Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες, το ομολογώ·
τον είχαμε παρεξηγήσει τον «Σκάι»
και τον θεωρούσαμε ξενοφοβικό κανάλι·
όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική
και υπάρχει ατράνταχτη απόδειξη που πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Ο «Σκάι», το λέω με μεγάλη συγκίνηση,
έχει προσλάβει για το εξαιρετικά νευραλγικό πόστο
που σχετίζεται με τον υπιτιτλισμό του «Survivor Ελλάδα-Τουρκία»
έναν αλλοδαπό που τώρα μαθαίνει Ελληνικά.
Βεβαίως, ο περί ου ο λόγος συντάκτης,
μαθαίνει Ελληνικά εις βάρος της Ελληνικής Γλώσσας,
αλλά αυτό που προέχει είναι το «Δουλίτσα να υπάρχει».
Επειδή η παραγωγή είναι πανάκριβη
(ξέρετε,
τόσοι νοματαίοι έχουν μεταφερθεί στον Άγιο Δομίνικο
και θα διαβιούν εκεί επί έξι μήνες),
ο «Σκάι» είπε να μειώσει το μπάτζετ·
έτσι, προσέλαβε έναν αλλοδαπό και του είπε ότι δεν θα του δίνει μισθό,
αλλά θα τον πληρώνει «με το κομμάτι»·
ήτοι, «με το γραμματικό λάθος».
Ως εκ τούτου,
όσο περισσότερες οι ανορθογραφίες, οι ασυνταξίες και τα γλωσσικά ολισθήματα,
τόσο ανεβαίνει η αμοιβή.
…
Και τώρα, μετά τον ειρωνικό πρόλογο,
πάμε να μιλήσουμε κυριολεκτικώς…
Ο «αλλοδαπός» της ιστορίας,
είναι στην πραγματικότητα ένας ημεδαπός αγράμματος συντάκτης·
ο ακατάλληλος άνθρωπος στην ακατάλληλη θέση.
Όχι, δεν είμαι αφοριστικός,
ούτε ασεβής προς έναν εργαζόμενο που κάνει τον δικό του αγώνα,
δεν γνωρίζω την ταυτότητά του,
δεν ξέρω καν αν είναι ένας ή πολλοί οι αγράμματοι συντάκτες·
όμως, υπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή που όταν υπερβαίνεται,
φεύγει η Κατανόηση και έρχεται η Απαίτηση.
Εδώ, μάλιστα,
δεν έχουμε μία απλή υπέρβαση της λεπτής διαχωριστικής γραμμής,
αλλά έναν αποτρόπαιο βιασμό της χοντρής διαχωριστικής γραμμής.
…
Στο πρώτο επεισόδιο του φετινού «Survivor» αντικρίσαμε αρκετά «τέρατα».
Ιδού ένα από αυτά…
(η «λιτότης» γράφεται «λιτότις»,
για να μας θυμίζει την «Άγρια Ορχιδέα» με τον Μίκι Ρουρκ και την Κάρε Ότις)
Παρ’ ότι τα λάθη ήταν πολλά,
υπήρχε το ελαφρυντικό της πρεμιέρας.
Όμως, την επομένη τα λάθη ήταν ακόμη περισσότερα·
αντί να επέρχεται βελτίωση, είχαμε επιδείνωση.
Αυτό, άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό συνεπαγωγικό της Επιείκειας·
άλλος την αξιοποιεί για να γίνει καλύτερος
και άλλος την εκμεταλλεύεται για να γίνει χειρότερος.
…
Κατόπιν τούτων,
απεφάσισα να κάνω στο τρίτο επεισόδιο μία αναλυτική στατιστική
και να καταμετρήσω τους σολοικισμούς των υποτίτλων.
Το αποτέλεσμα είναι συνταρακτικό·
μέσα σε 1 ώρα και 56 λεπτά καθαρής διάρκειας,
είχαμε 84 σφάλματα που καταστρατηγούσαν την Ορθή Γραφή
και εν γένει τους Κανόνες της Ελληνικής Γλώσσας
(ολογράφως: ογδόντα τέσσερα).
Σημειωτέον δε, ότι σε αυτόν τον αδιανόητα υψηλό αριθμό,
ο οποίος παραπέμπει σε χαμαιτυπείο και όχι σε σοβαρή παραγωγή,
δεν έχω προσμετρήσει
την -τραγικών διαστάσεων- λανθασμένη χρήση των σημείων στίξης·
αν το έπραττα, θα μιλούσαμε για εκατοντάδες.
