Έγινε το πρόσωπο που ενσάρκωσε το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Η ιστορία της Άννας Φρανκ, όπως την κατέθεσε η ίδια στο Ημερολόγιό της, έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να ριγήσουν. Αν ζούσε, θα συμπλήρωνε σήμερα τα 92.
«Ω, δεν θέλω να ζήσω χωρίς λόγο, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι» έγγραφε στο Ημερολόγιό της η Άννα Φρανκ, στις 5 Απριλίου του 1944. «Θέλω να δώσω χαρά και να είμαι χρήσιμη στους ανθρώπους που ζουν γύρω μου και με γνωρίζουν, θέλω να ζω και μετά τον θάνατό μου». Μια επιθυμία που πραγματοποιήθηκε. Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ έγινε παγκόσμιο ανάγνωσμα και έκανε τη συγγραφέα του αθάνατη.
Φίλη και στήριγμα το Ημερολόγιο
Οι επιστολές στη φανταστική της φίλη Κίτυ συγκίνησαν εκατομμύρια σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εβραιοπούλα αναδείχθηκε σε συμβολική φιγούρα για όλα τα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού. Εάν ζούσε σήμερα η Άννα Φρανκ θα συμπλήρωνε τα 92 της. Το φημισμένο ημερολόγιο με ασπρο-κόκκινα τετραγωνάκια ήταν δώρο που πήρε όταν συμπλήρωσε τα 13 της. «Ελπίζω να μπορέσω να σου εμπιστευτώ τα πάντα, όπως δεν μπορώ να το κάνω με κανένα, και ελπίζω να μπορέσεις να γίνεις το στήριγμά μου» σημείωνε η Άννα Φρανκ. Λίγο καιρό αργότερα η οικογένεια Φρανκ, που έφυγε από τη Φραγκφούρτη για να βρει ασφάλεια στο Άμστερνταμ, αναγκάστηκε να κρυφτεί στο πίσω μέρος του σπιτιού, στην οδό Prinsengracht 263, για να γλυτώσει από τις μαζικές δολοφονίες των Ναζί που είχαν ήδη ξεκινήσει εναντίον των ευρωπαίων Εβραίων. Επί δύο χρόνια μόνιμη συντροφιά στην κρυψώνα της ήταν το Ημερολόγιο. Μέχρις ότου κάποιος πρόδωσε την κρυψώνα και συνελήφθη μαζί με την οικογένειά της.
Η Ανελίς «Άνε» Μαρί Φρανκ (Annelies «Anne» Marie Frank) γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 12 Ιουνίου του 1929. Ήταν η δεύτερη κόρη του επιχειρηματία Ότο Φρανκ (1889-1980) και της Εντίτ Χολέντερ (1900-1945). Η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας ονομαζόταν Μαργκότ (1926-1945) και ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη από την Άννα. Οι Φρανκ δεν ήταν φανατικά προσκολλημένοι στον Ιουδαϊσμό και ζούσαν σε μία μη εβραϊκή γειτονιά της Φραγκφούρτης.
Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αρχικά, ο Ότο Φρανκ δούλεψε σε μία εταιρεία παραγωγής πηκτίνης και το 1938 ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, ασχολούμενος με το χονδρεμπόριο φρούτων. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ολλανδία το 1941, η Άννα αναγκάστηκε να μεταγραφεί από το Μοντεσοριανό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, σ’ ένα ειδικό σχολείο για Εβραίους.
Αντιμετωπίζοντας την απειλή της εκτόπισης σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων, ο Ότο Φρανκ και η οικογένειά του αποφάσισαν να κρυφτούν στην αποθήκη της επιχείρησής τους στο Άμστερνταμ (9 Ιουλίου 1942). Έχοντας εξασφαλισμένη τη διατροφή και τη βοήθεια ορισμένων φίλων τους μη Εβραίων, παρέμειναν στο κρησφύγετό τους έως τις 4 Αυγούστου του 1944, οπότε τους ανακάλυψε η Γκεστάπο και τους συνέλαβε.
Η οικογένεια Φρανκ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου η μητέρα της Άννας, Εντίτ, πέθανε από τις κακουχίες στις 6 Ιανουαρίου του 1945. Η Άννα και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν και πέθαναν εκεί από τύφο, η μεν Μαργκότ στις 9 Μαρτίου 1945, η δε Άννα τρεις ημέρες αργότερα. Ο Ότο Φρανκ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που επέζησε. Βρέθηκε ζωντανός στο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.
Μετά τη σύλληψη των Φρανκ στο Άμστερνταμ, φίλοι της οικογένειας ερεύνησαν το κρησφύγετο και παρέδωσαν στον Ότο Φρανκ διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ημερολόγιο της Άννας, που ήταν γραμμένο στα ολλανδικά. Ο πατέρας της το εξέδωσε το 1947 με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή όπως είναι γνωστό στη χώρα μας Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
Το βιβλίο διακρίνεται για το ώριμο ύφος και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του και αποκαλύπτει τη συναισθηματική ωρίμαση της νεαρής συγγραφέως μέσα από τις αντιξοότητες, που δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί». Τα τελευταία χρόνια η αυθεντικότητα του ημερολογίου έχει αμφισβητηθεί από αναθεωρητές ιστορικούς του Ολοκαυτώματος, όπως ο Ρομπέρ Φορισόν, ο Ροζέ Γκαροντί και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ.
«Βλέπω πως ο κόσμος σταδιακά μετατρέπεται σε ερημιά», έγραφε στις 14 Ιουλίου του 1944 στο Ημερολόγιο. «Ακούω τις βροντές να πλησιάζουν για να μας καταστρέψουν. Αισθάνομαι τον πόνο εκατομμυρίων. Παρόλα αυτά πιστεύω, όταν κοιτώ τον ουρανό, ότι όλα θα πάνε καλά, η βία θα φτάσει στο τέλος και θα επιστρέψει η ηρεμία και η ειρήνη». Δύο εβδομάδες αργότερα τελειώνουν οι σημειώσεις της. Στις 4 Αυγούστου η οικογένεια Φρανκ συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται. Αρχές του 1945, λίγες εβδομάδες πριν τον τερματισμό του πολέμου, η Άννα Φρανκ πεθαίνει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν Μπέλζεν. Ήταν μόλις 15 χρόνων.
