ΠΚ
Η κήρυξη της Επανάστασης με τους βασικούς συντελεστές της συνέβη την 23η Μαρτίου στην Καλαμάτα, οπότε και απελευθερώθηκε η πόλη. Κατά τον μύθο, η απόφαση ελήφθη στην Πλατεία της Αρεόπολης στη Μάνη στις 17 Μαρτίου μετά από δοξολογία στον ναό των Ταξιαρχών. Στην Καλαμάτα, στις 23 Μαρτίου, βρίσκονταν ο Κολοκοτρώνης και τα μέλη της οικογένειας Πετρόμπεη, καθώς και ο Παπαφλέσσας. Της δύναμης των 150 ανδρών από τη Μάνη ηγείτο ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, ο γιος του Πετρόμπεη. Στα μέσα Μαρτίου κατέπλευσε στο λιμάνι του Αρμυρού πλοίο με πολεμοφόδια ναυλωμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, οι οποίοι είχαν αγοράσει και το φορτίο. Τη διαχείριση του οπλισμού που έστειλαν οι Φιλικοί για την εξέγερση ανέλαβε ο Παπαφλέσσας. Οι πρόκριτοι της Μάνης δεν είχαν περιθώριο ελιγμών παρά τις έντονες επιφυλάξεις τους. Εκ των πραγμάτων ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης αποδέχτηκε την πραγματικότητα και συμμετείχε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και κατά συνέπεια στη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Στην απελευθέρωση της πόλης οι εξεγερθέντες επαναστάτες είχαν αρχηγούς τον Κολοκοτρώνη, τους Μούρτζινους, τους Κουμουντουράκηδες, τους Κυβέλλους, τους Χρηστέηδες, τον Παναγιώτη Βενετσανάκο και βέβαια και τους Πετρομπέηδες.
Την 25η Μαρτίου, λοιπόν, δεν συνέβη απολύτως τίποτε στην Αγία Λαύρα. Ο Δεσπότης Παλαιών Πατρών Γερμανός βρισκόταν εκείνη την ημέρα στην Πάτρα.
Τις επόμενες ημέρες σηκώθηκε η σημαία της Επανάστασης στην πρωτεύουσα της Αχαΐας, παρουσία του Μητροπολίτη, αλλά και στην Αγία Λαύρα, ωστόσο δεν βρίσκονταν εκεί οι βασικοί συντελεστές.
Με το δίκιο τους οι Καλαματιανοί είναι υπερήφανοι για την επαναστατική πρωτιά. Τώρα το πώς η Εκκλησία και κάποιοι τοπικοί παράγοντες της εποχής κατάφεραν να εγκλωβίσουν τη συλλογική μνήμη σε λάβαρα και τελετές που δεν έγιναν ή που δεν είχαν τη σημασία και τον συμβολισμό που τους αποδίδεται είναι μία άλλη ιστορία και παραπέμπει στο γνωστό «δαιμόνιον της φυλής».
