Ανδρέα, σεβάσου τον εαυτό σου…

 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

 

Όταν στο πρώτο «live» τού φετινού «Big Brother»

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

είδα τον -μετά από χρόνια επανεμφανιζόμενο στην τηλεόραση- Ανδρέα Μικρούτσικο,

αισθάνθηκα στενάχωρα.

Ο Ανδρέας δεν ήταν πια ο ίδιος,

δεν ήταν ο αναλλοίωτος από τον Χρόνο άνθρωπος που ξέραμε·

ο Ανδρέας δεν είναι μεν γέρος, αλλά είναι γερασμένος.

 

Τα τελευταία χρόνια, ο Ανδρέας Μικρούτσικος έχει περάσει πολλά.

Αρχικώς εβίωσε την τραυματική εμπειρία τής πεσούσης τηλεοπτικής δρυός·

μία πτώση που πάντα συνοδεύεται από την Απώλεια τής Εξουσίας,

από τη συνεπαγωγική Απώλεια τής Αυτοπεποίθησης και τής Επιβεβαίωσης,

από τη Συνειδητοποίηση τής Ματαιότητας.

 

Συνάμα, τού προέκυψαν και σοβαρά οικονομικά προβλήματα,

τα οποία οδήγησαν τον πάλαι ποτέ επιτυχημένο και δημοφιλή παρουσιαστή

σε άρδην διαφοροποίηση τού μέχρι πρότινος βιοτικού επιπέδου του·

η Εύπορη Ζωή αντικαταστάθηκε από την Απειλή τής Χρεωκοπίας.

 

Το τελικό ψυχολογικό χτύπημα ήρθε για τον Αντρέα,

όταν ο αδελφός του ο Θάνος έφυγε προσφάτως από τη ζωή.

Ο Θάνος Μικρούτσικος άφησε μη αναπληρώσιμο κενό στην Ελληνική Τέχνη,

αλλά πάνω απ’ όλα άφησε ανεπούλωτη πληγή στον μικρό αδελφό του.

Για τον Ανδρέα -όπως άλλωστε έχει πει κι ο ίδιος-

ο Θάνος ήταν (και είναι) κυριολεκτικά ο «Μεγάλος Αδελφός» του.

 

Άμα τη εμφανίσει του στο «Big Brother»,

κατέστη σαφές ότι ο Ανδρέας ήταν έμπλεος θλίψης

και πως αυτή η επάνοδός του (θα) απετελούσε για τον ίδιον μία μορφή ψυχοθεραπείας.

Σεβαστό, θεμιτό, ανθρώπινο.

 

«Ανθρώπινο» είπα;

Όχι και τόσο,

αν συνυπολογίσουμε ότι το συγκεκριμένο ριάλιτι

είναι εκ φύσεως χειριστικό προς τον Άνθρωπο και τούς κάθε λογής χαρακτήρες.

 

Ως εκ τούτου,

ο Ανδρέας Μικρούτσικος καλούταν να ισορροπήσει σε μία εξαιρετικά λεπτή γραμμή

και να απεδείκνυε ότι τα προσωπικά του προβλήματα

τον είχαν βοηθήσει να αναθεωρήσει την αντίληψη περί τής τηλεοπτικής εικόνας του·

αυτός που είχε την ικανότητα και την τάση

να παίρνει σκουπίδια όπως το αλήστου μνήμης «Επιτέλους Μαζί»

και να τα αναβαπτίζει ευφημιστικώς σε «κοινωνικές εκπομπές»,

όφειλε προς τα ίδια του τα βάσανα να έχει αλλάξει.

Εκεί ακριβώς ήταν που εξεκίνησε η απογοήτευσή μας…

 

Προσωπικώς, συμπαθώ ιδιαιτέρως τον Ανδρέα·

τον γουστάρω που είναι ευφυής, χιουμορίστας,

τον γουστάρω για την ιδιαίτερη καλλιτεχνική φλέβα του

(κι ας έχει πετσοκόψει αμέτρητες φορές αυτήν τη «φλέβα»,

προς χάριν τής Τηλεόρασης και των εκμαυλιστικών συμπαρομαρτούντων της).

