ΠΚ
Ας μην εξαντλεί τα αποθέματα διπλωματικής μαγκιάς ο Νίκος Δένδιας στοχεύοντας έναν πρέσβη της ανύπαρκτης κυβέρνησης μίας χώρας που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο.
Ας μην εξαντλούν τα αποθέματα της δημοσιογραφικής μαγκιάς τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης που παρουσιάζουν την απέλαση του πρέσβη της Λιβύης (δικαιολογημένη μεν, αλλά δεν χρειάζονται τυμπανοκρουσίες και υπερβολές) ως χαστούκι στον Ερντογάν. Πολύ που ίδρωσε το αφτί της Άγκυρας.
Η Λιβύη σπαράσσεται και είναι κομμένη στα δύο και για την ακρίβεια στα τρία. Πολέμαρχοι – φύλαρχοι θυσιάζουν καθημερινά ζωές στον Μολώχ της Λιβυκής ερήμου, δηλαδή στις πετρελαιοπηγές. Δεν υπάρχει κράτος, δεν λειτουργούν οι θεσμοί, δεν υφίσταται ενιαία εκπροσώπηση.
Η φιλοτουρκική (αναγκαστικά λόγω στρατιωτικής βοήθειας) κυβέρνηση της Τρίπολης κρέμεται στην κυριολεξία από την Τουρκία και το Κατάρ. Η κυβέρνηση της Βεγγάζης του Στρατάρχη (;) Χαφτάρ -πότε και με τι στρατό πρόλαβε και έγινε και Στρατάρχης ο φύλαρχος της Βεγγάζης άραγε;- κρέμεται από τη βοήθεια των Γάλλων, της Αιγύπτου και των Αμερικανών (λίγα πράγματα). Τα μέτωπα είναι ασταθή και η κατάσταση ρευστή.
Λοιπόν, η Λιβύη αυτήν τη στιγμή είναι μία μη – χώρα. Οι μαγκιές είναι περιττές. Η πραγματική «μαγκιά» θα μετρηθεί στην αντιμετώπιση της κλιμακούμενης τουρκικής επιθετικότητας. Μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε είναι πως επικρατεί πυκνή ομίχλη μετά τη συνάντηση του Λονδίνου. Α, ναι, επικρατεί επίσης και υπερβολική φλυαρία. Από τα παπαγαλάκια πάντα, για να ξεκαθαρίσουμε. Ο Μητσοτάκης γύρισε από το Λονδίνο με άδεια χέρια. Ο Τούρκος Πασάς γύρισε με εύσημα.
Η Βουλή της Τουρκίας επικύρωσε τη συμφωνία με τη Λιβύη ένα εικοσιτετράωρο μετά τη συνάντηση. Ο Ερντογάν χαρακτήρισε «ηλίθιους» όσους ισχυρίζονται πως η συμφωνία με τη Λιβύη παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. Δηλαδή όλους εμάς στην Αθήνα. Η φωτιά έχει ανάψει και εμείς κοιτάμε το δάκτυλο που τη δείχνει (δηλαδή τον πρέσβη της Λιβύης).
