Διαδικτυώτισσες και Διαδικτυώτες,
καλήν Πέμπτη 11 Ιανουαρίου να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
Οι δραματικές εξελίξεις στο «MEGA» κυριαρχούν στην επικαιρότητα•
οι μέτοχοί του διεμήνυσαν στις τράπεζες ότι δεν θα διεκδικήσουν μία από τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς βρίσκουν ασύμφορα υψηλό το τίμημα.
Όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτό, υπάρχει από χθες ένας καταιγισμός εξελίξεων, αφού το ζήτημα έχει -εκτός από τις αυτονόητες τηλεοπτικές επιπτώσεις του- και κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις.
Το Διαδίκτυο τοποθετήθηκε επί τού θέματος,
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις απόψεις σας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
Ή το ’χεις ή δεν το ’χεις…
Όσα σχόλια και να γραφτούν, αυτό θα παραμείνει «ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»!
Η Αρχή τού Τέλους για το «MEGA».
Η Σφραγίδα.
Όταν η Ξευτίλα γράφει Ιστορία.
Απλά πράματα…
Εξαπανέκαθεν…
Άλλοι τραβάν’ τον Γολγοθά, άλλοι χαίρονται την Ανάσταση.
Τι έγινε, ρε παιδιά..; Μάς πιάσανε;
«LeaderMarinakis» λέμε. Τι δεν καταλαβαίνετε επιτέλους;
(και πήγε και στη Μάνδρα με κάμερες• έτσι, για την Ταπεινότητα)
Για μια Υπερ-Αξία ζούμε…
Ο Ρομαντισμός ανοίγει πληγές εκεί που δεν υπάρχουν
και κλείνει πληγές εκεί που υπάρχουν…
…
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
τούτη είναι από τις φορές που λέω «Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω;»!
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο τηλεγραφικός γίνεται,
καθώς με το «MEGA» υπάρχει και το προσωπικό κομμάτι•
με συνδέουν βιογραφικά στοιχεία μαζί του…
Το ’94, ως κωλοπαίδι ευρισκόμενο σε μετεφηβική ηλικία και έχοντας αρκετές γενικές γνώσεις, είχα παίξει στη «MegaBanca» όπου κέρδισα το κορυφαίο έπαθλο• ένα αυτοκίνητο.
Το παιχνίδι διοργανωνόταν από την εταιρεία τηλεοπτικών παραγωγών, την «Άνωση», η οποία είχε μητρική συνεργασία με το «MEGA».
Όταν λίγους μήνες μετά προσέφυγα στην «Άνωση» ζητώντας εργασία
(δεν είχα συγκεκριμένα «τεχνικά» εφόδια• «ψώνιο» με την Τηλεόραση είχα),
βρέθηκε μία υπέροχη γυναίκα,
η τότε διευθύντρια παραγωγής, η Μόσχα Χάρκα,
και με προσέλαβε με τον πιο εύκολο και ανθρώπινο τρόπο που έχω προσληφθεί στη ζωή μου (το γράφω και ήδη συγκινούμαι).
Έκτοτε, συνεργάστηκα με το «MEGA» ως συντάκτης ψυχαγωγικών εκπομπών και είχα πάντοτε μία αγάπη στην αύρα που εξέπεμπε•
μία αύρα που διέθετε και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Σέντρα» τού Ομίλου Μπόμπολα στον οποίον έκανα εκπομπές επί χρόνια.
Αυτό είναι το προσωπικό, το ρομαντικό, το νοσταλγικό, το συναισθηματικό κομμάτι τής οπτικής μου για το «MEGA».
Και η Μόσχα Χάρκα, ένας υπέροχος άνθρωπος που βοηθούσε όποιον βρισκόταν μπροστά της, αναφέρεται από εμένα σε τούτο εδώ το κείμενο, διότι είναι ένας από τούς εργαζομένους τού καναλιού που βίωσαν την κρίση τού καναλιού. Αυτή η γυναίκα είναι η σύνδεσή μου με την Ανθρωπιά και αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα ότι είναι μεγάλο λάθος να σκεφτόμαστε ότι «Καλά να πάθουν κι οι εργαζόμενοι τού MEGA, διότι στηρίξαν’ τα “αφεντικά” τους».
Ναι, δικαιολογώ ευθέως καθέναν από εσάς που έχει αισθανθεί ή αισθάνεται έτσι. Κι εγώ έχω αισθανθεί έτσι. Όμως, έχω ένα Ζωντανό Παράδειγμα, που με κάνει να δακρύζω και μού απαλύνει την επιθετικότητά μου.
Οι πιο πολλοί από εσάς δεν γνωρίζετε τη γυναίκα αυτή•
όμως, σάς παρακαλώ να τη δείτε ως Εκπρόσωπο των Εργαζομένων
που μόνο καλό κάνουν και εν τέλει την παθαίνουν.
Δεν είχα προγραμματίσει τέτοια δομή στο κείμενό μου• έτσι μού βγήκε.
Μάλιστα, σπανιότατα αναφέρω -ερήμην τους- ανθρώπους που αγαπώ,
αλλά ξέρω ότι η Μόσχα θα μού συγχωρήσει αυτήν την πρωτοβουλία μου.
Άλλωστε, από την πρώτη στιγμή που είχαμε συναντηθεί,
αυτή η γυναίκα, μία διευθύντρια έμπλεη Ταπεινότητας,
είχε αγαπήσει την Έπαρση και την Αυθαιρεσία Μου.
Οπότε, προς τιμήν ενός ανθρώπου τού «MEGA» που γνωρίζω πόσους ανθρώπους βοήθησε, αρνούμαι να αναφέρω έστω ένα από τα ονόματα τού «MEGA» που όλοι απεχθανόμαστε.
Εύχομαι το «MEGA» να μην κλείσει,
διότι ανάμεσά τους υπάρχουν σίγουρα και καλοί και έντιμοι άνθρωποι.
ΤΟ ΞΕΡΩ! ΤΟ ΕΖΗΣΑ!
Μόσχα Χάρκα, σού στέλνω την αγάπη μου και τη συμπαράστασή μου.
Στο πρόσωπό σου και στην ψυχή σου,
εκπροσωπούνται για μένα «Οι Εργαζόμενοι τού “MEGA”»!
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
