Στα 10 κυριότερα διδάγματα που προέκυψαν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση αναφέρεται σε έκθεσή της η Berenberg, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Τι πήγε στραβά; Τον Σεπτέμβριο του 2008, η κατάρρευση της Lehman Brothers προκάλεσε τη χειρότερη οικονομική κρίση στον ανεπτυγμένο κόσμο από τη Μεγάλη Ύφεση.
Έχοντας νωρίτερα δημιουργηθεί μια τεράστια πιστωτική φούσκα, οι ΗΠΑ χειρίστηκαν τόσο λανθασμένα την κατάρρευση της Lehman Brothers που η φούσκα «έσκασε» με καταστροφικές συνέπειες, αντί να ξεφουσκώσει μαλακά. Σε μικρότερη κλίμακα, η Ευρωζώνη πρόσθεσε τα δικά της λάθη κατά την κρίση του ευρώ, διστάζοντας να σταματήσει τη μετάδοση της κρίσης από την Ελλάδα στα μέσα του 2012.
Μπορεί να ξανασυμβεί; Η συμπεριφορά της αγέλης είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις θα ξανασυμβούν.
Ωστόσο, οι άνθρωποι σπάνια κάνουν τα ίδια λάθη δύο φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ενώ η επόμενη κρίση μπορεί να σκάσει για παράδειγμα το 2021, πιθανότατα να μην οφείλεται σε πιστωτική κρίση του δυτικού κόσμου.
Οι δυτικές οικονομίες έχουν ενισχύσει την άμυνά τους ενάντια σε μια επανάληψη της κρίσης τύπου Lehman.
Τα 10 μαθήματα από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, σύμφωνα με την Berenberg:
1) Οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία τους για να αποτρέψουν υπερβολές στην πίστωση και τη μόχλευση.
2) Προκειμένου να αποφευχθεί η διάχυση της κρίσης, πρέπει να γίνει μια οργανωμένη εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών.
3) Σε περίπτωση πανικού, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να παρεμβαίνουν γρήγορα και αποφασιστικά για να σταματήσουν την κατρακύλα.
4) Μόνο οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να σταματούν αξιόπιστα έναν πανικό με ένα αξιόπιστο «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί».
5) Υιοθετήστε το δόγμα: Οι ασυνήθιστες εποχές απαιτούν ασυνήθιστες πολιτικές.
6) Έπειτα από μία χρηματοπιστωτική κρίση, οι τράπεζες θα πρέπει να αποκαταστήσουν την «υγεία» τους γρήγορα.
7) Οι ρυθμιστικές αρχές πρέπει να μεριμνήσουν ώστε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να διαθέτουν επαρκή εργαλεία απορρόφησης κραδασμών.
8) Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις απελευθερώνουν αποπληθωριστικές δυνάμεις. Η νομισματική πολιτική πρέπει να δράσει αναλόγως.
9) Οι αναπτυξιακές πολιτικές έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη λιτότητα για τις υπερχρεωμένες χώρες.
10) Μη χάσετε τις ευκαιρίες που δημιουργεί μια κρίση. Από τη στιγμή που θα προκύψει, αξιοποιήστε την προώθηση διαρθρωτικών αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων.
Τέλος, η Berenberg κλείνει επισημαίνοντας δύο βασικούς κινδύνους που πρέπει κάποιος να παρακολουθεί στενά σε περιόδους κρίσεων: τον προστατευτισμό και τον λαϊκισμό.
