Διαδικτυώτισσες και Διαδικτυώτες,
καλήν Τετάρτη 10 Ιανουαρίου να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
Η πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα κυριαρχούνται
από το ζήτημα τής ονομασίας των Σκοπίων.
Ο όρος-ονομασία «Νέα Μακεδονία»
που φέρεται να έχει συμφωνηθεί ως μέρος τού σύνθετου προσδιορισμού,
προκαλεί τριβές, διαφωνίες και έντονες αντιδράσεις.
Το Διαδίκτυο τοποθετήθηκε επί τού θέματος,
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις απόψεις σας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
Για την ακρίβεια: «Νέα Δημοκρατία τής Μακ-Αδωνίας».
Αριθμός Φορολογικού Μακεδονισμού
Αυτός που διεκδικεί από εσένα, ίσως διεκδικήσει και ερήμην σου…
Μια πάπια, μα ποια «Νέα Μακεδονία»;
Θα το πω με ασύντακτο τρόπο: Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα.
Καλά λέει. Άντε που θα μάς κάνουν μαγκιές τα Σκέπια.
Τερμάτισες τη «σφαγή με το βαμβάκι»!
Ας μην είμεθα μονόπλευροι.
Το θέμα σέρνεται επί 30 χρόνια
από ένα τσούρμο «μορφωμένους» νεοφιλελεύθερους.
Το τρένο έπαιζε καλύτερα από τα Σκόπια.
…
Υστερό-Γιωργο..:
Παίδες (όλων των ηλικιών),
εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρότατο θέμα,
το οποίο -προσωπικώς- το αντιλαμβάνομαι και το προσεγγίζω υπό δύο πρίσματα:
το Εθνικό Πρίσμα από τη μία
(το οποίο ετούτες τις ώρες είναι και το Χειροπιαστό)
και το Ιστορικό Πρίσμα
(το οποίο φυσικά και εμπεριέχει την Εθνική Ταυτότητά μας,
όμως συνυπολογίζει και πολλά ακόμη στοιχεία
κοινωνιολογικής και φιλοσοφικής υπόστασης).
Ξεκινώ με το Εθνικό Πρίσμα…
Η Μακεδονία είναι Ελληνική!
Ως εκ τούτου, και με δεδομένη την Ελληνική Ταυτότητα μου
(και δεν εννοώ, φυσικά, το σχετικό έγγραφο, αλλά την ψυχική μου αίσθηση),
για εμένα είναι απαράδεκτο να καπηλεύεται μία άλλη χώρα την Ελληνική Ιστορία.
Τα Σκόπια είναι Επαίτες τής Ιστορίας.
Τα Σκόπια μειώνουν τη δική τους εθνική ταυτότητα,
αποζητώντας στοιχεία από μίαν άλλη•
εν προκειμένω,
έχω τη διαχρονική αίσθηση και την άποψη
ότι ζητιανεύουν λίγη από την αίγλη τής Μακεδονίας τού Μεγάλου Αλεξάνδρου
(εξ’ ου και τα αγάλματά του, που φιλοτεχνούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια)•
δυσκολεύομαι να πιστέψω πως,
αν η Μακεδονία είχε ως διασημότερο «τέκνο» της τον Ποπάϊ,
τα Σκόπια θα επιθυμούσαν διακαώς
να την οικειοποιηθούν στην ονομασία τους•
δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα φιλοτεχνούσαν
και θα ανέγειραν αγάλματα και μνημεία αφιερωμένα στον Ποπάϊ
(αν και ποτέ δεν ξέρεις).
Πάμε τώρα και στο Ιστορικό Πρίσμα,
το οποίο είναι πάντοτε πιο αντικειμενικό
και είναι πιο φιλοσοφικό, όχι επειδή είναι φλύαρο,
αλλά επειδή έχει ως σύμμαχό του τον Χρόνο•
η Ιστορία δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός
και η περίτρανη απόδειξη επ’ αυτού, είναι ο «Ιστορικός τού Μέλλοντος»!
Ο Άνθρωπος, λοιπόν,
ήταν, είναι και θα είναι ένα κατ’ εξοχήν κτητικό, ιμπεριαλιστικό, άπληστο ον.
Ως Αιρετικός που οφείλω να είμαι
(πάνω απ’ όλα, απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό),
αναρωτιέμαι..:
Η Μακεδονία είναι Ελληνική. Δεκτό.
Από πότε;
Από πότε η Μακεδονία είναι Ελληνική;
Ήδη κάποιοι από εσάς που διαβάσατε το ερώτημα,
επαναστατήσατε με το στυλ των «ΑΜΑΝ»
στο περίφημο σκετσάκι με τον χούλιγκαν,
ο οποίος έδινε άλλοθι στον εαυτό του για τα αυτοκίνητα που κατέστρεφε,
μέσα από την ασφάλεια που τού προσέφερε το επιχείρημα ότι αυτά είχαν «αθηναϊκές πινακίδες».
Ξαναρωτώ: Από πότε η Μακεδονία είναι Ελληνική;
Πόσες χιλιάδες χρόνια αβάτζο θέλετε να σάς δώσω;
Όσα χρόνια αβάτζο κι αν ζητήσετε,
όσα χρόνια αβάτζο και αν ζητήσουμε, ρε παίδες,
πάντα θα υπάρχει ένα σημείο τής Ιστορίας που θα μάς εκθέτει…
Ποια ήταν τα όρια τής Ελληνικής Επικράτειας στην Αρχαιότητα;
Ήταν ίδια; ΟΧΙ.
Ήταν ίδια η δομή τού Ελληνικού Κράτους; ΟΧΙ.
Ήταν ίδια τα Ελληνικά Σύνορα; ΟΧΙ.
Υπήρξαμε Κατακτητές και Κατακτημένοι; ΝΑΙ.
Υπήρξαμε Σφαγείς και Σφαγμένοι, Σφάζοντες και Σφαζόμενοι; ΝΑΙ.
Εν κατακλείδι,
αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι,
ο Άνθρωπος, ως Είδος,
θα παλεύει εσαεί (και μέχρι την ενδεχόμενη εξαφάνισή του) για την Εξουσία.
Το Ανθρώπινο Είδος έχει την αέναη ανάγκη να μεγαλώνει τον κόσμο του,
ώστε να αυθυποβάλλεται ότι έτσι ξεφεύγει από τον μικρόκοσμό του.
Η σοφή ρήση τού Ηράκλειτου «Τα Πάντα ρει»
δεν προέκυψε από κάποιον που ήταν αραχτός
και επειδή δεν είχε τι να κάνει επιδιδόταν σε αμπελοφιλοσοφίες.
Προέκυψε από έναν άνθρωπο
που εμπόρεσε να συμπυκνώσει την Ιστορία -και εν γένει τη Ζωή- σε τρεις λέξεις.
Αν αυτό το συνειδητοποιούσαν οι Λαοί,
δεν θα κάναν’ πολέμους για ονομασίες και ιδιοκτησίες.
Δυστυχώς, όπως έχουν διδάξει η Ζωή και η Ιστορία,
η Συνειδητοποίηση των Λαών είναι μεταθανάτια εμπειρία.
Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχει κι ο Ιστορικός τού Μέλλοντος!
…
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
