Όλο και περισσότερα άτομα με δυσφορία φύλου αναζητούν ιατρική παρέμβαση για τη μετάβαση στο φύλο επιλογής τους και πολύ λίγα είναι αυτά που το μετανιώνουν. Σε γενικές γραμμές τα άτομα με δυσφορία φύλου αναγνωρίζουν την ταυτότητα τους στο αντίθετο φύλο από αυτό με το οποίο γεννήθηκαν. Πολλά είναι τα διεμφυλικά άτομα που αποφασίζουν να υποβληθούν σε ιατρικές θεραπείες προκειμένω να μετάβουν από το ανατομικό τους φύλο στο φύλο επιλογής τους. Οι θεραπείες αυτές περιλαμβάνουν ορμονοθεραπείες και χειρουργείο.
Το πρόβλημα που αναφέρεται από τους ερευνητές είναι ότι η ευρύτερη αποδοχή της δυσφορίας φύλου από την επιστημονική κοινότητα σε παγκόσμιο επίπεδο έχει προκαλέσει δυσκολίες στον καθορισμό του αριθμού των ατόμων που έχουν υποβληθεί σε τέτοιες θεραπείες. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η θεραπεία στα διεμφυλικά άτομα παρέχεται από διαφορετικούς επαγγελματίες υγείας και δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθούν τα στοιχεία ώστε να εκτιμηθούν τα ακριβή ποσοστά των ατόμων που επιλέγουν να μεταβούν στο αντίθετο φύλο από το ανατομικό τους.
Μια σχετική μελέτη με σκοπό τη διερεύνηση των σύγχρονων τάσεων της θεραπείας των διεμφυλικών ατόμων διεξήχθη πρόσφατα από ερευνητές του ιατρικού κέντρου του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Πρόκειται για αναδρομική μελέτη που αξιοποίησε τα αρχεία ασθενών του κέντρου από το 1972 έως το 2015. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών συνολικά 6,793 άτομα ζήτησαν βοήθεια στο κέντρο. Σχεδόν το 65% ήταν διεμφυλικές γυναίκες και το 35% ήταν διεμφυλικοί άνδρες. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ο αριθμός των ατόμων σταδιακά εικοσαπλασιάστηκε. Στο τέλος του 2015 εκτιμήθηκε ότι ένας στους 3600 κάτοικους της Ολλανδίας άνω των 16 ετών ήταν διεμφυλικούς και πιο συγκεκριμένα μια στους 2800 ήταν διεμφυλική γυναίκα κι ένας στους 5200 ήταν διεμφυλικός άνδρας.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, ο αριθμός των ατόμων που ξεκινούσε ορμονοθεραπεία μέσα στα πέντε χρόνια από την πρώτη επίσκεψη στο κέντρο μειώθηκε, ενώ ο αριθμός αυτών που υποβάλλονταν σε χειρουργείο αφαίρεσης των γονάδων (όρχεων ή ωοθηκών) στα πέντε χρόνια μετά την έναρξη της ορμονοθεραπείας παρέμεινε σταθερός. Στο συγκεκριμένο κέντρο η αφαίρεση των γονάδων γίνεται μόνο εάν τα άτομα έχουν κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας κι έχουν λάβει ορμονοθεραπεία για τουλάχιστον 1.5 χρόνια
Το 76% των διεμφυλικών γυναικών που πληρούσαν τα κριτήρια προχώρησαν στο χειρουργείο. Για τους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 82%.
Τα ποσοστά των ατόμων που μετάνιωσαν την υποβολή τους σε χειρουργείο ήταν πολύ μικρά, ο,6% στην περίπτωση των διεμφυλικών γυναικών και 0,3% στην περίπτωση των διεμφυλικών ανδρών. Τα άτομα αυτά ξεκίνησαν ορμονοθεραπεία για να προσεγγίσουν εκ νέου το ανατομικό τους φύλο. Σε κάποιους ασθενείς η αιτία της αλλαγής γνώμης τους είχε να κάνει με τη μη αποδοχή τους από τον κοινωνικό τους περιβάλλον. Για κάποιους άλλους το χειρουργείο δεν ήταν η λύση που προσδοκούσαν.
Οι συγγραφείς της μελέτης ωστόσο τονίζουν ότι τα ποσοστά των ατόμων που μετάνιωσαν μπορεί έχουν υποεκτιμηθεί από τη μελέτη καθώς πολλά άτομα ενδέχεται να αναζήτησαν αλλού βοήθεια ή και να μην αναζήτησαν καθόλου. Ενδέχεται δηλαδή ένα άτομο που μετάνιωσε την αλλαγή να μην απευθυνθεί εκ νέου σε ειδικό για την αναστροφή της. Τέλος τονίζεται ότι οι επαγγελματίες υγείας είναι σημαντικό να εξοικειωθούν με την δυσφορία φύλου και τη θεραπεία της, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ορμονική θεραπεία μπορεί να επηρεάσει άλλα ιατρικά προβλήματα ή να αλληλεπιδράσει με τη λήψη κάποιων συγκεκριμένων φαρμάκων.
Πηγή: andrologia.gr
