Είδαμε στο «G.N.T.M.» την απόλυτα κακοπαιγμένη τραγωδία.
*** Το Κλάμα είναι η πιο σεβαστή ανθρώπινη αντίδραση·
ο άνθρωπος που κλαίει (είτε από λύπη, είτε από χαρά),
μετατρέπεται -για τούς αποδέκτες τής έκφρασής του- σε ένα «ιερό πρόσωπο»
που κινητοποιεί μέσα από αρχετυπικούς μηχανισμούς
τη Συμπάθεια, τη Συμπόνια, την Κατανόηση, την Αλληλεγγύη, τη Συγκίνηση.
Μάλιστα, η έξοχη ιδιότητα που διαθέτει το Κλάμα είναι ότι,
τα θετικά συναισθήματα που προκαλεί στους αποδέκτες του,
είναι ανεξάρτητα από την ήδη επικρατούσα άποψη για το κλαίον πρόσωπο·
δεν είναι λίγες οι φορές που το κλάμα ενός αντιπαθητικού ανθρώπου
έχει αλλάξει άρδην την αντίληψη που έχει ο κόσμος για το άτομό του.
*** Υπάρχουν όμως και δύο μορφές κλάματος,
που αποτελούν εξαίρεση και φέρνουν καταστροφικά αποτελέσματα.
Αυτές είναι, το Ψυχαναγκαστικό Κλάμα και το Ψεύτικο Κλάμα.
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
μάς προκαλείται απέχθεια
-και είναι φυσιολογικό και δίκαιο να μάς συμβαίνει αυτό-
όταν διαπιστώσουμε πως το Κλάμα χρησιμοποιείται ως «Όργανο Ιδιοτέλειας».
Συγκριτικά,
το «Ψυχαναγκαστικό Κλάμα» είναι σαφώς η λιγότερο επικίνδυνη εκδοχή,
καθώς -έστω και στο βάθος του- διαθέτει συναίσθημα·
βεβαίως, ο άνθρωπος που εκδηλώνεται με τέτοιον τρόπο,
φτάνει να γίνεται από κουραστικός έως αφόρητος λόγω τής συχνότητας τού φαινομένου.
Απ’ την άλλη, το «Ψεύτικο Κλάμα» συνιστά έγκλημα,
διότι παίρνει τον Ψυχαναγκασμό και τον φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη·
το «Ψεύτικο Κλάμα» μαρτυρά συναισθηματική ψυχρότητα
και αδίστακτη προσωπικότητα.
Υπάρχει, λοιπόν,
ένας συγκλονιστικός άγραφος νόμος για το Κλάμα,
ένας αλάνθαστος κώδικας,
ο οποίος ορίζει ότι
«Αν οι άνθρωποι που γίνονται θεατές ενός κλάματος,
αισθανθούν ότι αυτό το κλάμα είναι ψεύτικο,
τότε, αυτό το κλάμα είναι όντως ψεύτικο.».
*** Ετούτην ακριβώς την περίπτωση βιώσαμε
κατά τη διάρκεια τής αποχώρησης τής Ασημίνας από το «Greece’s Next Top Model»,
όταν η καραμπινάτη οπορτουνίστρια -και εκ’ των φαβορί τού ριάλιτι μόδας- Κάτια
(η οποία έχει ήδη πει ψέματα για την ηλικία της,
και -πιθανότατα- για το ύψος της),
επεχείρησε να δημιουργήσει την εντύπωση
ότι ήταν συντετριμμένη από τη φυγή τής «φίλης» της.
Έτσι,
απ’ το πουθενά είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας
η απόλυτα κακοπαιγμένη τραγωδία·
η εν’ λόγω μοντέλα,
η οποία -ειρήσθω εν’ παρόδω- έκανε στο πρόσφατο παρελθόν
ένα πέρασμα ως «ηθοποιός» στο σίριαλ «Επιστροφή» τού ΑΝΤ1,
εξεκίνησε να ξεδιπλώνει σε πανελλήνια μετάδοση
το ταλέντο της στην Αταλαντοσύνη
και να ανταγωνίζεται τον «Μίστερ “Εθνικά Μπούτια”»
στις αξέχαστες «ερμηνείες» του στην εκπομπή τής Αννίτας Πάνια.
