούτε τις πιθανές επιπτώσεις του. Είναι απαραίτητο λοιπόν να γίνουν συντονισμένες προσπάθειες ώστε να υπάρχει δημόσια ενημέρωση και ταυτόχρονη επαγρύπνηση των ειδικών σχετικά με την επικίνδυνη αυτή πρακτική.
