Όταν η πίτσα μετατρέπεται σε ΓΛΙΤΣΑ.
*** Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
θα ξεκινήσω τούτο το άρθρο πηγαίνοντάς μας στις 25 Ιανουαρίου τού 2015·
τη βραδιά που για πρώτη φορά ο Ελληνικός Λαός
ανέθετε στην Αριστερά τη διακυβέρνηση τής χώρας.
Από την στιγμή που τα επίσημα αποτελέσματα
δεν άφηναν την παραμικρή αμφιβολία για τον θριαμβευτή των εκλογών,
εξεκίνησε αμέσως να εξυφαίνεται το σχέδιο
που είχε επιλέξει η «Νέα Δημοκρατία»
ως πυρήνα τής πολιτικής που έκτοτε θα ακολουθούσε.
Έπρεπε πάση θυσία να αποδομηθεί το «Ηθικό Πλεονέκτημα τής Αριστεράς».
Έτσι, από το επόμενο πρωΐ κιόλας,
οι δεξιοί πολιτικοί αρχίσαν’ να επιτίθενται στον Αλέξη Τσίπρα και τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
χρησιμοποιώντας συντεταγμένα και διαρκώς την ίδια προπαγανδιστική λέξη:
Αλαζονεία.
Τα δικαιολογημένα πανηγύρια για την εκκωφαντική νίκη βαφτίζονταν ως «αλαζονεία»·
αν ήσουν Αριστερός και τολμούσες να χαμογελάσεις, να χαρείς,
να δείξεις τον ενθουσιασμό σου,
αυτομάτως -σύμφωνα με τη «Νέα Δημοκρατία» (και όχι μόνο)-
θεωρούσουν αλαζών.
*** Και ερχόμαστε στο Σήμερα…
Το γεγονός ότι οι (ακρο)δεξιοί είναι σεσημασμένοι τιμητές και διαχρονικοί αριβίστες,
έχει καταγραφεί επανειλημμένα
και με τούς πλέον ηχηρούς και αδιαμφισβήτητους τρόπους από την Ιστορία.
Το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» είναι μία πρώτης τάξεως μάσκα·
διόλου τυχαίο που όλοι αυτοί οι (ακρο)δεξιοί τιμητές
σε κάθε «Κατοχή» απεκδύονται το αγαπημένο τους τρίπτυχο
και φοράνε χωρίς ενδοιασμούς την κουκούλα τού Δωσίλογου.
Δωσίλογοι, μαυραγορίτες και δούλοι τού Χρήματος και τής Εξουσίας,
ξεπουλάνε εν’ ριπή οφθαλμού τα «όσια» και τα «ιερά» τους
(αλλά και την Κοινωνία ολόκληρη),
προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους·
πόσω μάλλον, εάν δύνανται να εξασφαλίσουν την προσωπική τους ευημερία.
Έτσι, λοιπόν,
οι εν’ λόγω λακέδες
που κατηγορούσαν τον Αλέξη Τσίπρα και τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» για αλαζονεία,
έχουν δημιουργήσει εδώ και μήνες στο Twitter ένα… ταπεινό hashtag
που τροφοδοτούν καθημερινά με τεράστια (ακρο)δεξιά υπερηφάνεια.
Το hashtag,
το οποίο αποτελεί
την -επιθυμητή για αυτούς- προαναγγελία τού επερχόμενου εκλογικού αποτελέσματος,
είναι το «#έρχεται_ΠΟΥΤΣΑ».
Η (ακρο)δεξιά υποκρισία στο ζενίθ της.
Όταν πανηγυρίζεις μία νίκη με αξιοπρέπεια, με αθωότητα, με παιδικότητα,
είσαι αλαζόνας,
ενώ όταν αισθάνεσαι πως θα ανακτήσεις ξανά την πολυπόθητη Εξουσία
και λες στους αντιπάλους ότι έρχεται ΠΟΥΤΣΑ, είσαι ταπεινός.
*** Δεν έχω πρόβλημα με τις λέξεις·
απεχθάνομαι να τις αναπηροποιώ (δηλαδή, να τις καθιστώ ανάπηρες),
να τις πετσοκόβω, να τις υπονοώ
και να τις αλλοιώνω χρησιμοποιώντας «παπάκια», «διέσεις»
και όλα τα συναφή με τα οποία η Λογοκρισία συστήνεται ως «Χαριτωμενιά».
