O Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του στο Συμπόσιο της Σύμης με θέμα «Επανεφευρίσκοντας τη Δημοκρατία» εξαπέλυσε επίθεση στη ΝΔ για την εγκληματική δημοσιονομική διαχείριση και τη διατήρηση των χρόνιων παθογενειών του πελατειακού κράτους που οδήγησαν την Ελλάδα στο μνημόνιο.
«Σήμερα στη χώρα η συντήρηση, αριστερά και δεξιά, επιχειρεί να αποφύγει κάθε συζήτηση για αυτά. Όχι μόνον λόγω των ευθυνών της, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά κυρίως γιατί δεν επιθυμεί ανατροπή των κακοδαιμονιών του πελατειακού συστήματος και, πολύ περισσότερο, την προοδευτική προσέγγιση για αυτήν την ανατροπή» επισήμανε.
«Χαιρόμαστε» πρόσθεσε «που πολλοί μιλούν για την έξοδό μας από το μνημόνιο, αλλά η έξοδος που έχει σημασία, αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, είναι μία: είναι η έξοδος από το πελατειακό κράτος και την πελατειακή λογική που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο».
Παράλληλα, όμως, στράφηκε και κατά των κυρίαρχων συντηρητικών δυνάμεων στην ΕΕ, επισημαίνοντας ότι τώρα όλοι έχουν αντιληφθεί πως ούτε η δημοσιονομική πειθαρχία ούτε η λιτότητα αποτελούν τη λύση, εφόσον απουσιάζουν όσα πρέπει να γίνουν για να ενοποιηθεί οικονομικά και πολιτικά η ΕΕ.
«Η όποια συζήτηση περί αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα αντιμετωπίζουν τις αδυναμίες του οικοδομήματος, αποτελούν υπόθεση όσων δήθεν γνωρίζουν, όχι των Ευρωπαίων πολιτών. Αντί, για παράδειγμα, να έχουμε εικονικούς υποψηφίους για Προέδρους της Επιτροπής, να εκλέξουν άμεσα οι πολίτες τον Πρόεδρό τους» παρατήρησε.
Ο Γ. Παπανδρέου υπερασπίστηκε την πρόταση του για το δημοψήφισμα, λέγοντας: «Η ενεργός συμμετοχή των πολιτών και η δυνατότητά τους να εκφράζουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες τη συμβουλευτική και αποφασιστική τους γνώμη, όπως το δημοψήφισμα που είχα προτείνει στα τέλη του 2011, αποτελούν καθοριστικό παράγοντα αντιμετώπισης των προβλημάτων τόσο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας όσο και των μεγάλων διακυβευμάτων που έχουμε μπροστά μας».
Ο κ. Παπανδρέου αποσαφήνισε πώς βλέπει τον δικό του ρόλο στην πολιτική: «Κανείς πολιτικός, καμία πολιτική δύναμη, κανένα κόμμα δεν έχει λόγο ύπαρξης, αν δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τις πραγματικές ανάγκες μιας χώρας, μιας κοινωνίας. Και δεν σας κρύβω ότι, και προσωπικά, αυτή είναι η αγωνία μου. Να συμβάλω όπως μπορώ, με κάθε τρόπο, σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν με ενδιαφέρει καμία καρέκλα, καμία θέση εξουσίας, αν δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την αδήριτη ανάγκη».
