Ο Κώστας Γαβράς σκηνοθέτησε το «Ζ». Ήταν κόλαφος για το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας από τη μετεμφυλιακή Δεξιά.
Στη συνέχεια σκηνοθέτησε την «Ομολογία», που ήταν ράπισμα κατά του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Μετά σκηνοθέτησε την «Κατάσταση Πολιορκίας», μία ανατριχιαστική αφήγηση για τη δικτατορία (δικτατορίες) στη Λατινική Αμερική και πιο συγκεκριμένα για τη δραστηριότητα της CIA στην Ουρουγουάη με την υπόθεση Τουπαμάρος.
Αργότερα σκηνοθέτησε τον «Αγνοούμενο», μία εφιαλτική ιστορία στη Χιλή του Πινοσέτ.
Προχώρησε σκηνοθετώντας πιο πρόσφατα το «Τσεκούρι», μία αφήγηση για τη γαλλική κοινωνία της ανεργίας και του αποκλεισμού (περιθωριοποίησης) των ανθρώπων.
Σκηνοθέτησε τον «Παράδεισο στη Δύση», όπου θίγεται το συνταρακτικό ζήτημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος.
Όλη η φιλμογραφία του προδίδει σκηνοθέτη ο οποίος ασχολείται με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα της εποχής του μέσα από μία προοδευτική, σύγχρονη και δημοκρατική οπτική γωνία.
Δεν είναι «απολιτίκ», δεν είναι «φανατικός», δεν είναι «ακτιβιστής». Είναι ψύχραιμος, λογικός, ισορροπημένος.
Έχει υποστεί κριτική, μάλλον υπερβολική, από αριστερά για ατολμία. Τώρα τον προσβάλλει η μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ ασκώντας κριτική από τα δεξιά, διότι σκηνοθετεί μία κινηματογραφική παραγωγή που βασίζεται σεναριογραφικά στο βιβλίο του Βαρουφάκη.
Αυτή η μερίδα των ΜΜΕ που σήμερα (αύριο, δεν ξέρουμε, διότι θα εξαρτηθεί από τις …. «χορηγίες») στηρίζει αναφανδόν και χωρίς καμία επιφύλαξη τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη υιοθετώντας όλες τις ακραίες κραυγές της παραδοσιακής μετεμφυλιακής Δεξιάς εφ’ όλης της ύλης, είτε πρόκειται για κοινωνικά ζητήματα, εθνικά προβλήματα, στρατιωτικά θέματα, εκκλησιαστικές εμπλοκές κ.λπ.
Αυτά τα ΜΜΕ επιτέθηκαν κατόπιν εντολών κατά του Κώστα Γαβρά καταγγέλλοντας χρηματοδότησή του από το Υπουργείο του Νίκου Παππά ύψους 600.000 ευρώ.
Πρόκειται για ένα ποσό το οποίο είναι μεν σημαντικό, ωστόσο δεν αρκεί για την ολοκλήρωση μίας σύγχρονης κινηματογραφικής παραγωγής. Εν πάση περιπτώσει, η «καταγγελία» αφορά στη χρηματοδότηση του Κώστα Γαβρά προκειμένου μέσω της ταινίας του να «προπαγανδίσει», τώρα στα γεράματα ο δόλιος, τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως οι κονδυλοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και των χορηγών της σύγχρονης ελληνικής Δεξιάς, αυτοί οι περίεργοι τύποι, θα έπρεπε για λόγους εγκυκλοπαιδικούς και μόνον να ρίξουν μία ματιά στη λίστα των βραβεύσεων του Κώστα Γαβρά στους διεθνείς κινηματογραφικούς στίβους. Μία τέτοια επαγγελματική ευαισθησία προϋποθέτει και μία επαρκή σχέση με τη γνώση.
Για την ιστορία:
· 1969: Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών (Ζ)
· 1975: Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Καννών (Ειδικό δικαστήριο)
· 1982: Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών (Ο Αγνοούμενος)
· 1983: Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίας (Ο Αγνοούμενος)
· 1983: Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου (Ο Αγνοούμενος)
· 1990: Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου (Μουσικό κουτί)
· 2003: Βραβείο César Καλύτερου Σεναρίου (Αμήν).
Ο Κώστα Γαβράς απάντησε στα δημοσιεύματα απλά και λακωνικά. Είπε απλώς πως τον προσβάλλουν. Τίποτε άλλο. Όσο για τις γραφίδες τώρα με οσμή μετεμφυλιακού μένους, να ξέρουν πως τα αφεντικά τους θα τους παρατήσουν και θα κόψουν τις χορηγίες μόλις επιτευχθεί ο στόχος τους. Αυτή είναι η μοίρα των μαθητευόμενων κονδυλοφόρων. Δεν ξέρουν ούτε πώς θα «πουλήσουν την πραμάτεια τους» οι έρμοι. Είναι για λύπηση.
