Οι ανταγωνιστές των α1 υποδοχέων της αδρεναλίνης χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια για τη θεραπεία των συμπτωμάτων του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος (LUTS) με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα. Ωστόσο, σχετίζονται με τεκμηριωμένες παρενέργειες, που περιλαμβάνουν δυσλειτουργίες της εκσπερμάτισης. Σύμφωνα με τους ειδικούς, επηρεάζουν τη λειτουργία της εκσπερμάτισης μέσω δύο μηχανισμών:
• 1.
Αναστέλλουν τη λειτουργία του αυχένα της ουροδόχου κύστης, του προστάτη και της ουρήθρας, με αποτέλεσμα την παλίνδρομη εκσπερμάτιση
• 2.
Αναστέλλουν την έκκριση σπέρματος οδηγώντας σε ανεσταλμένη εκσπερμάτιση
Σε μια κλινική δοκιμή, η αλφουζοσίνη και η τεραζοσίνη συσχετίστηκαν με ποσοστό 50% καθυστέρησης εκσπερμάτισης. Μια παρόμοια μελέτη χρησιμοποιώντας μόνο τεραζοσίνη, διαπίστωσε ότι το 67% των ανδρών ανέφεραν καθυστέρηση εκσπερμάτισης. Η κριτική και για τις δύο αυτές μελέτες ήταν ότι δεν χρησιμοποιήθηκε ο λανθάνων χρόνος εκσπερμάτισης για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας. Η αξιολόγησή της βασίστηκε στην υποκειμενική αντίληψη των ασθενών σχετικά με την αλλαγή και τη σεξουαλική ικανοποίηση.
Η σιλοδοσίνη είναι ένας νέος, ιδιαίτερα επιλεκτικός ανταγωνιστής των α1-ϋποδοχέων της αδρεναλίνης που έχει συσχετιστεί με καλή αποτελεσματικότητα για τη θεραπεία της LUTS, αλλά υψηλότερα ποσοστά δυσλειτουργίας της εκσπερμάτισης σε σύγκριση με άλλους ανταγωνιστές. Πρόσφατα μια ερευνητική ομάδα αξιολόγησε τη χρήση του στη θεραπεία της ΠΕ σε μια μικρή προοπτική μελέτη οκτώ ανδρών. Τα κριτήρια ένταξης βασίστηκαν στον ορισμό της ΠΕ σύμφωνα με το διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV-TR. Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας βασίστηκε στην αλλαγή στον IELT και στις βαθμολογίες των εξειδικευμένων ψυχομετρικών εργαλείων για την εκσπερμάτιση. Στο τέλος της περιόδου θεραπείας των 2 μηνών, σημειώθηκε σημαντική βελτίωση στον IELT, από 3,4 σε 10,1 λεπτά. Επιπλέον, όλοι οι ασθενείς ανέφεραν ότι το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν με την εκσπερμάτιση παρουσίαζε μεγάλη ή ελαφρά βελτίωση.
Τα πιο συχνά παράπονα σχετικά με την εκσπερμάτιση περιλάμβαναν την ανεσταλμένη εκσπερμάτιση, (25%), τον μειωμένο όγκο σπέρματος (37,5%) και τον πόνο κατά τον οργασμό (87,5%).
Αυτή η μελέτη αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα, νέα θεραπεία για την ΠΕ. Ωστόσο, υπάρχουν διάφοροι περιορισμοί. Ο πιο προφανής περιορισμός είναι η χρήση του ορισμού που περιλαμβάνεται στο ψυχιατρικό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV-TR που επέτρεψε την ένταξη στη μελέτη ανδρών που δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι έχουν ΠΕ σύμφωνα με τον ορισμό της Διεθνούς Εταιρείας Σεξουαλικής Ιατρικής (ISSM). Επιπλέον, το 75% λάμβανε ήδη αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (PDE5is), μια γνωστή μέθοδο θεραπείας για ΠΕ.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν επίσης το υψηλό ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών, το οποίο μπορεί να σχετίζεται με το υψηλό ποσοστό εγκατάλειψης. Σε παρόμοια αποτελέσματα κατέληξαν και άλλες μελέτες στις οποίες η σιλοδοσίνη συγκρίθηκε με άλλους ανταγωνιστές των α1 υποδοχέων αδρεναλίνης.
Στην ιδανική περίπτωση, προτού μπορέσει να εκτιμηθεί πλήρως η αποτελεσματικότητα της σιλοδοσίνης, θα πρέπει να διεξαχθεί μια κλινική δοκιμή σε έναν διαφορετικό πληθυσμό με ΠΕ χρησιμοποιώντας τα κριτήρια της ISSM.