 

Όμως,

δεν γίνεται να παρακάμψω την πολυεπιπέδως απαράδεκτη συμπεριφορά τού Ανδρέα,

μετά από το περιβόητο συμβάν

όπου ο θλιβερός ψευτόμαγκας προέβη σε διακήρυξη υπέρ τού Βιασμού.

 

Το δεύτερο «live» ήταν το «Βατερλό» τού Ανδρέα Μικρούτσικου.

Τα κομβικά σημεία τού αυτο-διασυρμού ήταν τρία·

πάμε, λοιπόν, να τα δούμε με τη σειρά…

 

Κατ’ αρχάς,

δεν είναι κακό ο εργαζόμενος να υποστηρίζει την εργασία του και τον εργοδότη του·

πρόκειται για αντανακλαστικό ιδρυματισμό

που κάθε άνθρωπος μπορεί να βιώσει και να εκφράσει.

 

Όμως,

ο Ανδρέας -στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα-

προέβη σε διάτρητη «αγιογραφία»

και σε σχοινοτενές μανιφέστο που είχε τα χαρακτηριστικά παραληρήματος.

Σταχυολογώ τις επίμαχες -και συχνά ασύντακτες- διατυπώσεις του, 

ώστε στη συνέχεια να τοποθετηθώ επ’ αυτών..:

 

«Ο “Σκάϊ” με μοναδική ευαισθησία, με μοναδική ταχύτητα,

αυτό το πράγμα το απομόνωσε…

Kατ’ αρχήν, έκοψε το live streaming· δηλαδή, έκοψε τη διαδικτυακή του εκπομπή.

Δεύτερον, δεν έπαιξε ποτέ κανένα στιγμιότυπο·

ούτε το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό,

ούτε φώναξε ο “Big Brother” και ρώτησε τον … (αναφέρει το όνομα τού ψευτόμαγκα).

Δεν το έπαιξε ποτέ.».

 

«Όχι (απλώς) συμφωνώ απόλυτα·

χειροκροτώ τον “Σκάϊ” για την ευαισθησία και για τον τρόπο που αντέδρασε.

Δηλαδή, ένιωσα, πώς μ’ ενημέρωσαν, πώς μιλάνε, τι έννοια έχουν…

Έχουν πραγματική έννοια για τον τηλεθεατή…,

για να μη βγει μέσα από ’δώ κάτι τέτοιο.».

 

«Γιατί εγκαλούν στο Ραδιο-Τηλεοπτικό όταν δεν έχει συμβεί τίποτα;

Το Διαδίκτυο που έγινε αυτό το πράγμα…,

…εάν έχουμε μια τέτοια αντίληψη,

ξέρεις πόσες εκατομμύρια δηλώσεις καθημερινά γίνονται παγκοσμίως…,

πολλά εκατομμύρια πραγμάτων

στα οποία αν γινόντουσαν με άλλον τρόπο ο εισαγγελέας θα παρέμβαινε..;

Γίνεται αυτήν την ελευθερία-ελευθεριότητα τού Διαδικτύου να τη φρενάρουμε;

Και, σήμερα την ανακαλύπτουμε;

Και την ανακαλύπτουμε στο πρόσωπο τού “Σκάϊ”;

Και την ανακαλύπτουμε στα αντανακλαστικά τού “Σκάϊ”

 που ήτανε άμεσα, γρήγορα, κανονικά;

Εκεί ανακαλύπτεται ξαφνικά το έγκλημα που έγινε;

Και για όλα τα κακά τής μοίρας μας φταίει ο “Big Brother”;

Τόσα μνημόνια, τόσοι κορωνοϊοί και γενικότερα προβλήματα,

μ’ έναν Ετσεβίτ (εννοεί τον Ερντογάν) που βαράει από σουρεαλιστικά μέχρι επικίνδυνα…

Δηλαδή, ξαφνικά πάλι ο “Big Brother” είναι το θέμα;

Γιατί διαδικτυακά ακούστηκε κάτι;».

