Με δύο κείμενα που έχουν μεγάλες αποκλίσεις το ένα με το άλλο αρχίζει η νέα φάση συζητήσεων Αθήνας-Σκοπίων με την άφιξη του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά στην πρωτεύουσα της ΠΓΔΜ την Πέμπτη 22 Μαρτίου.

Οκτώ μέρες αργότερα, την 30ή Μαρτίου, προγραμματίζεται στη Βιέννη μια νέα τριμερής συνάντηση μεταξύ των ΥΠΕΞ των δύο χωρών και του μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής κείμενα η ΠΓΔΜ δεν προτίθεται να αλλάξει το Σύνταγμά της άμεσα, κίνηση η οποία θα μπορούσε να «διευκολύνει» την όποια συζήτηση στην ΕλλάδαΟι δύο ΥΠΕΞ έχουν στα χέρια τους δύο κείμενα. Το πρώτο αφορά τις ελληνικές θέσεις και έχει αποσταλεί στα Σκόπια εδώ και αρκετές ημέρες. Το δεύτερο κείμενο αφορά τις θέσεις της ΠΓΔΜ, το οποίο ήδη βρίσκεται στα χέρια του Έλληνα ΥΠΕΞ. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις τα δύο κείμενα έχουν σοβαρές αποκλίσεις και όπως έχουν τα πράγματα μέχρι στιγμής, οι σοβαρές αυτές αποκλίσεις απομακρύνουν το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας, τουλάχιστον άμεσα.

Άλλωστε, επικρατεί στους κυβερνητικούς κύκλους μια τάση να παραπεμφθεί η εκκρεμότητα με την ΠΓΔΜ στο μέλλον. Ακόμη καλύτερα, για να είμαστε ακριβείς, η Αθήνα φέρεται να προσαρμόζεται στην ιδέα πως δεν υπάρχει καμία βιασύνη για την επίλυση του ζητήματος.

Αντίθετα με την εκκρεμότητα επί του αλβανικού ζητήματος το οποίο τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να ενεργοποιείται, το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ επειδή ακριβώς προκαλεί έντονες εσωτερικές τριβές στην κυβέρνηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αλλά και διότι προσκρούει σε έναν πλειοψηφικό κυματοθραύστη της κοινωνίας, κατά την κυβέρνηση θέλει πολύ χρόνο ακόμη για να «ωριμάσει».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τα βασικά προαπαιτούμενα που θέτει η ελληνική πλευρά ως προς τη δρομολόγηση μιας συμφωνίας είναι τα εξής:

1. Προαπαιτούμενο για την Ελλάδα προκειμένου να συναινέσει σε συμφωνία με τα Σκόπια είναι ότι η αλλαγή του ονόματος της γειτονικής χώρας πρέπει να γίνει μέσα από μια συνταγματική διαδικασία. Να αλλάξει δηλαδή το Σύνταγμα και να αφαιρεθούν οι αλυτρωτισμοί που υπάρχουν σ’ αυτό. Κάτι που μέχρι σήμερα η πλευρά των Σκοπίων δε φαίνεται να αποδέχεται.

2. Η Αθήνα ζητά τη συμφωνία επί ενός ονόματος με χρήση έναντι όλων (erga omnes). Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξουν προϋποθέσεις για συμφωνία.

3. Η ταυτότητα και οι αλλαγές που πρέπει να επέλθουν κατόπιν συμφωνίας.

4. Η γλώσσα που δεν μπορεί να λέγεται «Μακεδονική».

5. Οι συντμήσεις/συντομεύσεις της ονομασίας ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες και να μην δημιουργηθούν τετελεσμένα.

6. Τα εμπορικά σήματα που θα έχει η γειτονική χώρα.

7. Και βεβαίως το όνομα για το οποίο η ελληνική πλευρά δεν έστειλε συγκεκριμένα αλλά η βάση της συζήτησης γίνεται σε σχέση με τις προτάσεις Νίμιτς. Αλλά από τα πέντε ονόματα η Αθήνα δεν αποδέχεται το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενώ θα ήταν πιο κοντά στο «Gorna Makedonia» (Άνω Μακεδονία).

Με δεδομένο ότι η πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ επιμένει στο θέμα της «ταυτότητας» το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει, βραχυκυκλώνει την όλη διαδικασία.

Πέραν τούτου, προκύπτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο προβληματίζει έντονα το Μαξίμου.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής κείμενα η ΠΓΔΜ δεν προτίθεται να αλλάξει το Σύνταγμά της άμεσα, κίνηση η οποία θα μπορούσε να «διευκολύνει» την όποια συζήτηση στην Ελλάδα, ως προς την επίλυση της εκκρεμότητας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΠΓΔΜ θα δεσμεύεται να προβεί σε συνταγματικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της τελευταίας φάσης ένταξής της στην ΕΕ. Δηλαδή αυτό θα συμβεί σε μια προσεχή περίοδο από 7-10 χρόνια. Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πώς θα είναι η ΕΕ μετά την παρέλευση αυτού του μεγάλου χρονικού διαστήματος.

Σύμφωνα με όλα τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα μέχρι στιγμής, η Ευρώπη του 2025-2030 θα είναι μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, όπου κάθε κύκλος χωρών που θα συμμετέχουν σε αυτή μπορεί και να έχει διαφορετικές δεσμεύσεις και διαδικασίες.

Με λίγα λόγια, έμπειροι διπλωμάτες στην Αθήνα επισημαίνουν πως ενώ η Ελλάδα καλείται να προβεί σε κινήσεις καλής θελήσεως, αποδεχόμενη την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δηλαδή ενώ πληρώνει τοις μετρητοίς, τα Σκόπια καλούνται να πληρώσουν με «μετα-χρονολογημένη επιταγή». Είναι φανερό πως μια τέτοια διαδικασία-χρονοδιάγραμμα, δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτή από το ελληνικό πολιτικό σύστημα ως έχει. Αντιθέτως, είναι ηλίου φαεινότερο πως ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα θα απορριφθεί.

Σε αυτό το σημείο φέρεται να βρίσκεται αυτή τη στιγμή η διαπραγμάτευση και οι δύο πλευρές έχουν πλήρη συναίσθηση του διπλωματικού αδιεξόδου στο οποίο οδηγούνται.

Διαβάστε επίσης:

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης