«Ο διαιτητής πώς έπαιξε;…» με ρώτησε ποδοσφαιρικός παράγοντας που δεν παρακολούθησε το Άγιαξ-Τότεναμ. Κατ’ αρχάς, για να ξέρουμε τι λέμε, καμιά έκπληξη που ο άνθρωπος δεν είδε το παιχνίδι, διότι ναι μεν μια ζωή μπερδεύεται με το ποδόσφαιρο, αλλά επί της ουσίας δεν έχει σχέση με το αντικείμενο. Όπως όλοι σχεδόν οι λεγόμενοι «παράγοντες», οι οποίοι παράγουν μόνο νοσηρότητα.
Πριν προχωρήσω, ας επιμείνω σ’ αυτό που μόλις έγραφα. Αν μιλήσει κάποιος με 100 παράγοντες ελληνικών ομάδων για ποδόσφαιρο, θα διαπιστώσει πως οι 90 δεν έχουν να πουν κάτι… ποδοσφαιρικό. Η σκέψη τους και τα λόγια τους είναι για τις πουστιές και γενικά το σκοτεινό πρόσωπο, όχι του ποδοσφαίρου, αλλά των προέδρων των ΠΑΕ.
Επί του θέματος. Ποιος ασχολείται με το κοράκι στο Άγιαξ-Τότεναμ! Και στον κάθε αγώνα που κυριαρχεί το ποδόσφαιρο. Να, κι αν ο διαιτητής έκανε λάθη, σκόπιμα κι όχι, σε βάρος ή υπέρ της μιας και της άλλης ομάδας. Ποδόσφαιρο βλέπω και δεν θα με… κερδίσει η διαιτησία. Μπάλα απολάμβανα και δεν έψαχνα αν ήταν ή όχι στημένη η μαυροφόρα.
Ο παράγοντας κάνει και δεύτερο αντιποδοσφαιρικό ερώτημα: «Κέρδισε η Τότεναμ, μη μου πεις…, από 2-0 έγινε 2-3 μη μου πεις… Και δεν μου λες, δίκαια προκρίθηκε η Τότεναμ;». Τι να του πω; Ότι μου ήταν εντελώς αδιάφορο ποια ομάδα κέρδισε και ποια προκρίθηκε! Να παραμερίσω, δηλαδή, το μεγαλείο του πράγματος, αυτό το υπερθέαμα που παρακολουθώ και να βγάλω το όποιο κόλλημά μου, την όποια νοσηρή προτίμησή μου για τη μία ή την άλλη ομάδα.
Στο 2-3 Άγιαξ-Τότεναμ, κυρίες και κύριοι, στο γήπεδο που φέρει το όνομά του αναστήθηκε ο Γιόχαν Κρόυφ, έγινε λιτανεία στο ποδόσφαιρο της αλήθειας και της υγείας. Ύβρις θα ήταν από μένα, του θαρρώ ευσεβούς λάτρη της μπάλας, να μην εκκλησιαστώ με το άγιο ποδόσφαιρο στο συγκεκριμένο παιχνίδι και να κάνω την ιεροσυλία να περνάω στο μικροσκόπιο και την απόφαση του επόπτη στο αράουτ. Ή να κάνω τον προπονητή της εξέδρας και να κρίνω τον πάγκο κάθε ομάδας.
……………….
Ποια η τύχη του Βαλβέρδε στην Μπαρτσελόνα, διάβασε στο apodytiriakias.gr