 

Λοιπόν…

Κατ’ αρχάς,

τα αντανακλαστικά τού «Σκάϊ» ήταν εμφανώς υποτονικά

και ουδόλως χαρακτηρίστηκαν από «μοναδική ταχύτητα».

Χρειάστηκε να αποχωρούν ομοβροντηδόν οι διαφημιζόμενες εταιρείες και οι χορηγοί,

ώστε αργά το μεσημέρι

-και ενώ είχε ήδη περάσει μισό 24ωρο από το αποκρουστικό συμβάν-

να βγάλει ο «Σκάϊ» επίσημη ανακοίνωση

και να αποβάλει τον θλιβερό ψευτόμαγκα από το ριάλιτι.

 

Κατά δεύτερον,

για ποιον λόγο αξίζουν συγχαρητήρια, χειροκροτήματα και εκθειασμοί στον «Σκάϊ»;

Επειδή έκανε το Αυτονόητο;

Δηλαδή, υπήρχε περίπτωση να εκρατούσε στο «σπίτι» τον θλιβερό ψευτόμαγκα;

 

Κατά τρίτον,

επειδή όντως στο Διαδίκτυο λέγονται και γράφονται σημεία και τέρατα,

αυτή η ζοφερή πραγματικότητα δημιουργεί ασυλίες και απυρόβλητα;

 

Και τέλος,

είναι δυνατόν, Ανδρέα Μικρούτσικε, να ξεστομίζεις τη φράση

«Δηλαδή, ξαφνικά πάλι ο “Big Brother” είναι το θέμα;

Γιατί διαδικτυακά ακούστηκε κάτι;»;

  

Είναι δυνατόν, Ανδρέα,

αυτό που συνέβη να το υποβαθμίζεις και να το προσδιορίζεις ως «κάτι»;

«ΚΑΤΙ»;

What da fuck?

 

Πάμε τώρα στα χειρότερα…

 

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος ανέφερε στο διθυραμβικό λογύδριό του

ότι είχε μία και μοναδική διαφωνία με τον «Σκάϊ»:

«Υπάρχει κάτι που διαφωνώ και θα ’θελα να το πω,

γιατί εγώ είμαι ανοιχτό βιβλίο·

δεν παίζω παιχνίδια,

είμαι αυτός που λέει τα πράγματα έτσι όπως τα κατανοώ…

…Μια διαφωνία, λοιπόν, που είπα, πήγα να την αρχίσω αλλά ξανακόλλησα,

είναι ότι πρότεινα στον σταθμό,

σήμερα να ξεκίναγε η εκπομπή

έχοντας τον … (αναφέρει το όνομα τού ψευτόμαγκα) απέναντι, 

και, για παράδειγμα, να τού κάνω μία συνέντευξη (επί) μια ώρα.

Και μάλιστα, τούς είπα και το εξής..:

Και να το διαφημίσουμε…

Να πούμε ότι ο … (αναφέρει το όνομα τού ψευτόμαγκα)

θα είναι να μιλήσει για ό,τι τον ρωτήσουμε.

Σε διαβεβαιώνω ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα ήμουνα καταπέλτης.

Θα ήμουνα καταλυτικός. Δεν θα άφηνα τίποτα αναπάντητο.

Και δεν είναι τι μπορεί να πει…

Θα τον ρώταγα..: Αν είναι βιαστής. Θα μού απάνταγε Όχι.

Θα ανίχνευα τι είναι…

Θα τον ρώταγα μήπως είναι ανόητος. Θα μού απάνταγε.

Θα το ανίχνευα…, την απάντησή του.