Καταβάλλοντας απελπισμένες προσπάθειες να κλάψει
-προφανώς για να κερδίσει την έξωθεν καλή μαρτυρία-
ήρχισε να επιδίδεται σε καρικατούρα κλαυσίγελου
και να κάνει κάτι άκυρες γκριμάτσες
που τις εσυνόδευε με αντίστοιχα αποτυχημένες κινήσεις τού σώματός της·
πρώτη φορά είδαμε ένα «κλάμα» να επενδύεται με σπασμωδικότητα
που παρέπεμπε στον αείμνηστο Κιθ Φλιντ, τον τραγουδιστή των «Prodigy»,
και στο μνημειώδες βίντεο-κλιπ τού mega–hit «Firestarter»,
πρώτη φορά ακούσαμε γυναίκα που ομιλεί την Ελληνικήν
να οδύρεται και να μοιρολογεί στα Αγγλικά κραυγάζοντας «no, no»,
ενώ το θλιβερά κακόγουστο «show» ολοκληρώθηκε
με το -σύνηθες σε ανάλογες περιπτώσεις- στοιχείο,
ότι το «γοερό κλάμα» διακοσμούταν από τεχνητά σαρδάμ
και απανωτές βαθιές ανάσες
που έρχονταν να καμουφλάρουν την πραγματική απουσία συναισθήματος.
Ο Αυτοσχεδιασμός στα χείριστά του·
μία «Κατίνα Παξιμαδού» υποδυόταν την Κατίνα Παξινού.
Η σκηνή ήταν κυριολεκτικά μία παρωδία κλάματος από μία κάκιστη ηθοποιό.
Δεν έπαιζε τον παραμικρό ρόλο το γεγονός
ότι μιλάμε για συμμετέχουσα
που είναι άκρως αντιπαθής στον κόσμο λόγω τής απεχθούς συμπεριφοράς της·
το αποκρουστικό τής υπόθεσης ήταν,
ότι εδώ είχαμε την εκκωφαντική απόπειρα εξαπάτησης τού Κοινού Αισθήματος.
Και, ένας ακόμη άγραφος νόμος λέει,
ότι -όπως συμβαίνει και με το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»-
το «Κοινό Περί Αληθείας Αίσθημα» ΔΕΝ λανθάνει.
Διόλου τυχαία,
το Twitter κατακλύστηκε εν’ ριπή οφθαλμού από δεκάδες σχόλια
που κατήγγελλαν ευθέως
-άλλα με καυστικό χιούμορ και άλλα με ψυχρή οξύτητα-
το ψεύτικο κλάμα τής Κάτιας·
ήταν, δε,
τέτοια η αρνητική ένταση που είχε αναπτυχθεί από την εξόφθαλμη κοροϊδία,
ώστε στα «Trends» το όνομα τής αποχωρησούσης Ασημίνας
ήταν πιο κάτω από αυτό τής δήθεν θρηνούσης «φίλης» της.
Στο «γυαλί» όλα φαίνονται·
το «γυαλί» είχε ξεμπροστιάσει το «γυάλινο κλάμα» τής μοντέλας
και απολύτως δικαιολογημένα οι τηλεθεάτριες και οι τηλεθεατές ήταν εξαγριωμένοι.
Είναι βάναυσο να υποτιμάς τη νοημοσύνη των ανθρώπων
και ακόμη πιο βάναυσο να υποτιμάς τη «συναισθηματική νοημοσύνη» τους.
*** Επιμύθιο..:
Ομολογουμένως,
η Κάτια -όσο αντιπαθής, όσο ψεύτικη κι αν είναι-
έχει δυνατότητες στο Μόντελινγκ
και δικαίως θεωρείται ένα από τα φαβορί τού «G.N.T.M.».
Όμως, αυτό που παραβλέπει
(ενδεχομένως επειδή δεν διαθέτει τη δύναμη να το δει),
είναι ότι -πάνω από το Ταλέντο- σημασία στη ζωή έχει ο Χαρακτήρας.
Όχι, δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι ταλαντούχοι άνθρωποι είναι καλόψυχοι,
όμως σίγουρα ο Χαρακτήρας σε οδηγεί να διαλέξεις τον κόσμο σου
και να ορίσεις εσύ την αλήθεια και την ποιότητα που (θα) σε περιβάλλουν.
Συνελόντι ειπείν,
ο Χαρακτήρας δύναται να είναι Ευχή,
αλλά δύναται να είναι
και αυτό που προδίδουν με ανατριχιαστικό σημειολογικό τρόπο
οι πρώτες συλλαβές τού ονοματεπωνύμου τής δήθεν κλαίουσας:
ΚΑτια ΤΑΡΑμπανκο.
Ο Υπο-Κοσμικός
