Όταν το Χιούμορ και η Σάτιρα βγάζουν τη δική τους ετυμηγορία…
Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,
το Πανελλήνιο παραμένει σοκαρισμένο
από τις αποκαλύψεις για τη δράση τού «καθηγητή» με το περουκίνι.
Ανάλογο, όμως, είναι και το αισθητικό σοκ που βιώσαμε,
όταν αντικρίσαμε τις φωτογραφίες του·
έτσι, έπρεπε επειγόντως να βρεθεί ένα αντίδοτο.
Και βρέθηκε…
Μία «δεκαλογία ανεκδότων»,
ως «βελούδινη εκδίκηση» για την Κακοποίηση τής Αισθητικής.
Καλή μας διασκέδαση…
1.
Πάει ο καθηγητής στο Λονδίνο και θέλει να νοικιάσει ένα διαμέρισμα.
Τον ρωτάει ο ιδιοκτήτης:
– Πώς θέλετε να πληρώνετε το ενοίκιο; «Per week» ή «Per month»;
– «Per oukini».
2.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σνακ τού καθηγητή;
– Τα «Περουκίνια».
3.
– Ποιο είναι το αγαπημένο τηλεπαιχνίδι τού καθηγητή;
– Το «Περούκ-Ζουκ».
4.
Όταν εγκαταλείψει τα εγκόσμια ο «καθηγητής Φακελάκης»,
θα πούμε ότι εταξίδεψε στη «γειτονιά των φακέλων».
5.
– Κύριε καθηγητά, γιατί δεν έχετε πολλά μαλλιά;
– Περούκ εν’ τω πολλώ το ευ.
6.
– Ποιο είναι το αγαπημένο τυχερό παιχνίδι τού καθηγητή;
– Το «περουΚΙΝΟ».
(με σλόγκαν «Πιάσε την τύχη σου απ’ τα μαλλιά!»)
7.
– Αν ο καθηγητής είχε αμπέλια, πώς θα ονομαζόταν το κρασί του;
– «Περουκ-οίνος».
8.
– Κύριε καθηγητά,
ποια ήταν η πιο λαμπρή περίοδος τής Αθήνας στην αρχαιότητα;
– Ο χρυσός αιώνας τού Περουκλέους.
9.
– Ποιο είναι το αγαπημένο ελληνικό συγκρότημα τού καθηγητή;
– Οι «Περουκείνος και Περουκείνος».
10.
– Κύριε καθηγητά, πώς γίνεται το κεφάλι σας να κοιτάει την πλάτη σας;
– Ωχ, πάλι φόρεσα ανάποδα το περουκίνι.
ΥστερόΓιωργο..:
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
ο επίλογος που τώρα διαβάζετε, σε κανονική ροή κειμένου θα ήταν πρόλογος.
Όμως,
σάς άφησα πρώτα να διασκεδάσετε και να γελάσετε
(τουλάχιστον, αυτό ελπίζω να συνέβη),
ώστε να πω δυο λόγια που κρίνω απαραίτητο να ειπωθούν.
Αυτή η ανάρτηση ουδόλως απαξιώνει τα συναισθήματα των παιδιών,
που καταθέτουν ότι υπήρξαν θύματα τού «καθηγητή».
Απλά, έως ότου η Δικαιοσύνη προβεί στην ετυμηγορία της
(και με δεδομένο το «τεκμήριο τής αθωότητας»
που δικαιούται κάθε κατηγορούμενος ο οποίος δεν ομολογεί τις πράξεις του),
υπάρχουν το Χιούμορ και η Σάτιρα
για να αποδομούμε με νόμιμο τρόπο τα πρόσωπα.
Όσο για τη δική μου ετυμηγορία,
είναι σαφής μέσα από τα αυτοσχέδια ανέκδοτά μου.
Και εύχομαι,
να φτάσει σύντομα η μέρα
που η «Ελληνική Δικαιοσύνη» δεν θα αποτελεί ανέκδοτο
στη συνείδηση των πολιτών.
Διότι (για να το πω με αποφθεγματικό τρόπο),
όταν η Δικαιοσύνη είναι για γέλια, η Κοινωνία είναι για κλάματα.
Φύγαμε…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