Θα τον ρώταγα αν εμβαπτίζει τη γλώσσα του στο μυαλό και στο πόσο μυαλό έχει,

για να πει τέτοια πράγματα.

Θα ανίχνευα αν εν τη ρύμη τού ανόητου αυτού λόγου

ακούστηκε αυτό το τρομακτικό πράγμα.

Αλλά θα τού έδινα τη δυνατότητα να μιλήσει γι’ αυτά τα πράγματα.

Ο σταθμός, για λόγους ευαισθησίας και γιατί το τελειώνει το θέμα, δεν ήθελε.

Αυτό ήτανε μια δικιά μου αντίρρηση.

Δεν είναι δικός μου ο σταθμός·

σέβομαι απόλυτα αυτό που είπαν

και τούς ευχαριστώ που μού δίνουν τη δυνατότητα να πω όλα αυτά τα πράγματα.

Συμπερασματικά…

Δεν ξέρω τι είναι το “παλικαράκι”,

δεν ξέρω τι γίνεται μ’ αυτό και με όλα αυτά τα πράγματα…

Ένα ξέρω…

Ότι αυτά θα ανιχνευθούν στη συνέχεια τού Χρόνου, θα φανούν…

Εμείς κάναμε ότι είναι δυνατόν και την τελική κρίση την έχει ο κόσμος,

την έχουν οι τηλεθεατές, γιατί το Συλλογικό Υποσυνείδητο δεν το ξεγελάς,

ούτε με παιχνιδάκια, ούτε με ηθικολογίες και ούτε με παιχνίδια οικονομικών συμφερόντων.

Αυτό έχω να πω και σάς ευχαριστώ πολύ που μ’ ακούσατε…

(χειροκρότημα από τούς παρευρισκόμενους)».

 

Αδιανόητα πράγματα. Ανόητα πράγματα. Ανήκουστα και όμως ακουσμένα.

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος ήθελε να δώσει βήμα σε αυτόν τον θλιβερό ψευτόμαγκα

και μάλιστα την ώρα που ακόμη έσταζε το «αίμα» από το «έγκλημα».

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος,

εγκλωβισμένος και ιδρυματισμένος

σε μία ξεπερασμένη και απροκάλυπτα στυγνή «τηλεόραση»,

ήθελε να δώσει αμέσως βήμα σε ένα απεχθές κουτσαβάκι  

που εκόμπαζε -περί τής εντός απείρων εισαγωγικών μαγκιάς του- μιλώντας για Βιασμό.

 

Τάχα μου-τάχα μου,

ο Ανδρέας Μικρούτσικος θα γινόταν ο καταπέλτης,

ο αυτόκλητος ενσαρκωτής των Κοινωνικών Αντανακλαστικών,

ο -εξασφαλισμένα θριαμβευτής- Δημόσιος Κατήγορος,

ο εισαγγελέας που θα εξέφραζε τη Συλλογική Οργή

και θα κατεκεραύνωνε τον μισητό δράστη.

 

Επί τής ουσίας, όμως,

προς χάριν τής εξασφαλισμένης τηλεθέασης,

ο Ανδρέας Μικρούτσικος θα γινόταν το «πλυντήριο» τού θλιβερού ψευτόμαγκα

(μέχρι και ο «Σκάϊ»,

ο οποίος δεν είχε διστάσει στο κοντινό παρελθόν

να ξεπλύνει διά στόματος Μπάμπη Παπαδημητρίου την «Μπρούτζινη Κραυγή»

και να πει ότι,

αν το ναζιστικό μόρφωμα επεδείκνυε σοβαρότητα θα ήταν χρήσιμο στη Βουλή,

μέχρι και αυτός ο «Σκάϊ», λοιπόν,

αντελήφθη το απαράδεκτον τής πρότασης τού Μικρούτσικου και την απέρριψε).

