Επιμέλεια: Άντζελα Πεΐτση
Ολομέτωπη επίθεση κατά της Κυβέρνησης εξαπέλυσε ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτή Ν. Καβάλας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, κατά την ομιλία του, στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης “Ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις – Εναρμόνιση της νομοθεσίας με την Οδηγία 2014/41/ΕΕ» και των σχετικών τροπολογιών.
Χαρακτηριστικά τόνισε: «Έρχομαι στην τροπολογία για την αποσυμφόρηση των φυλακών, την παράταση του νόμου Παρασκευόπουλου. Εδώ, προφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μας ως προς την προσέγγιση του συνολικού ζητήματος.
Για εσάς, κύριοι της Κυβέρνησης, φαίνεται ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το ζήτημα της αποσυμφόρησης των σωφρονιστικών καταστημάτων αυτό καθαυτό από το ζήτημα της τιμωρίας του δράστη για το έγκλημα που έχει διαπράξει.
Όταν προσεγγίζετε το ζήτημα του εγκλεισμού στη φυλακή περίπου με τύψεις συνειδήσεως για τους δυστυχείς που μπαίνουν μέσα, στην ουσία απαξιώνετε την έννοια της ποινής ως τιμωρίας, ως έκβασης, κατά τον Χωραφά, απόδοσης μομφής προς τον δράστη ή απαξίας της κοινωνίας απέναντι στην εγκληματική του συμπεριφορά.
Και ξεφεύγετε σε ανθρωπιστικού τύπου αναζητήσεις για τη δήθεν ανακούφιση ατόμων που έχουν προσβάλει βάναυσα κοινωνικά αγαθά και την κοινωνική τάξη διά της εγκληματικής τους αυτής δράσης, με αποτέλεσμα φυσικά να καταδικαστούν σε αποστέρηση προσωπικής τους ελευθερίας, αυτή τη μεγάλη τιμωρία. Και αυτή είναι η βασική έννοια της ποινής.
Κατά τον καθηγητή και συνάδελφο Παρασκευόπουλο –δεν είναι εδώ, αλλά οφείλω να μνημονεύσω ένα χωρίο από το βιβλίο που έγραψε μαζί με τον καθηγητή Λάμπρο Μαργαρίτη «Ποινολογία»- η ποινή είναι η ρυθμισμένη αντίδραση της οργανωμένης κοινωνίας. Ο δε ρυθμισμένος χαρακτήρας της ποινής ανακύπτει σε τρία επίπεδα: το πρώτο είναι ότι η αφηρημένη απειλή της είναι έργο του του νομοθέτη, η επιβολή της είναι έργο του ποινικού δικαστή και η εκτέλεσή της έργο της διοίκησης. Ιδού και η στρέβλωση.
Εδώ με αυτό τον νόμο μετατρέπετε την επιβολή της ποινής από έργο του ποινικού δικαστή σε έργο του νομοθέτη. Φέρνετε έναν νόμο και λέτε στον καταδικασθέντα και έγκλειστο: «Μπορεί να έχεις αυτή τη στιγμή δεκαπέντε χρόνια κάθειρξη, αυτή είναι η ποινή που σου επέβαλε ο ποινικός δικαστής, αλλά θα βγεις σε πέντε, προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα σωφρονιστικά καταστήματα». Πάει, δηλαδή, ο ρυθμισμένος χαρακτήρας της ποινής. Υπεράνω άλλων το ζήτημα του συνωστισμού.
Είναι μια ιδεοληπτική προσέγγιση και στάση που εκφράζεται και με άλλους τρόπους, όταν, ας πούμε, έρχεστε και λέτε, κύριε Υπουργέ, ότι μπορεί σε κάποια σωφρονιστικά καταστήματα να μην λειτουργεί το σύστημα ηλεκτρονικών κλειδαριών, αλλά εδώ πρόκειται να κάνετε ΙΕΚ στις φυλακές. Και μετά αρχίζουν τα ειδικά ζητήματα.
Στην παράγραφο 4 της τροπολογίας προβλέπονται εξαιρέσεις από τις ευνοϊκές διατάξεις της υφ’ όρον απόλυσης, δηλαδή αυστηροποίηση των διατάξεων, για δράστες κρατούμενους για δεκαέξι εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα. Παραλείπετε, βέβαια, την αυστηροποίηση για δράστες του αδικήματος της τρομοκρατίας, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, μεγαλέμπορους ναρκωτικών κ.λπ.
Έρχεστε, όμως, εσείς μετά στην παράγραφο 7 και στην ουσία αναιρείται την αυστηροποίηση ως προς την υφ’ όρον απόλυση για τα δέκα από τα δεκαέξι εγκλήματα επί των οποίων έχετε νομοθετήσει προηγουμένως στο άρθρο 4, θεσπίζοντας απλά την επιβολή περιοριστικών όρων στους απολυθέντες. Δηλαδή, εισάγετε εξαιρέσεις στην εξαίρεση.
Μπορεί αυτή να είναι άλλη μια νίκη των δικαιωματιστών της κυβερνητικής Πλειοψηφίας, του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, αλλά σίγουρα είναι μια ήττα για μια συνολική προσέγγιση στην αντεγκληματική μας πολιτική.
Κι έρχομαι στην αποσυρθείσα από τον Υπουργό τροπολογία 1247/99, σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δεδομένου ότι αυτή πρόκειται να επανακατατεθεί, όπως μας είπε χθες.
Έχω διατυπώσει πάρα πολλές φορές τις αντιρρήσεις μας σχετικά με την αποσπασματική τροποποίηση άρθρων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, παρά το γεγονός ότι η συνολική τροποποίησή του είναι προαπαιτούμενο και παρά το γεγονός ότι ως προς τούτο έχει συσταθεί η ειδική κατά τον νόμο νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου.
Εδώ, ξέρετε, όποτε προκύπτει τροποποίηση ενός, δύο, τριών άρθρων εδώ κι εκεί του Κώδικα, εμείς θα συνάγουμε το συμπέρασμα ότι από πίσω κρύβεται κάποια πολιτική διευθέτηση κάποιου ζητήματος. Είχαμε τις τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο Αχτσιόγλου, όπου εισήχθη η αίτηση διαταγής πληρωμής για οφειλόμενους μισθούς, προκειμένου να καταδειχθεί το φιλεργατικό, υποτίθεται, προφίλ της Κυβέρνησης, και τώρα έχουμε και αυτή. Όμως, εδώ το θέμα είναι πιο περίπλοκο και η παρέμβασή σας πολύ πιο επιπόλαιη.
Θα τροποποιήσετε το άρθρο 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με δικονομικού δηλαδή δικαίου ρυθμίσεις, με τις οποίες δίνεται η δυνατότητα άσκησης αίτησης ανάκλησης και μεταρρύθμισης οριστικής απόφασης εκούσιας δικαιοδοσίας και μετά την έκδοση οριστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και μάλιστα –κι εδώ είναι το θέμα- με άκρως φωτογραφική μεταβατική διάταξη, η οποία αποκαλύπτει, προσδίδοντας την αναδρομική ισχύ σε διάταξη νόμου χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, όπως θα πρέπει να γίνεται, τις πραγματικές προθέσεις σας.
Κι ερωτώ ξανά ευθαρσώς. Είναι αυτή η τροποποίηση του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ευθέως συνδεδεμένη με το ζήτημα της αναγνώρισης των σωματείων με την επωνυμία «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» κ.λπ.; Είπατε ότι δεν είναι».
Ακολουθεί το video της ομιλίας του κ. Παναγιωτόπουλου:
