Μια ιδιαίτερη παράσταση, φορτισμένη με μνήμες και στεναγμούς, παρουσιάζεται από το Κ.Θ.Β.Ε. την Τετάρτη 28 Αυγούστου.
Ένας τόπος-σημείο αναφοράς και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της Θεσσαλονίκης, που ανασαίνει δίπλα στα βυζαντινά της τείχη, το Επταπύργιο, «συστήνεται» στο κοινό μέσα από μια ιδιαίτερη παράσταση. Η παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «Επταπύργιο – Ένας αιώνας σε μια μέρα», συμμετέχει στα 25α Μερκούρεια, όπου θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 28 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ, στο Δημοτικό Ανοιχτό Θέατρο «Μάνος Κατράκης» στις Συκιές Θεσσαλονίκης.
H Εύη Σαρμή σκηνοθετεί ένα ταξίδι στο χρόνο με μαρτυρίες πολιτικών και ποινικών κρατουμένων του Γεντί Κουλέ, διανθισμένο με τραγούδια που αναφέρονται στη φυλακή. Η παράσταση είναι μια θεατροποιημένη αφήγηση ενός τόπου με δυνατές μνήμες που ανασαίνει πολλούς αιώνες, αποτελώντας κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Από τις ανάσες του βγαίνουν στεναγμοί, μουσικές, πόνος και χαρά, όλα τα συναισθήματα, παράξενα και τρυφερά. Ηθοποιοί και μουσικοί του ΚΘΒΕ θα ταξιδέψουν σε ένα κομμάτι της ιστορίας του Επταπυργίου, από το 1899 έως το 1989. Ένα ταξίδι απ’ το σκοτάδι στο φως.
Γιατί όσο ψηλά κι αν είναι τα τείχη, ο ουρανός μένει πάντα ανοιχτός…
Τη σύλληψη της ιδέας και την σκηνοθεσία έχει η Εύη Σαρμή, το κείμενο έγραψε ο Νίκος Δημητρόπουλος, ο οποίος επέλεξε και τα τραγούδια, η εικαστική επιμέλεια είναι της Σοφίας Τσιριγώτη, η μουσική επιμέλεια του Γιάννη Τσεμπερλίδη, η κίνηση της Πολυξένης Σπυροπούλου και παίζουν οι: Μαριάννα Αβραμάκη, Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Μάρκος Γέττος, Γιώργος Δημητριάδης, Χρήστος Διαμαντούδης, Γιάννης Μαστρογιάννης, Χρήστος Παπαδημητρίου, Χάρης Παπαδόπουλος, Άλκης Σπυρόπουλος, Πολυξένη Σπυροπούλου, Χρύσα Τουμανίδου, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Δημήτρης Τσεσμελής.
Το Επταπύργιο βρίσκεται στην Ακρόπολη της Θεσσαλονίκης και αποτελούσε για χρόνια μια από τις πιο σκληρές φυλακές της χώρας. Οι Οθωμανοί το ονόμαζαν «Γεντί Κουλέ», (Εφτά Πύργοι), από τους πύργους που ήταν στα τείχη της πόλης. Χτίστηκε την εποχή των Παλαιολόγων ως φρούριο, για να προστατεύονται τόσο ο στρατός, όσο και οι κάτοικοι της πόλης, σε περίπτωση επίθεσης, αλλά τον 19ο αιώνα οι Τούρκοι το μετέτρεψαν σε φυλακές. Η ίδια χρήση παρέμεινε και μετά την απελευθέρωση της πόλης, ενώ στο χώρο έξω από τις φυλακές εκτελέστηκαν αρκετοί κατάδικοι και αγωνιστές στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
