Τρεις προτάσεις για να ενισχυθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας παρουσιάζει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του για την ελληνική οικονομία που κυκλοφόρησε σήμερα με τίτλο «Οικονομική πολιτική νέας γενιάς, για ευημερία που δεν χαρίζεται με δανεικά, αλλά κερδίζεται με σκληρή δουλειά!».
Ο ΣΕΒ παρουσιάζει στο δελτίο του πρόσφατη μελέτη της διαΝΕΟσις, σύμφωνα με την οποία η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να ενισχυθεί σημαντικά εφόσον:
– πρώτον, στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού με τους δανειστές, μεταφερθούν πόροι από την εξυπηρέτηση του χρέους σε παραγωγικές επενδύσεις, ύψους 2 π.μ. του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και 1 π.μ. του ΑΕΠ από εκεί και πέρα σε μόνιμη βάση, ικανές να δημιουργήσουν ρυθμούς ανάπτυξης που να καθιστούν το χρέος βιώσιμο από τα μέσα της δεκαετίας του 2020,
– δεύτερον, καταργηθούν οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των εργαζομένων (6,67% επί του μικτού μισθού) και δημιουργηθεί ένα διανεμητικό σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης για τις κύριες συντάξεις, και ένας κεφαλαιοποιητικός πυλώνας στις επικουρικές συντάξεις, και
– τρίτον, απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα με ενοποίηση και μείωση συντελεστών (20% βασικός συντελεστής φόρου εισοδήματος για φυσικά και νομικά πρόσωπα και για ΦΠΑ).
Παρά τις όποιες τεχνικές διαφοροποιήσεις, οι προτάσεις αυτές είναι ενδεικτικές μιας νέας γενιάς παρεμβάσεων οικονομικής πολιτικής, που αναγνωρίζουν τις δυσκολίες στην εφαρμογή τους, και λαμβάνουν ως δεδομένους τους δημοσιονομικούς περιορισμούς που θα εξακολουθήσουν να υφίστανται στη μετα-Μνημονιακή περίοδο.
Ειδικότερα, η κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, ταυτόχρονα με τη μείωση του αφορολογήτου, διατηρεί ανέπαφο το διαθέσιμο εισόδημα των μισθωτών, και, συνεπώς, συντελεί στην αποδοχή από την κοινωνία της αναγκαίας επέκτασης της φορολογικής βάσης.
Τέτοιου είδους προτάσεις έχει ανάγκη ο τόπος μας, καθώς εντάσσονται στη λογική του ότι η ευημερία κερδίζεται, και δεν χαρίζεται με δανεικά, όπως στο παρελθόν.
Ο ΣΕΒ διαχρονικά στηρίζει την ανάγκη για μεγαλύτερες επενδύσεις και πιστεύει ότι η μείωση των συντελεστών φορολογίας και εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, που μειώνουν το μη μισθολογικό κόστος, είναι πολιτικές προς τη σωστή κατεύθυνση για τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας.
Το όποιο βραχυπρόθεσμο δημοσιονομικό κόστος δεν πρέπει να μας κρατά εγκλωβισμένους στα γρανάζια της αδράνειας. Οι αναδιανεμητικές στρατηγικές δεν οδηγούν πουθενά, εάν πρώτα δεν υπάρξει ανάπτυξη. Συνεπώς, έχει έλθει πλέον η ώρα, τώρα που ολοκληρώνεται το πρόγραμμα προσαρμογής, να εφαρμοσθούν πολιτικές που να δίνουν κίνητρα για αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, των επενδύσεων και των εξαγωγών.
Δεν πρέπει, πάντως, να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης είναι μεν αναγκαία, αλλά για να γίνει και ικανή συνθήκη επανεκκίνησης της οικονομίας, πρέπει να συνοδεύεται από εμβάθυνση των διαρθρωτικών αλλαγών στους θεσμούς και τις αγορές.
