Η επική μάχη στο τρίτο επεισόδιο του τελευταίου κύκλου του Game of Thrones, η μεγαλύτερη που έχει αποτυπωθεί ποτέ τηλεοπτικά, έγινε αντικείμενο κριτικής από τους φαν της σειράς και όχι μόνο, λόγω του χαμηλού φωτισμού των σκηνών, μιας και ο σκηνοθέτης κατηγορήθηκε ότι άφηνε περισσότερα στη φαντασία του τηλεθεατή, παρά τα απεικόνιζε στην οθόνη μας. Η απάντηση, βεβαίως, της εταιρείας παραγωγής, ότι μια νυχτερινή μάχη έχει αναγκαστικά χαμηλό φωτισμό, αν ο στόχος είναι να αποδοθεί ρεαλιστικά, κάλυψε αρκετούς…
Μια άλλου τύπου κριτική, πάντως, που μπορεί να γίνει για το επεισόδιο, δεν είναι άλλη από τη στρατηγική και τις τακτικές μάχης που ακολούθησαν οι άνθρωποι (και οι δράκοι) στον αγώνα επιβίωσης που έδωσαν απέναντι στους νεκροζώντανους. Η κριτική αυτή ακούγεται και διαβάζεται πιο έντονα σε φόρουμ που συμμετέχουν οι εκατομμύρια gamers και fan της εμβληματικής σειράς παιχνιδιών στρατηγικής Total War, όπου ο παίκτης καλείται, όταν δεν οργανώνει τις πόλεις και την οικονομία της αυτοκρατορίας του, να διευθύνει ως στρατηγός, σε εξαιρετικά ρεαλιστικές (δεδομένων φυσικά των αναλογιών) συνθήκες τα στρατεύματά του στη μάχη.
.jpg)
Από την εποχή που χτιζόταν ακόμα η Ρώμη, μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο, τις Σταυροφορίες και τον Μεσαίωνα, αλλά και τελευταία σε φανταστικά σενάρια πολέμων με χαρακτήρες όπως τα Elves και τα Ορκς του Τόλκιν, οι έμπειροι από όλα αυτά fan της σειράς Total War δηλώνουν… έξαλλοι με αυτά που παρακολούθησαν, λέγοντας πώς αν διηύθηναν οι ίδιοι τη μάχη, τότε οι άνθρωποι δεν θα κέρδιζαν από τύχη και χάρη στις ικανότητες της Arya, αλλά στο πεδίο της μάχης…
Πάμε να δούμε τα βασικά σημεία τα οποία ένας… στρατηγός θα έκανε διαφορετικά, αφήνοντας εκτός κριτικής τις εναέριες μάχες των δράκων. Φυσικά, ακολουθούνε spoilers.
– Το μεγαλύτερο -και ανεξήγητο- λάθος, δεν είναι άλλο από την αρχή της μάχης. Οι άνθρωποι θυσιάζουν, στην κυριολεξία, την πιο μάχιμη μονάδα τους, το ιππικό, αφού τους στέλνουν όλους, μόνους, σε κατά μέτωπον επίθεση απέναντι στα μιλούνια των ζόμπι.
Φυσικά, δεν πέρασαν παρά κάποια δευτερόλεπτα για να… σβήσουν οι φωτιές των σπαθιών τους, και να επιστρέψουν στο Γουίντερφελ ελάχιστοι επιζώντες. Ακόμα και… ο ρούκι παίκτης του Total War – ή ο επιφανειακός αναγνώστης των ιστορικών μαχών της αρχαιότητας- ξέρει ότι το ιππικό αξιοποιείται για πλάγιες επιθέσεις, διασπώντας τις γραμμές του εχθρού, με στόχο την περικύκλωσή του και την πρόκληση χάους στις τάξεις του, την ίδια ώρα που το πεζικό εφορμεί κατά μέτωπο. Τι σκεφτόσουν, Μητέρα των Δράκων;
– Αξιοποίηση του πυροβολικού, δηλαδή των καταπελτών. Ποιος… ανίδεος τους τοποθετεί στην εμπροσθοφυλακή του στρατού του, ακόμα κι αν έχει δράκους για να… βομβαρδίζει από ψηλά; Μόλις δύο βολές πρόλαβαν να κάνουν, πριν τους πετσοκόψουν στην πρώτη έφοδο οι νεκροζώντανοι. Όπως όλοι οι «στρατηγοί» ξέρουν, οι καταπέλτες τοποθετούνται όσο το δυνατόν πιο πίσω γίνεται, προκειμένου να πλήξουν με όσο το δυνατόν περισσότερες ρίψεις τον επιτιθέμενο την ώρα που εφορμά, και πριν την πρώτη σύγκρουση με τις φίλιες δυνάμεις. Κι έτσι άλλο ένα πλεονέκτημα του νου και της λογικής, απέναντι στην τυφλή επιθετικότητα των ζόμπι, πήγε χαμένο…
– Η πύρινη τάφρος (η αγωνία έφτασε στο κατακόρυφο μέχρι να ανάψει με… θεϊκή παρέμβαση) ήταν σωστά τοποθετημένη και λειτουργική, μέχρι τουλάχιστον ο αρχηγός των νεκρών να βρει τον τρόπο να την παρακάμψει, θυσιάζοντας λίγους στρατιώτες του χρησιμοποιώντας τα άψυχα κορμιά τους ως… πυροσβεστικά. Όμως γιατί μόνο μία; Σε συνδυασμό με το πυροβολικό που λέγαμε παραπάνω, θα μπορούσαν για αρκετά λεπτά να έχουν ανασχέσει τη μάζα των εχθρών, ενώ οι καταπέλτες και οι δράκοι θα τους έκαιγαν από μακριά… Το κάνουν αυτό οι παίκτες του Total War, όταν βρίσκονται σε άμυνα και έχουν στη διάθεση τους αμυντικά εργαλεία (στο Rome) , ή μόνο… δράκους (στο Warhammer), και όταν ο αντίπαλος δεν έχει τοξοβόλους.
Πάμε τώρα και στα… σωστά που παρατηρήσαμε.
– Η υποχώρηση μέσα στα τείχη των στρατιωτών, έγινε οργανωμένα, σωστά και με πλήρη κάλυψη από τους άλλους στρατιώτες. Ο καλός στρατηγός μεταξύ των επιλογών του περιλαμβάνει μια τακτική υποχώρηση του στρατού του, προκειμένου να τον αξιοποιήσει σε άλλο σημείο, υπό καλύτερες και πιο ευνοϊκές για αυτόν συνθήκες, όπως έγινε και εδώ. Πάντα εντός των τειχών είναι καλύτερα, έστω κι αν τελικά ο εχθρικός στρατός τα κατέλαβε, ενώ με τον γίγαντα-ζόμπι έσπασε και την πύλη…
– Οι τοξότες από τα τείχη έβαλλαν διαρκώς με φλεγόμενα βέλη κατά του εχθρού, και όταν τα ζόμπι άρχισαν να ανεβαίνουν τα τείχη, άμεσα αντικαταστάθηκαν από στρατιώτες προκειμένου να τους απωθήσουν (που φυσικά δεν τα κατάφεραν, λόγω του τεράστιου τελικά αριθμού τους). Η εντολή «οι τοξότες να μετακινηθούν στους πιο ψηλούς πύργους», μας έκανε να χαμογελάσουμε και να θυμηθούμε την αγωνία ενώ υπερασπιζόμαστε στο Total War την πρωτεύουσα μας από τις ορδές του αντιπάλου, κι ενώ δεν μας παίρνει να χαραμίσουμε ούτε ένα χαμένο βέλος…
– Τέλος, για να μην αδικούμε την ιστορική νίκη της ζωής έναντι του θανάτου… Η τακτική της προσέλκυσης του αρχηγού των νεκρών σε συγκεκριμένο μέρος, προκειμένου να τον βρουν ευάλωτο και να τον εξουδετερώσουν, μιας και τελικά δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος νίκης (αφού είχε τη δυνατότητα να ανασταίνει τους νεκρούς και κατά τη διάρκεια της μάχης, αναπληρώνοντας έτσι τις απώλειές του) , ήταν το καθοριστικό σημείο που έκρινε την έκβαση…
Οι παίκτες του Total War:Warhammer, ξέρουν ακριβώς τη σημασία της εξουδετέρωσης του αντιπάλου αρχηγού, ειδικά αν είναι κάποιος nightwalker, και ίσως αυτοί να αναφώνησαν θριαμβευτικά τη στιγμή που η Arya του μπήγει τον κρύσταλλο στο πόδι, περισσότερο από τους υπόλοιπους που δεν έχουν… παρόμοιες εμπειρίες!
Σύνταξη: Σωτήρης Σκουλούδης
