ΠΚ
Στην αρχή δεν το πιστεύεις και διπλοτσεκάρεις την αυθεντικότητα του κειμένου που έχεις στα χέρια σου. Ανακαλύπτεις σιγά σιγά το μεγαλείο της ρηχότητας και της χυδαιότητας, του αγοραίου πατερναλισμού και ελλείμματος αγωγής στις διεθνείς σχέσεις. Αντιλαμβάνεσαι πως ο κόσμος μας ελέγχεται από ανθρώπους λίγους, πρακτικά βλάκες, αμόρφωτους, άσεμνους και ανάγωγους. Κατανοείς το γιατί τύποι σαν τον Τραμπ, τον Ερντογάν, τον Πούτιν, τον Τζόνσον ή τον Σαλβίνι κάνουν κουμάντο στη ζωή μας.
Τελικά, συνειδητοποιείς το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Τη χώρα σου, τη γλώσσα σου, την κουλτούρα σου, την ταυτότητά σου και τη ζωή σου την προστατεύεις μόνος σου, αποκλεισμένος μάλιστα στην απόλυτη μοναξιά σου, έστω κι αν αυτή είναι συλλογική. Την κρίσιμη στιγμή ουδείς σύμμαχος θα σταθεί πλάι σου.
Αυτά κατανοείς, αν δώσεις σημασία, εσύ ο πολίτης του κόσμου, διαβάζοντας τις αράδες της επιστολής Τραμπ στον Ερντογάν. Δεν έχει πια σημασία το δίκιο ή το άδικο. Το σωστό ή το λάθος. Πρόκειται για παράθεση «λέξεων» κενών νοημάτων από τα μέλη της ίδιας συμμορίας. Αύριο οι «λέξεις» αυτές θα αλλάξουν ανάλογα με τις τιμές του δείκτη του Χρηματιστηρίου.