Εξ’ ου,
και ένα πάλαι ποτέ απόφθεγμά μου λέει ότι
«Ο Φόβος των Λέξεων, μπορεί να σημαδέψει τις Πράξεις μιας ζωής.».
Ούτε με τη Χυδαιότητα έχω πρόβλημα·
δεν την ξορκίζω,
δεν θεωρώ ότι είναι κενή χρησιμότητας·
τουναντίον, ενίοτε αποτελεί αφροδισιακό στην Ανθρώπινη Επικοινωνία
(είτε πρόκειται για φιλικές σχέσεις, είτε για ερωτικές).
Όμως, έχει και η Χυδαιότητα τούς δικούς της άγραφους νόμους,
τις δικές της διαβαθμίσεις, τη δική της αισθητική.
*** Βάσει τούτων, με έκπληξή μου διεπίστωσα εχθές το μεσημέρι,
ότι εδέσποζε στο «Twitter» ένα hashtag με σαφές πολιτικό υπονοούμενο.
Ήταν το «#erxetai_pizza».
Προς στιγμήν ενόμισα
ότι κάποιοι πεινασμένοι και χαβαλέδες ψηφοφόροι τής «Νέας Δημοκρατίας»,
ήθελαν να περιπαίξουν με γαστριμαργικό τρόπο τούς Αριστερούς.
Όμως, δεν ήταν έτσι…
Μία γνωστή αλυσίδα πίτσας είχε αποφασίσει να προβεί
στο πιο αυτοκτονικό μάρκετινγκ όλων των εποχών,
επιλέγοντας να υϊοθετήσει
το χυδαίο (ακρο)δεξιό hashtag «#έρχεται_ΠΟΥΤΣΑ»
και να τού προσδώσει πιο «εύπεπτη» μορφή.
Το «#erxetai_pizza»,
μαζί με τη συμπληρωματική φράση «…και θα είναι μεγάλη»,
συνεπύκνωσε σε απόλυτο βαθμό τη Νεοελληνική Κατάντια.
Μονομέρεια, Ψευτομαγκιά, Σοφιστεία, Χαμέρπεια, Λιγούρα, Σεξισμό.
*** Μιλάμε για πρωτοφανές ατόπημα.
Μία εταιρεία μαζικής εστίασης μετατρέπεται απροκάλυπτα σε «Πλυντήριο Χυδαιότητας».
Ακόμη χειρότερα,
η εν’ λόγω αλυσίδα απεφάσισε να ξεπλύνει την (Ακρο)δεξιά Χυδαιότητα.
Διόλου τυχαίο,
που άμα τη εμφανίσει τής συγκεκριμένης θλιβερής διαφήμισης,
η εταιρεία δεχόταν καθ’ όλην τη διάρκεια τής μέρας και τής νύχτας
τα συγχαρίκια από τούς οπαδούς τής Χούντας, τού Χριστοφοράκου
και τού Κούλη Μητσοτάκη·
εκατοντάδες άτομα τής πιστώναν’ πρωτοτυπία, χιούμορ, ευρηματικότητα.
Όμως,
για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε
ότι οι Ιδεοληψίες και οι Εμμονές απέχουν παρασάγγας από την Πραγματικότητα.
*** Πάμε να αναλύσουμε την περιβόητη καμπάνια
αμιγώς με όρους Επικοινωνίας, Μάρκετινγκ και Διαφήμισης.
Κατ’ αρχάς, δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι πρωτότυπο και ευρηματικό,
διότι η ηχητική και γραπτή απόσταση
ανάμεσα στις λέξεις «πούτσα» και πίτσα»
είναι ελάχιστη
και δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να την εντοπίσεις.
Εκτός αυτού, άλλωστε,
υπάρχει και το -εδώ και δεκαετίες πασίγνωστο- σεξιστικό ανέκδοτο
με την πίτσα από τη Βιλγαρία και τη Ριμανία·
κάτι που σημαίνει παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας.
