Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Βουτήξαμε στα βαθιά χωρίς ίχνος φόβου, αλλά με δυνατή πίστη και αγάπη. Κάναμε μια παράσταση χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Πιστέψαμε στο γεγονός ότι μια προσωπικότητα σαν τον Άρη θα έπρεπε κάποια στιγμή να έρθει στη θεατρική επιφάνεια και να μιλήσουμε για αυτόν όπως δεν έχει μιλήσει κανένας άλλος. Να αναφερθούμε σε γεγονότα που έχουν πονέσει πολύ τις ψυχές των Ελλήνων και να μιλήσουμε για αυτά χωρίς ίχνος φόβου. Αυτό νομίζω είναι και η αιτία που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τόσο πολύ την παράσταση», αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr ο Τάσος Σωτηράκης με αφορμή την παράσταση «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, η οποία παρουσιάστηκε στον Τεχνοχώρο Cartel για δύο θεατρικές σεζόν, με μεγάλη επιτυχία και «ετοιμάζεται» για έναν μεγάλο κύκλο νέων παραστάσεων σε φεστιβάλ εντός και εκτός Αττικής.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος ενσαρκώνει τον Άρη Βελουχιώτη, αναφέρει τους λόγους επιτυχίας της παράστασης και αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Μιλήστε μας λίγο για το πώς προέκυψε η συγκεκριμένη παράσταση, τη διαδικασία της σκηνοθεσίας και την αίσθηση σας από αυτό το εγχείρημα.
Η ιδέα του να ανέβει ο Άρης στη σκηνή γεννήθηκε μέσα στο σπίτι της Σοφίας (Αδαμίδου) πριν τέσσερα χρόνια. Βρισκόμασταν στο σπίτι της ένα βράδυ και της είπα πως θα της φαινόταν να γράψει έναν μονόλογο για τον Άρη και να τον παίξω εγώ πριν κλείσω τα 40 μου χρόνια. Όπως ήταν φυσικό ξαφνιάστηκε η Σοφία, αλλά τελικά κι εκείνη έψαχνε μια αφορμή για κάτι τόσο μεγάλο. Έτσι μετά από καιρό με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι το είχε έτοιμο. Είχαμε το έργο είχαμε τον ηθοποιό και ψάχναμε σκηνοθέτη.
Με τον Βασίλη (Μπισμπίκης) γνωριζόμαστε από το 2004 όπου είχαμε λάβει μέρος μαζί στις Ευμενίδες που είχε ανεβάσει η αείμνηστη Άννα Συνοδινού. Ξαναβρεθήκαμε το 2014 και είχαμε πάντα στο μυαλό μας μια συνεργασία. Ο Άρης λειτούργησε κι εδώ καταλυτικά. Ο Βασίλης γοητεύτηκε από τον Άρη και το έργο της Σοφίας κι έτσι ανέλαβε τη σκηνοθεσία.
Όσον αφορά τη διαδικασία, τον Άρη τον αντιμετωπίσαμε κι εγώ και ο Βασίλης όπως θα αντιμετωπίζαμε τον οποιοδήποτε ρόλο. Το μεγαλείο του Άρη είναι ορισμένο από τον ίδιο. Αυτό που μας ενδιέφερε από την αρχή ήταν να δείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπο μιας προσωπικότητας που οι αστικοί μύθοι τον κάνουν να φαίνεται εξωπραγματικός. Ο Θανάσης Κλάρας ήταν ένας από εμάς. Ένας άνθρωπος σαν κι εμάς. Με τα πάθη του, με τα καλά του και τα άσχημά του. Πονούσε, χαιρόταν λυπόταν, νευρίαζε όπως όλοι μας. Αυτό είναι που πρέπει να ιντριγκάρει έναν ηθοποιό.