…
Πάμε, λοιπόν, να δούμε ενδεικτικώς ορισμένα από τα 84(…) λάθη,
ώστε μετά, έχοντας ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη,
να κάνουμε τον επίλογο…
(το «προεκάλεσε» γίνεται «προκάλεσαι»·
και αν -κατά πώς τα θέλει η «μαλλιαρή»-
η Αύξηση Αορίστου απουσιάζει από τη σύγχρονη χρήση,
με συνέπεια να ταυτίζεται ο Αόριστος με την Προστακτική,
η κατάληξη «-αι» δεν δικαιολογείται)
(η Προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο·
μία επαναλαμβανόμενη προχειρότητα στο εν λόγω ριάλιτι,
όπου οι τόνοι πετιούνται όπου να ’ναι
και δίνουν την αίσθηση ότι μπαίνουν εκεί που μπαίνουν κατόπιν κληρώσεως·
το «Αντέγραψα» τονίζεται στο «Ά-»,
για να παραπέμπει στο «Άντε και… ορθογραφήσου»)
(το «Άντε» έπρεπε να τιμωρηθεί για τον άδικο τόνο που πήρε στο «Άντεγραψα»·
εδώ έχουμε δύο «άντε» χωρίς τόνο)
(κι άλλη λέξη με δύο λάθη·
το «διώροφο» μετατρέπεται σε «δυόροφο»
και η Ελληνική Γλώσσα ανεβαίνει στην ταράτσα τού δυόροφου
και πηδάει στο Κενό)
(εδώ έχουμε ένα κλασικό νεοελληνικό λάθος,
καθώς το «πώς» πρέπει να τονίζεται όταν εκφράζει ερώτηση·
αντιθέτως,
δεν τονίζεται όταν έχει αναφορική σημασία
και καθίσταται συνώνυμο με τον σύνδεσμο «ότι»)
(το ρήμα «πω» δεν παίρνει τόνο,
όπως και όλες οι μονοσύλλαβες λέξεις εκτός από το «πού» και το «πώς»
όταν αυτές εκφράζουν ερώτηση)
(η δοτική της λέξης «λόγος»,
η επιρρηματική μορφή «λόγω» που έχει επεξηγηματική σημασία,
αντικαθίσταται γελοιωδώς από την Αιτιατική·
λες και ο αέρας είχε δώσει τον λόγο του
ότι θα συνεργούσε στη συντριβή των Ελληνικών)
(εκτός από τον -και εδώ εμφανιζόμενο- άκυρο τονισμό «Άυτου»,
έρχονται και οι «ζητωκραυγές» να βιώσουν την αλλοίωσή τους·
οι «ζητωκραυγιές» δεν είναι κάτι… υγιές)
(όταν μία γυναίκα είναι «απορημένη» εν στάσει, η λέξη γράφεται με ένα «ρο»·
όταν βρίσκεται εν κινήσει, βάζουμε δύο «ρο»·
το ίδιο κάνουμε και όταν είναι πολύ απορημένη,
οπότε και βάζουμε ένα σύμφωνο εις διπλούν για να δώσουμε έμφαση)
(«Είναι χάζο…»·
βρήκε και λέξη ο συντάκτης-υποτιτλιστής να παρατονίσει·
λες και ήθελε να παρατονίσει την αυτοκριτική του επαγγελματισμού του)
(Μάκαροι Ψωμιάδηδες;)
(η σοφή μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας ορίζει πως,
το τελικό «-ν» διατηρείται στα άρθρα της Αιτιατικής Ενικού,
α) όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν,
β) από ανάγκη να υπάρχει νοηματικός διαχωρισμός
ανάμεσα στο Αρσενικό και στο Ουδέτερο,
γ) από στιγμιαίο και από διπλό σύμφωνο·
ήτοι, από «κ, π, τ, ξ, ψ, γκ, μπ, ντ, τζ, τσ»·
αυτόν τον κανόνα τον διδασκόμαστε από το Δημοτικό,
οπότε δεν δικαιολογείται να βλέπουμε «τη ψηλότερη»)
(το «βολεύει» γίνεται «βολέυει» σε μία ακόμη επίδειξη ασχετοσύνης·
τα διπλά φωνήεντα τονίζονται στο δεύτερο φωνήεν,
εκτός αν μιλάμε για «Survivor» όπου ισχύει το «Ο σώζων γλώσσαν σωθήτω»)
(το «κατευθύνετε» γίνεται «κατευθείνετε» και ουδείς ευθύνεται)
(το «συγκεντρώσου» μετατρέπεται σε «συνγεντρώσου»
από έναν συντάκτη που αρνείται να συγκεντρωθεί·
για επαρκή χρήση των σημείων στίξης, ούτε λόγος)
(εδώ έχουμε μία χαρακτηριστική περίπτωση λανθασμένης τονικής αντίληψης·
το «μας» στη φράση «…με μια στρατηγική μάς νίκησαν.»
