Τελικά, ο τελικός έγινε για να πικραθούν οι αεκτζήδες και να πανηγυρίσουν οι παοκσήδες. Ποδόσφαιρο γειτονιάς. Επίπεδο ερασιτεχνικών ομάδων συνοικίας οι φιναλίστ του πιο μεγάλου παιχνιδιού. Κανένα πρόβλημα, όμως, για τη χαμηλή ποιότητα του θεάματος. Η αγωνία, τουλάχιστον για τον κόσμο των δυο ομάδων ήταν το αποτέλεσμα. Να κερδίσουμε. Κερδίσαμε, το πήραμε, καθαρίσαμε. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που δεν μπαίνουν στο λογαριασμό.
Α! Υπήρχε κι ένας ακόμα λόγος γιατί έγινε ο μεγάλος τελικός. Να αποδείξει την ετοιμότητα της και αποτελεσματικότητα της η ελληνική αστυνομία. Που με χίλιους χωροφυλάκους φύλαγε τα μπόσικα σε 300 επικινδύνους Κουφοντίνες. Διεπράχθη παράλειψη αδικαιολόγητη, όμως.
Απουσίασαν δυνάμεις πυροσβεστικής. Ευτυχώς που δεν προέκυψαν φωτιές. Και δεν υπήρξαν νεκροί και τραυματίες, να γεμίσουν τα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Είναι αυτή πρόοδος; Ότι σήμερα στην Ελλάδα διεξάγονται ομαλά και χωρίς φωτιές, καταστροφές και αίμα οι ποδοσφαιρικοί αγώνες. Έστω και με απούσα την πυροσβεστική, και χωρίς στρατιωτικές μονάδες πεζοναυτών.
Το 1983, πάλι στο ΟΑΚΑ, τελικός κυπέλλου, επίσης με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, έγινε του Βιετνάμ και του Αφγανιστάν. Η κόλαση. Ήταν η εποχή που τα γήπεδα γέμιζαν. Στον τελικό του 1983 κόπηκαν 72.240 εισιτήρια. Χθες ούτε ένα. Οι θεατές ήταν με… προσκλήσεις, τόσοι όσοι σε γάμο κάποιου celebrity.
Για την Ιστορία να αναφέρουμε ότι η ΑΕΚ είχε κερδίσει 2-0 τον τελικό πριν 36 χρόνια, παρ’ ό.τι ο ΠΑΟΚ υπερτερούσε αγωνιστικά. Διέθετε καλύτερους ποδοσφαιριστές. Επόμενο! Χρειάστηκε κάποιες δεκαετίες ακόμα ο ΠΑΟΚ να διώξει από πάνω του τον ποδοσφαιρικό κομπλεξιμό του απέναντι στις ομάδες της Αθήνας. Του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Σήμερα ο ΠΑΟΚ τους κερδίζει στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην έδρα τους.