*** Όμως,
το τεράστιο εμπορικό ολίσθημα τής συγκεκριμένης αλυσίδας είναι άλλο…
Όταν είσαι εταιρεία μαζικής εστίασης,
το αντικείμενό σου αφορά -δυνητικά- όλον τον πληθυσμό.
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
το «target group» σου είναι το 100% των πολιτών τής χώρας.
Ξάφνου, εσύ ως εταιρεία τρως μία καταστροφική φλασιά,
και στον βωμό τής δημιουργίας εύκολων εντυπώσεων
-ή, ενδεχομένως, υπηρετώντας άδηλα συμφέροντα-
αποφασίζεις να επιτεθείς σε (μεγάλο) τμήμα τού «target group» σου
και να το αφαιρέσεις βίαια από το πελατολόγιό σου.
Παρακάμπτεις, έτσι, ότι εμπορεύεσαι Τροφή,
κι ότι στηρίζεις την επιτυχία σου στη Συν-τροφι-κότητα·
αντί να ενώσεις τούς ανθρώπους, τούς (δια)χωρίζεις,
και γίνεσαι αυτοβούλως μέλος τής πολιτικής τοξικότητας.
Έχω, λοιπόν, την απόλυτη βεβαιότητα,
ότι αυτοί που εισηγήθηκαν και απεφάσισαν την αισχρή καμπάνια
ΔΕΝ είναι Αριστεροί·
πεποίθηση που ενισχύεται και από το σημειολογικό συμπέρασμα,
ότι -καθώς φαίνεται- απεχθάνονται τον αριστερό προσδιορισμό «Σύντροφοι».
Συνελόντι ειπείν,
για λόγους που γνωρίζουν μόνο τα απαράδεκτα και άσχετα στελέχη
που επενόησαν και ενέκριναν αυτήν την ποταπή καμπάνια,
οι άνθρωποι με Αριστερές πεποιθήσεις
-και εν’ γένει,
όσοι πολίτες αισθάνονταν αποστροφή για την (ακρο)δεξιά χυδαιότητα
που αποπνέεται από το hashtag «#έρχεται_ΠΟΥΤΣΑ»-
πετάχτηκαν στην άκρη με τον πιο προσβλητικό τρόπο.
Η εταιρεία τούς έτριψε απρόκλητα στα μούτρα
ένα «Δεν σάς θέλουμε για πελάτες.
Θέλουμε για πελάτες μας,
μόνο όσους (ακρο)δεξιούς χυδαιολογούν κατά τής Αριστεράς.».
*** Όπερ και εγένετο…
Εκτός από τα εκατοντάδες εκθειαστικά μηνύματα,
ήρθαν και τα άσχημα μαντάτα για την αλυσίδα τής… πίτσας·
εκατοντάδες ήταν ΚΑΙ τα αρνητικά μηνύματα,
από πολίτες που αισθάνθηκαν την Ύβρι
και επιδόθηκαν σε οξύτατες διαμαρτυρίες και αποδοκιμασίες,
αλλά και σε άμεση κήρυξη μποϊκοτάζ.
Η Μαζική Εστίαση αντικαταστάθηκε από τη Μαζική Κατακραυγή.
Έτσι, προ ολίγου,
η εταιρεία αναγκάστηκε να αποσύρει την τραγική διαφήμιση,
και να απολογείται αμήχανα,
κάνοντας λόγο για hashtag που «πήρε λάθος τροπή».
Κάτι, δηλαδή, σαν το «Παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις μου.»,
που αποτελεί το αγαπημένο τσιτάτο και καταφύγιο τού Κούλη Μητσοτάκη.
*** Για να κλείσουμε σφαιρικά το θέμα,
οφείλουμε να απαντήσουμε στο εξής ερώτημα..:
Θα μπορούσε η συγκεκριμένη καμπάνια να έχει καθολική επιτυχία
και όχι να φέρει τα καταστροφικά αποτελέσματα που είναι ήδη ορατά..;
Βεβαίως και θα μπορούσε.
