Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο ένα πεντάχρονο αγόρι να ζητήσει ένα παιχνίδι ή ένα ρούχο το οποίο απευθύνεται σε κορίτσια. Ενώ λοιπόν ο κόσμος του αγοριού σε αυτή τη φάση είναι κατά πάσα πιθανότητα εστιασμένος στην πολυχρωμία, την ομορφιά και τη λάμψη του γύρω περιβάλλοντος, αγνοώντας ότι τα αντικείμενα μπορεί να έχουν ταμπέλες «αγορίστικο- κοριτσίστικο», έρχεται αντιμέτωπο με τον πανικό και τη σύγχυση των γονέων του και μαθαίνει σταδιακά να βάζει τις δικές του ταμπέλες και να αναπαράγει τα στερεότυπα. Πριν περάσει όμως στο τελικό αυτό στάδιο, αντιδρώντας στην απαγόρευση, θα θέσει το εύλογο ερώτημα εάν ένα κορίτσι μπορεί να παίξει με αγορίστικα παιχνίδια και να φορέσει αγορίστικα ρούχα. Στο σημείο αυτό έρχεται ίσως η πρώτη αντιλαμβανόμενη διάκριση ανάμεσα στα δυο φύλα που φαίνεται να αδικεί κατάφορα τα μικρά αγόρια.
Ο φεμινισμός έχει εμπνεύσει μεγάλη πρόοδο στην αποκάθαρση της παιδικής ηλικίας από τις νόρμες και τα στερεότυπα του φύλου. Φαίνεται όμως πως η φεμινιστική δράση εστίασε, ως αναμενόμενο, περισσότερο στο γυναικείο φύλο αφήνοντας τα μικρά αγόρια υπεύθυνα να σηκώσουν όλο το βάρος της παραδοσιακής αρρενωπότητας, ενώ τα κορίτσια είναι ανά πάσα στιγμή ελεύθερα να επιλέγουν δραστηριότητες αντικείμενα ή να υιοθετούν συμπεριφορές που παραδοσιακά ανήκουν στην αρσενική πλευρά. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία παραδοσιακά αγορίστικη δραστηριότητα στην οποία τα κορίτσια δεν μπορούν να συμμετέχουν χωρίς αντιρρήσεις και δυσαρέσκεια. Σήμερα τα κορίτσια συμμετέχουν σε ομάδες ποδόσφαιρου, παίζουν με όπλα, κόβουν τα μαλλιά τους κοντά ή παριστάνουν τους σούπερ ήρωες.
Αντιθέτως δεν υπάρχει αμιγώς κοριτσίστικη δραστηριότητα στην οποία να μπορεί να συμμετάσχει ένα αγόρι χωρίς συνέπειες. Εάν ένα αγόρι φορέσει μπιζού ή μέικ απ ή εάν εκδηλώσει το ενδιαφέρον για κούκλες, τότε γίνεται άμεσα αντικείμενο συζητήσεων στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη γίνεται θύμα bullying.
Ας μη ξεχνάμε ότι αγοροκόριτσα υπήρχαν μέχρι και 400 χρόνια πριν, όταν δεν υπάρχει καν αντίστοιχη λέξη για τα αγόρια που εκδηλώνουν μια πιο «κοριτσίστικη» συμπεριφορά. Πολλά είναι επίσης τα κορίτσια που οι γονείς τους τα αποκαλούν με αγορίστικο όνομα ενώ το αντίθετο θεωρείται αδιανόητο. Ο κοινωνιολόγος Michael Kimmel λέει χαρακτηριστικά ότι οι γυναίκες έχουν καταφέρει να αλλάξουν τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και να αξιοποιήσουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του ανθρώπινου καμβά. Οι άνδρες ακόμα ζωγραφίζουν στον μισό καμβά.
