Ο Αλέξης Τσίπρας αυτοβούλως πέρασε το κατώφλι του τηλεοπτικού σταθμού του Γιάννη Αλαφούζου και εισήλθε στη «φωλιά του δεξιού κούκου». Γνώριζε τους συντελεστές, τους κανόνες ή τους ΜΗ κανόνες, ήξερε πού πήγαινε, τι θα άκουγε, πώς θα το άκουγε, αλλά ήταν και προετοιμασμένος ως προς τις απαντήσεις του. Το είπε άλλωστε. «Εσείς υποβάλλετε τις ερωτήσεις που θέλετε και εγώ δίνω τις απαντήσεις που θέλω».
Το περιβάλλον ήταν σαφώς εχθρικό και η διάθεση εξ αρχής αποδομητική. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πήγαινε ούτε σε απογευματινό τσάι, ούτε σε χοροεσπερίδα, ούτε σε συνάντηση με δροσερά κοκτέιλ. Παραμονές εκλογών, με δική του απόφαση διέβη τον Ρουβίκωνα και κάθισε στο έδρανο του «ανακρινόμενου» ιδία βουλήσει.
Η οικοδέσποινα Σία Κοσιώνη, σύζυγος του δημάρχου Αθηναίων κ. Μπακογιάννη, νύφη της κας Ντόρας Μπακογιάννη, συνδέεται άμεσα, οικογενειακώς, συναισθηματικώς και πολιτικώς, με τον διεκδικητή της πρωθυπουργίας της χώρας Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν ζούσε στη Γαλλία, στη Γερμανία ή στη Σουηδία, ενδεχομένως η συνάδελφος να είχε αυτοεξαιρεθεί από τη διαχείριση δημοσιογραφικών πραγμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, στο πρώτο στάδιο της οποίας μάλιστα ο σύζυγός της ενεπλάκη προσωπικά ως υποψήφιος για τον Δήμο της Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία. Προφανώς ζει στην Ελλάδα και δεν τη λένε Λεά Σαλαμέ (διάβασε εδώ πρωθύστερο σημείωμα περί του θέματος).
Ο Αλέξης Παπαχελάς είναι ο επίσημος βιογράφος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Είχε επιλεγεί. Εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικού υλικού, πολλές σημειώσεις, έρευνα στα αρχεία. Το υλικό συγκεντρώθηκε και προβλήθηκε σε εκπομπές από συγγενικό τηλεοπτικό σταθμό (ΣΚΑΪ) της εφημερίδας της οποίας προΐσταται (Καθημερινή).
Τόσο η Σία Κοσιώνη όσο και ο Αλέξης Παπαχελάς εξ αγχιστείας και οι δύο συνδέονται άμεσα με την οικογένεια Μητσοτάκη, με τους πρώην, τους παρόντες και τους επόμενους.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε, λοιπόν, όλα τα δεδομένα. Διετέλεσε πρωθυπουργός και βρίσκεται στην Πολιτική εδώ και πολλά χρόνια παρά την ηλικία του. Είναι, δηλαδή, «μπαρουτοκαπνισμένος».
Ουδείς θα του «χαριζόταν» εκεί κάτω στο Φάληρο. Άλλωστε, ο ρόλος του δημοσιογράφου συνίσταται πρωτίστως στο να μη «χαρίζεται σε κανέναν». Σε κανέναν όμως.
Όταν λοιπόν ερωτάς τον συνεντευξιαζόμενο περί της θαλαμηγού, τότε θα έπρεπε να είχες ερωτήσει και τον αντίπαλό του για κάτι ανάλογο, αιχμηρό και ενοχλητικό, κι όχι για το εάν θα αλλάξει την επίπλωση στο Μαξίμου.
Όταν λοιπόν ο βιογράφος του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ερωτά τα περί της θαλαμηγού, θα όφειλε να έχει ερωτήσει τον αντίπαλο του Αλέξη Τσίπρα περί της απόκτησης του ακινήτου επί της οδού Βολτέρ στο Παρίσι. Αν επιμένει μάλιστα στο ιδεολόγημα περί «αριστερής συμπεριφοράς» για τον Αλέξη Τσίπρα, τότε, για να είναι συνεπής ως προς την αστικού τύπου νομιμότητα και ηθική, θα έπρεπε να έχει ερωτήσει αν και κατά πόσο επιχειρηματίες έχουν «δανειοδοτήσει» ή «επιχορηγήσει» με σημαντικά ποσά την επιχείρηση της συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πότε, πώς και τι ποσά. Δεν μπορεί ο, ενδεχομένως, νέος πρωθυπουργός να ερωτάται για την επίπλωση του Μαξίμου και ο νυν για το σκάφος της Κατερίνας Παναγοπούλου. Κάτι ακόμη. Ο Αλέξης Παπαχελάς διαθέτει μεγάλη πείρα. Πώς του διέφυγε η μετακίνηση (για διακοπές) του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το ελικόπτερο του καναλάρχη κ. Κυριακού προς, από και επί τα αυτά του θερέτρου Πόρτο Χέλι;
Το δημοσιογραφικό δίδυμο έκανε λοιπόν «άριστα» τη δουλειά του. Προσπάθησε να αποδομήσει με στρουκτουραλιστική μεθοδολογία τον πολιτικό αντίπαλο του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος συμπάθειας προς τον συνεντευξιαζόμενο. Αυτή η αντιπάθεια ήταν διάχυτη στο στούντιο.
Ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα τέτοιο σκηνικό κατάφερε να επιπλεύσει, να κολυμπήσει και τελικά να διασωθεί. Ωστόσο, πόσο η νεανική αφέλεια ενός αριστερού και άψητου πολιτικού ως προς τη διακυβέρνηση μιας χώρας μπορεί να είναι επιχείρημα; Ως πότε η αποδοχή σφαλμάτων συγχωρείται; Γιατί «οι αυταπάτες» θεωρούνται αυτονόητες; Πόσο πειστικός μπορεί να είναι ένας πρωθυπουργός όταν παραδέχεται πως δεν ήξερε κατά τη διάρκεια της κρίσιμης σύσκεψης για το Μάτι ότι «οι κάμερες τον έγραφαν»;
Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ήρεμος, ψύχραιμος και απάντησε, όπως απάντησε, σε όλα τα ερωτήματα. Έπαιξε στο γήπεδο του αντιπάλου και μάλιστα σε «καυτή έδρα» και κατάφερε να σταθεί. Το αν «σκόραρε» είναι μία άλλη υπόθεση.
Ουδείς σχολίασε επί τόπου ή την επομένη ημέρα την ατάκα του Αλέξη Τσίπρα «Είμαστε (με το ποσοστό των ευρωεκλογών) από τα πρώτα κόμματα της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη». Από πότε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από τα πρώτα κόμματα της «ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» στην Ευρώπη; Το ξέρει ο Νίκος Φίλης; Το γνωρίζουν οι «53»; Το έχουν αντιληφθεί στην Κουμουνδούρου; Παραμονές εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας «άλλαξε ετικέτα». Οι δύο δημοσιογράφοι ή δεν το κατάλαβαν ή το προσπέρασαν. Βλέπετε, αυτή η παράμετρος δεν ήταν ενταγμένη στη … «σκαλέτα». Αυτό ήταν, ωστόσο, το πολιτικό στίγμα της συνέντευξης.