Αν το επίμαχο χυδαίο hashtag
το χρησιμοποιούσαν οι ψηφοφόροι και των δύο αντίπαλων παρατάξεων,
επικοινωνιακά δεν θα δημιουργούταν το παραμικρό πρόβλημα στην εταιρεία·
αντιθέτως,
υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο να θεωρούταν το «#erxetai_pizza»
ως μία χιουμοριστική αποδόμηση τής χυδαιότητας
και ως μαρκετίστικη κίνηση που θα επρέσβευε τη Συναίνεση.
Επίσης, θα μπορούσαμε να μιλούσαμε για πετυχημένο promotion,
αν έπεφτε μια χούντα
και αυτός που ανελάμβανε τη δημοκρατική διακυβέρνηση
είχε εξασφαλισμένη δημοφιλία για τις επόμενες δεκαετίες
(στοιχείο που υπό τις παρούσες συνθήκες προσιδιάζει σε ανέκδοτο,
καθώς η δημοφιλία για τον επερχόμενο Κούλη Μητσοτάκη
δεν είναι εξασφαλισμένη ούτε για μία ημέρα του στην Πρωθυπουργία).
*** Έτσι, λοιπόν,
συμπεραίνουμε αβίαστα ότι μιλάμε για μία εκκωφαντική εμπορική αποτυχία,
για ένα μνημειώδες κάζο,
για μία ασέβεια που έχει ήδη καταγραφεί στη Συλλογική Μνήμη
και θα παράγει διαρκώς αρνητικές επιπτώσεις
που η αλυσίδα πίτσας θα δει σύντομα στα ταμεία της.
Μα ακόμη και οι (ακρο)δεξιοί ψηφοφόροι
που χασκογελούσαν με το δήθεν πρωτότυπο hashtag,
αν οι προσδοκίες τους διαψευστούν
και αν ο «εκλεκτός» τους
ακολουθήσει αντιλαϊκές πολιτικές και πολιτικές φτωχοποίησης
(κάτι που όταν μιλάμε για τον Κούλη Μητσοτάκη θεωρείται «no bet»),
δεν θα έχουν ιδιαίτερη διάθεση,
αλλά ούτε και την οικονομική δυνατότητα να παραγγέλνουν (την όποια) πίτσα.
Σημειωτέον, δε,
ότι όλοι αυτοί οι «Τιμητές τής Πλάκας και τής Συμφοράς»,
έφαγαν τεράστιο ξενέρωμα μόλις η εταιρεία απέσυρε την καμπάνια της
και τη μέμφονταν με άκρως επιθετικά σχόλια·
μάλιστα,
πολλοί εξ’ αυτών έλεγαν
ότι δεν πρόκειται να ξαναπαραγγείλουν από τη συγκεκριμένη αλυσίδα.
Μιλάμε για ανεπανάληπτο «Θέατρο τού Παραλόγου»,
μιλάμε για ανεπανάληπτο μπούμερανγκ,
μιλάμε για ανεπανάληπτο «Βατερλό».
ΥστερόΓιωργο..:
Κλείνω με ρητορική ερώτηση προς τούς (ακρο)δεξιούς τιμητές
(τη χαρακτηρίζω «ρητορική»,
διότι γνωρίζω
ότι δεν θα πάρω ικανοποιητική απάντηση στον αιώνα τον άπαντα):
(Ακρο)δεξιοί Τιμητές,
αν το hashtag «#έρχεται_ΠΟΥΤΣΑ» ήταν δημιούργημα Αριστερών,
θα το βρίσκατε διασκεδαστικό και πολιτισμένο
ή θα λέγατε ότι οι αναρχοάπλυτοι, τα κομμούνια, οι κατσαπλιάδες
είναι βουτηγμένοι στη Χυδαιότητα
και καταστρέφουν το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»..;
Και, δευτερολογώντας,
αν μία εταιρεία έπαιρνε την Αριστερή Χυδαιότητα και τη μετέτρεπε σε καμπάνια,
θα τη θεωρούσατε πρωτότυπη, χιουμοριστική, ευρηματική, πετυχημένη..;
Απαντήστε, ντε.
Απαντήστε…
…
Πώς να απαντήσετε, όμως..;
Δεν σάς το επιτρέπει το «DN.A.» τού Δωσίλογου και τού Μαυραγορίτη.
Δυστυχώς, ΑΥΤΟΙ ΕΙΣΤΕ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