Αυτό που μου έχει αφήσει είναι ότι με την παράσταση και τη συνεργασία αυτή που έχουμε όλοι μεταξύ μας, ζω το ιδανικό που θα μπορούσε να υπάρχει σε μια θεατρική δουλειά. Είμαι τόσο ευτυχισμένος που δεν ξέρω πως θα το αποχωριστώ κάποια στιγμή όλο αυτό. Γιατί μια μέρα, όπως όλα, έτσι και ο Άρης θα ρίξει οριστική αυλαία.
Οπότε μας ενδιέφερε πώς ο προσωπικός του και κοινωνικός του αγώνας, η προσωπική και κοινωνική του επανάσταση εξωτερικευόταν. Τι αισθανόταν; Πώς το ζούσε; Ποια ήταν η σχέση του με τους συντρόφους του και με την οικογένειά του; Ποια η σχέση του με τους εχθρούς του; Πάντα σε ανθρώπινο επίπεδο.
Αυτό που μου έχει αφήσει είναι ότι με την παράσταση και τη συνεργασία αυτή που έχουμε όλοι μεταξύ μας, ζω το ιδανικό που θα μπορούσε να υπάρχει σε μια θεατρική δουλειά. Είμαι τόσο ευτυχισμένος που δεν ξέρω πως θα το αποχωριστώ κάποια στιγμή όλο αυτό. Γιατί μια μέρα, όπως όλα, έτσι και ο Άρης θα ρίξει οριστική αυλαία.
Πού οφείλεται η επιτυχία της συγκεκριμένης παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το έργο «Άρης» στο θέατρο Cartel;
Ότι δουλέψαμε όλοι με ανιδιοτέλεια και αγάπη. Βουτήξαμε στα βαθιά χωρίς ίχνος φόβου, αλλά με δυνατή πίστη και αγάπη. Κάναμε μια παράσταση χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Πιστέψαμε στο γεγονός ότι μια προσωπικότητα σαν τον Άρη θα έπρεπε κάποια στιγμή να έρθει στη θεατρική επιφάνεια και να μιλήσουμε για αυτόν όπως δεν έχει μιλήσει κανένας άλλο. Να αναφερθούμε σε γεγονότα που έχουν πονέσει πολύ τις ψυχές των Ελλήνων και να μιλήσουμε για αυτά χωρίς ίχνος φόβου. Αυτό νομίζω είναι και η αιτία που ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τόσο πολύ την παράσταση.
Πείτε μας λίγα λόγια για την καλοκαιρινή σας περιοδεία με τον «Άρη»
Είμαστε πανευτυχείς που ξεκινάμε αυτό το ταξίδι στην Ελλάδα, αλλά και σε διάφορα μέρη της Αττικής. Η αγάπη του κόσμου είναι τόσο μεγάλη που μας ζητάνε να πάμε παντού. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό και μας δίνει δύναμη και χαρά να συνεχίσουμε. Η πρώτη μας παράσταση εκτός Cartel είναι στις 15 Ιουνίου στην Καισαριανή. Μια σημαντική μέρα για μας γιατί στις 15 Ιουνίου του 1945 ο Άρης αφήνει την τελευταία του πνοή.
Οπότε θα είναι μια φορτισμένη ημέρα και παράσταση. Εκτός από αυτό στην Καισαριανή ο Άρης πρωτομίλησε στη γνωστή ως «Σύνοδος της Καισαριανής» για πρώτη φορά σχετικά με τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών. Αφού ταξιδέψουμε στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα, αλλά και στην Κρήτη, επιστρέφουμε με κάποιες παραστάσεις στην Αττική και κλείνουμε πάλι σε μια σημαντική περιοχή και χώρο. Κλείνουμε την περιοδεία μας στις 23 Σεπτέμβρη στη Νίκαια, παίζοντας στη μάντρα της Κοκκινιάς.
