Σε γενικές γραμμές τα ζευγάρια μπορούν να ανακτήσουν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα μετά από μια αποβολή όταν νιώθουν έτοιμα για αυτό. Το χρονικό διάστημα λοιπόν διαφέρει από ζευγάρι σε ζευγάρι και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες τόσο σωματικούς όσο και ψυχοσυναισθηματικούς.
Πολλοί γυναικολόγοι συμβουλεύουν τις γυναίκες να μην έχουν σεξουαλική επαφή μέχρι η αιμορραγία από την αποβολή να σταματήσει και η γυναίκα να έχει έναν τουλάχιστον φυσιολογικό κύκλο. Άλλοι συστήνουν στο ζευγάρι να έχει σεξουαλική αποχή για έξι εβδομάδες ή παραπάνω, ιδιαίτερα εάν η κύηση ήταν προχωρημένη ή εάν υπήρχαν επιπλοκές κατά τη διάρκεια της αποβολής.
Μετά την αποβολή ο τράχηλος της μήτρας παραμένει σε διαστολή, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο λοίμωξης μέχρι τα όργανα να επιστρέψουν στην προ εγκυμοσύνης κατάσταση. Για το λόγο αυτό συνήθως οι ειδικοί συστήνουν στις γυναίκες να μην εισάγουν αντικείμενα όπως ταμπόν για δυο περίπου εβδομάδες, αυτό σημαίνει ότι για το διάστημα αυτό το ζευγάρι θα πρέπει να αποφύγει τη σεξουαλική επαφή.
Κάποιες γυναίκες θα πρέπει να περιμένουν μέχρι να απομακρυνθούν όλα τα υπολείμματα ιστών από το έμβρυο και την εγκυμοσύνη. Γι’ αυτό μπορεί να χρειαστούν κάποιες εβδομάδες. Ο ιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει ειδική αγωγή για να βοηθήσει την παραπάνω διαδικασία. Ο ιστός αυτός μπορεί επίσης να αφαιρεθεί και χειρουργικά.
Ταυτόχρονα, πριν από την ανάκτηση της σεξουαλικής δραστηριότητας είναι καλό μια γυναίκα να υποβληθεί σε ολοκληρωμένο πυελικό έλεγχο. Επίσης τα ζευγάρια που δεν επιθυμούν μια νέα εγκυμοσύνη θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν κάποια μέθοδο αντισύλληψης.
Από ψυχοσυναισθηματικής πλευράς, χρειάζεται χρόνος για να διαχειριστούν οι δύο σύντροφοι μια αποβολή. Είναι φυσιολογικό για τα ζευγάρια να περάσουν μια περίοδο πένθους. Η κατάθλιψη ή το άγχος και η συναισθηματική κόπωση μπορεί να επηρεάσουν τη σεξουαλική επιθυμία και διέγερση. Ιδιαίτερα ευάλωτη είναι η γυναίκα και για αυτό η κατανόηση και η υποστήριξη από την πλευρά του συντρόφου σε αυτό το διάστημα είναι ζωτικής σημασίας. Είναι σημαντικό οι δυο σύντροφοι να έχουν ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας, να είναι ειλικρινείς αναφορικά με τους φόβους και τις ανησυχίες τους.
Τέλος, εάν χρειαστεί, τα ζευγάρια δε θα πρέπει να διστάσουν να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή. Είναι σημαντικό ο ιατρός του ζευγαριού να μπορεί να παραπέμψει τους συντρόφους σε έναν εξειδικευμένο ψυχοθεραπευτή ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικά την απώλεια τους.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