Σε μια πρώτη φάση λοιπόν μπορούμε να δούμε ότι τα πρώτα θύματα σεξισμού είναι ίσως τα μικρά αγόρια. Αν όμως κοιτάξουμε πιο προσεκτικά αυτή την επανάσταση των φύλων που παρατηρείται στην παιδική ηλικία, αποκαλύπτεται ότι όλη αυτή η βιομηχανία στερεοτύπων που αρχικά φαίνεται να περιορίζει μονομερώς τα αγόρια τελικά εξελίσσεται ευνοϊκά ως προς την αρρενωπότητα.
Η Barbie έχει καταταγεί στον στρατό, έχει βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος κι έχει γίνει μηχανικός, η Disney έχει δημιουργήσει πολλούς δυνατούς και θαρραλέους γυναικείους χαρακτήρες και τα κορίτσια διαβάζουν μπεστ σέλερς που αναδεικνύουν ότι η δύναμη είναι τόσο σημαντική όσο κάποτε ήταν η ομορφιά. Τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει για τα αγόρια, ούτε τα παιχνίδια, ούτε οι χαρακτήρες της Disney, ούτε τα μπεστ σέλερς τους αναδεικνύουν πιο παραδοσιακά θηλυκά χαρακτηριστικά, όπως τη σημασία του να είναι κανείς ευαίσθητος και να ενδιαφέρεται για τον άλλο.
Τα κορίτσια λοιπόν έχουν την ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν, να γίνουν ότι θέλουν και σε μεγάλο βαθμό μπορούν να το κάνουν χωρίς να κρίνονται αρνητικά για αυτό. Για να τα καταφέρουν όμως, κι εδώ είναι το επίμαχο σημείο, θα πρέπει μεγαλώνοντας είτε να είναι πολύ δυνατές σωματικά είτε να αφοσιωθούν στην καριέρα τους και να μην επενδύσουν σε παραδοσιακά γυναικείους ρόλους ως είναι αυτός της καλής συζύγου και της μητέρας που το κύριο μέλημα της είναι η ανατροφή των παιδιών. Θα πρέπει να φέρονται όπως οι άνδρες. Τα κορίτσια λοιπόν κερδίζουν σεβασμό και θαυμασμό όταν φέρονται σαν αγόρια και το αντίστοιχο συμβαίνει και με τις γυναίκες.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι θέμα στάτους και για τα δυο φύλα. Οποίος θέλει να ανέβει κοινωνικά θα πρέπει να ακολουθήσει το ανδρικό πρότυπο. Για το λόγο αυτό το να αφήσουμε τα αγόρια να εξερευνήσουν και να οικειοποιηθούν κάτι από τον κόσμο των κοριτσιών προκαλεί έντονη ανησυχία ακόμα και πανικό, καθώς δε γίνεται να χαθεί η αρρενωπότητα αφού από εκεί πηγάζουν η δύναμη και η ισχύς. Για τον ίδιο λόγο η κοινωνία ωθεί τα κορίτσια προς το ανδρικό πρότυπο.
Παράλληλα όμως ζούμε σε μια κοινωνία που εδώ και χρόνια προσπαθεί για την ισότητα των φύλων βάζοντας όρια στην επέλαση της αρρενωπότητας. Η ισότητα των φύλων είναι μια διαδικασία που συνεχίζεται και η παιδική ηλικία είναι αυτή που μπορεί να διαφωτίσει τον καλύτερο τρόπο επίτευξης. Ίσως πρέπει να ιδωθεί διαφορετικά αυτή η απαγόρευση των αγοριών προς τη θηλυκή πλευρά και η υπόδειξη του μονόδρομου της αρρενωπότητας. Ίσως το μυστικό της ισότητας των φύλων να βρίσκεται σε μια τόσο πρώιμη παρέμβαση δίνοντας στα μικρά αγόρια ένα μεγαλύτερο εύρος αναφορικά με το φύλο και τον ρόλο .Ίσως τελικά η ισότητα να μην πετυχαίνεται με γυναίκες που αφήνουν το μωρό τους για να πάνε στη δουλειά αλλά με τα μικρά αγόρια που τους επιτρέπεται να ζωγραφίσουν μεγαλύτερο κομμάτι του ανθρώπινου καμβά.
Πηγή: andrologia.gr