Τι σας γοήτευσε στο έργο;
Ο αριστοτεχνικός τρόπος της Σοφίας να περάσει όλα τα σημαντικά πολιτικά και κονωνικά γεγονότα μιας πολύ δύσκολης ιστορικής εποχής της Ελλάδας, φωτίζοντας το ανθρώπινο πρόσωπο του Άρη χωρίς ανούσιες περιγραφές και γραφικότητες. Έδωσε στον Άρη μια ζωντάνια που τον κρατάει όσο ψηλά στεκόταν και ο ίδιος.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ήρωα που υποδύεστε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του
Τι μπορεί να πρωτοπεί κανείς για τον Άρη; Είτε τον μισεί, είτε τον αγαπάει δε γίνεται αν είναι να πει δυο κουβέντες γι’ αυτόν να μην του προκαλεί δέος και πάθος. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να πεις μόνο λίγα λόγια για αυτόν τον άνθρωπο. Η ζωή του ήταν σύντομη που δεν πρόλαβε καν να κλείσει τα 40 του χρόνια. Πέθανε δύο μήνες πριν τα γενέθλιά του. Το έργο του όμως και οι αγώνες του δεν είναι τυχαίο που έχουν μείνει στην ιστορία και μας απασχολούν ακόμα και τώρα. Είναι 74 χρόνια μετά τον θάνατό του και το μέγεθός του μένει αναλλοίωτο.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Το δύσκολο είναι ότι έχεις να κάνεις με ένα πρόσωπο που έδρασε και οι δράσεις του επηρέασαν ολόκληρες γενιές ακόμα και μέχρι σήμερα. Αυτό το «ζωντάνεμα» θέλει μια πιο ουσιαστική και λεπτομερή ανάλυση σε βάθος, έτσι ώστε να βρούμε την αλήθεια αυτού του ανθρώπου και να την επικοινωνήσουμε με σεβασμό απέναντι σε εκείνον και απέναντι στο κοινό. Αυτό που με συγκινεί είναι ότι στην παράσταση έρχεται κόσμος νεότερης ηλικίας. Από 10 μέχρι 35 χρόνων. Είναι σημαντικό να ασκεί ακόμα επιρροή μια τέτοια προσωπικότητα.
Τι είναι ο Άρης Βελουχιώτης για εσάς;
Ένα σύμβολο πίστης και αγώνα.
Αν μπορούσατε να απομονώσετε μια φράση του έργου ποια θα επιλέγατε;
«Για την πίστη και το δίκαιο πάντα υπάρχει ευκαιρία.»
Το έργο τι γεύση αφήνει στον θεατή;
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουρια είναι ότι ο κόσμος φεύγει συγκινημένος και προβληματισμένος. Το τι γεύση αφήνει είναι στο χέρι του καθενός να δει την παράσταση από τη μεριά που θέλει εκείνος…!
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Εύχομαι πρώτα από όλα να είμαι καλά και εγώ και όσοι είναι δίπλα μου και με στηρίζουν τόσα χρόνια. Γιατί, πιστέψτε με, δεν είμαστε εύκολοι άνθρωποι όσοι ασχολούμαστε με τις τέχνες. Όσοι μας στηρίζουν έχουν δυνατότερα στομάχια από τα δικά μας. Αν είμαστε λοιπόν καλά όλες οι καλλιτεχνικές μας ανησυχίες είναι στο χέρι μας να πάρουν σάρκα και οστά.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Προς το παρόν όχι. Μετά το τέλος της περιοδείας του Άρη θα συνεχίσουμε για τρίτη χρονιά στο «σπίτι» μας, τον Τεχνοχώρο Cartel. Παράλληλα από το φθινόπωρο θα συνεχίσω με τη «Γερμα» σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου και με το νέο έτος πια θα είμαστε όλη η ομάδα του Cartel κάτω από τη σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Μπισμπίκη στα «Κόκκινα φανάρια»
Δείτε το βίντεο:
Δείτε επίσης: O «Άρης» με τον Τάσο Σωτηράκη στην Ηλιούπολη