δεν είναι κτητικό, αλλά αναφορικό·
ως εκ τούτου, θέλει τόνο)
(το «προχωρήσω» γίνεται «πρωχωρήσω»,
ώστε τα τρία «ωμέγα» να μη μας αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία
ότι η Ορθογραφία έχει μετατραπεί σε… κωλωχανείω)
(το πρότερο αλόγιστο ξόδεμα του «ωμέγα»,
εδημιούργησε έλλειψη στην πιάτσα·
έτσι, το «επωφεληθήκατε» γράφτηκε με «όμικρον»,
ώστε να αποκατασταθούν οι… ισορροπίες)
(εκτός συναγωνισμού και καταμέτρησης το «τερατούργημα» που βλέπουμε·
πρώτη φορά στην Ιστορία τής Ελληνικής Γλώσσας
βλέπουμε πρόταση να ολοκληρώνεται με «αλλά» και τελεία·
έως τώρα ξέραμε το «Ναι μεν αλλά…»,
ξέραμε τη νοηματική υπέρβαση που μπορεί να εκφράζει ένας σύνδεσμος
από το λατρεμένο «Π.Α.Ο.Κ. αφού.»,
αλλά δεν είχαμε φανταστεί προτάσεις του τύπου
«Στο τέλος θα γίνουμε ανταγωνιστές αλλά.».
(η «Ξευτίλα» και οι παραγόμενες από αυτήν λέξεις γράφονται με «-υ-»,
διότι η ρίζα τους είναι η «Ευτέλεια»·
αυτό κι αν είναι το ιδανικό ορθογραφικό λάθος
σε ένα ριάλιτι που -μεταξύ άλλων- ξευτιλίζει ΚΑΙ την Ελληνική Γλώσσα)
ΥστερόΓιωργο..:
Γράφοντας το πόνημα που διαβάζετε
και ανατρέχοντας στα 84 λάθη
ενός και μόνο επεισοδίου του εθνικιστικού «Survivor Ελλάδα-Τουρκία»
για να βρω τα πιο γενικόλογα και αντιπροσωπευτικά,
αισθανόμουν θλίψη αλλά και απέχθεια.
Θλίψη και Απέχθεια για ένα στυγνό μιντιακό σύστημα,
που αντιμετωπίζει τον Τηλεθεατή (τον Αναγνώστη, κ.ο.κ.)
σαν να είναι ένας ηλίθιος, ένας σκουπιδοφάγος, ένας ζήτουλας,
που ό,τι κι αν του σερβίρεις
αυτός θα το καταπιεί αμάσητο και θα πει κι «Ευχαριστώ».
Βολεμένα άτομα που γαντζώνονται σε μία «καρεκλίτσα», σε μία «θεσούλα»,
και δεν ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα που παράγουν.
Βολεμένα άτομα που αντιμετωπίζουν τα Ελληνικά
ως υποχρεωτικό συνοδευτικό του καμπινέ τους.
Βολεμένα άτομα που στηρίζονται σε στερεότυπους κυνισμούς
όπως το «Πολλοί θα δουν, λίγοι θα καταλάβουν.».
Βολεμένα άτομα που χτίζουν καριέρες πάνω στην «εξουσία» τους
και όχι πάνω στην αξία τους.
Σε έναν καθαρό χρόνο υποτιτλισμού που ζήτημα είναι να έφτανε τα 15 λεπτά,
84 λάθη.
84 λάθη,
χωρίς να συνυπολογίζονται οι άκυρες προσθήκες, οι λανθασμένες θέσεις
και οι ελλείψεις των σημείων στίξης.
ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
…
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
θα σας πω κάτι προσωπικό…
Δραστηριοποιούμαι στα Μ.Μ.Ε. επί 25 χρόνια
και έχω εργαστεί στα μεγαλύτερα μιντιακά συγκροτήματα της χώρας
(ως δημοσιογράφος, ως ραδιοφωνικός παραγωγός,
και με πλείστες άλλες αρμοδιότητες).
Έχω ακούσει αρκετές φορές να αναφέρονται σε εσάς
με την απαξιωτική φράση «Σε μαλάκες απευθυνόμαστε.».
Μία φράση που βολεύει αυτούς που την ξεστομίζουν,
ώστε -διατηρώντας στα έγκατα τον πήχυ των πολιτών-
να προβάλλονται οι ίδιοι ως «άλτες περιωπής»
και να πλασάρονται ως «Επιβήτορες της Μάζας».
Απεχθάνομαι αυτό το σάπιο σύστημα,
απεχθάνομαι αυτούς που κορυβαντιούν ότι «Η Μακεδονία είναι Ελληνική»
και την ίδια στιγμή βιάζουν την Ελληνική Γλώσσα.
Η Ελληνική Γλώσσα είναι Ελληνική!
Είμαι Υπερήφανος που Δημοσιογραφώ στη «Ζούγκλα»!
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
