Σήμερα είναι δύσκολη μέρα για το Ελληνικό Twitter.
Ένας ακόμη άνθρωπος
από αυτούς που γνωρίσαμε μέσα από την αέναη διαδικτυακή παρέλαση,
έφυγε από τη ζωή.
Μία κοπέλα που ουδέποτε συστηθήκαμε σε προσωπικό επίπεδο,
αλλά συχνά-πυκνά έβλεπα μπροστά μου το πρόσωπό της και τις απόψεις της•
δεν αναφέρω την ταυτότητά της από σεβασμό στη μνήμη της•
μόνο μερικές σκέψεις θέλησα να καταθέσω και να μοιραστώ μαζί σας.
Το Twitter έχει τα δικά του πένθη•
ναι μεν είναι μία πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης
με εκκωφαντική δημοσιότητα,
αλλά όταν εγκαταλείπει τα μάταια εγκόσμια ένα μέλος του,
σημαίνουν και ηχούν πένθιμα οι καμπάνες.
Αυτές οι ίδιες καμπάνες που επιβεβαιώνουν το «εγώ» μας,
αυτές οι καμπάνες που οι πάλαι ποτέ χρήστες τις ονομάζαμε «ιντεράξια»
(ελληνοποιημένη αργκό εκδοχή τού «Interactions»),
αυτές είναι που μάς ενημερώνουν
ότι τα «retweets» και τα «favs» έχουν μηδενική αξία•
εκεί που εμείς,
υγιείς γαρ,
αλλά εθισμένοι στα καμπανίσματα τής προσωπικής μας επιβεβαίωσης,
αναρωτιόμαστε γιατί ο τάδε follower μας
έχει σταματήσει να μάς ριτουϊτάρει, να μάς διαδίδει,
αυτός ο άνθρωπος ίσως να δίνει μάχη για τη ζωή του,
να αργοσβήνει, να φεύγει.
Είναι πολλά τα παιδιά από το Twitter,
που όλα αυτά τα χρόνια έφυγαν από τη ζωή.
Προκαλεί βαθιά θλίψη να μπαίνεις σε ένα προφίλ
και να διαπιστώνεις ότι ο άνθρωπος που εδημιούργησε το account
έπαψε να αποτελεί μέλος ετούτου εδώ τού κόσμου.
Ναι, το Twitter έχει το δικό του κοιμητήριο, τούς δικούς του νεκρούς.
Νεκροί που αγαπήθηκαν με τα ψευδώνυμά τους, με τα παρατσούκλια τους,
με τούς εκκεντρικούς αυτοπροσδιορισμούς τους.
Το Τελευταίο Tweet.
Και κάτω από αυτό, πολλά «αντίο»• «αντίο» από γνωστούς και αγνώστους.
Στεναχώρια, Μελαγχολία, Θλίψη.
Και Ταπεινότητα.
Και Συντριβή.
Ευθύ Βλέμμα και ταυτοχρόνως Κατεβασμένο Κεφάλι.
Η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε τόσο δυνατοί όσο νομίζουμε,
μάς δίνει δύναμη…
Σκέψεις που υπό άλλες περιστάσεις θα έμεναν κρυφές, προσωπικές,
δημοσιοποιούνται αυθόρμητα και ανενδοίαστα•
δεν πά’ να γαμηθεί το σκληρό προφίλ που καλλιεργούμε στα «social media»•
ένας ακόμη άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, ρε.
Το τελευταίο tweet αυτής τής κοπέλας αναρτήθηκε πριν από μερικές ώρες
και έχει μέσα του ένα βαθύτατα αξιοπρεπές παράπονο:
«Καλοκαίρι που είμαι Αθήνα,
παίζουν Jamiroquai, Cave, Editors, Arctic Monkeys, Iron Maiden,
και δεν μπορώ να πάω σε καμία απο αυτές τις συναυλίες.».
Και στην κορυφή, το «ΚαρφιτσωμένοTweet»•
αυτό που η ίδια είχε επιλέξει να την αντιπροσωπεύει..:
«Το Παν στη ζωή είναι να γελάς…»!
Μετά από τέτοιο tweet, πώς μπορείς να μην κλάψεις;
(Ως ελάχιστο «Μνήμης Ένεκεν» σε αυτήν την κοπέλα,
σήμερα η στήλη δεν γράφεται με ονοματεπώνυμο.)