 

Κατόπιν τούτων,

ο Ανδρέας Μικρούτσικος ήθελε άλλο λίγο για να τερματίσει το «Βατερλό»

και το κατέφερε…

 

Η είσοδος στο «σπίτι» τού Νίκου, ενός βοσκού από τη Μακεδονία,

απετέλεσε το έδαφος

για να περιπέσει ο «Γκουρού των Realities» στην Απόλυτη Ξευτίλα.

Διαβάστε τον διάλογο με τον Χάρη Βαρθακούρη και φρίξτε..:

– Αντρέα μου, πριν πάμε σε break, θέλεις να ρωτήσεις κάτι τον Νίκο;

Δεν μπορεί· κάτι θα ’χεις…

– Αυτό που έχω δε(ν)… Τι ώρα είναι;

– Είναι έντεκα παρά…

– Δεν είναι… Μετά απ’ τις 12…

Δηλαδή, εμπίπτω στο «Ραδιοτηλεοπτικό» να τον ρωτήσω ποια θέλει να αρμέξει…

 

Τέτοιαν χυδαιότητα,

τέτοιο αισχρό, φτηνιάρικο, αποτυχημένο και προσβλητικό «αστείο»,

δεν ενθυμούμαι να έχω ξανακούσει

στην -ούτως ή άλλως- θλιβερή Νεοελληνική Τηλεόραση. 

 

Αυτό το χυδαίο «χωρατό», αυτή η ποταπή και γλοιώδης «χαριτωμενιά»,

διέσυρε ταυτόχρονα ΚΑΙ τον συμμετέχοντα, ΚΑΙ το Γυναικείο Φύλο.

Από τη μία,

ο βοσκός που -σύμφωνα με το τραγικό «χωρατό»-

έχει ορμέμφυτο που διατίθεται προς πανελλήνια διακωμώδηση και διαπόμπευση,

από την άλλη,

οι γυναίκες που δυνητικά αποτελούν «αντικείμενα αρμέγματος».

Μιλάμε για το Ζενίθ τού Ξεπεσμού, μιλάμε για Ύψιστη Παρακμή. 

 

ΥστερόΓιωργο..:

Ανδρέα,

η Ελληνική Κοινωνία σε έχει σεβαστεί στις συντριβές σου,

πολύ περισσότερο απ’ ό,τι την έχεις σεβαστεί εσύ στις δικές της·

ιδρυματισμένος καθώς είσαι εδώ και δεκαετίες,

αρνείσαι -ή αδυνατείς- να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι όλα «τηλεόραση».

 

Ανδρέα,

γιατί όταν εβίωνες τα προβλήματα και τις συντριβές σου,

επέλεξες την Απομόνωση και τη Σιωπή;

Ανδρέα,

το έπραξες επειδή γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα,

τι ακριβώς έκανες -και όπως αποδεικνύεται, συνεχίζεις να κάνεις- στην τηλεόραση.

 

Ανδρέα,

είσαι πολύ τυχερός,  

που όταν εσύ εβίωνες τα προβλήματα και τις συντριβές σου,

δεν υπήρχε ένας άλλος επιτήδειος «Ανδρέας»

να σε πάρει και να σε κάνει «τηλεόραση».

 

Κι όμως, Ανδρέα,

έπεσες στην «παγίδα» που επί δεκαετίες έστηνες,

διότι υπάρχει και στην περίπτωσή σου

ένας «Ανδρέας» που απεφάσισε να σε χρησιμοποιήσει.

 

Ανδρέα,

ο δικός σου «Ανδρέας» είναι ο «Σκάϊ».

 

Και ξέρεις ποιο είναι το ατύχημα, Ανδρέα..;

Ότι πλέον είναι -καθώς φαίνεται- πολύ αργά,

για να σού απηύθυνα ως «κώδωνα κινδύνου»

το -κατά μία λέξη διασκευασμένο- «Όσο μπορείς» τού Κωνσταντίνου Καβάφη..:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον,
όσο μπορείς:

μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια τού κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων τηλεοπτικών σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

 

Γιώργος Μιχάλακας

Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης