Σεξ με το Κινητό στο χέρι

*** Διασκευάζω Αϊνστάϊν:
«Δύο πράγματα είναι άπειρα: Το Σύμπαν και το Κινητό.
Αν και για το Σύμπαν έχω κάποιες αμφιβολίες…»!

Όπως προκύπτει αβίαστα
για όσες και όσους ξέρετε την αρχική φράση τού Αϊνστάϊν,
στην προκειμένη περίπτωση το Κινητό είναι συνώνυμο με τη Βλακεία.
Ομολογώ, μού προκαλεί έκπληξη,
ότι όσο περισσότερο ρέπει το ανθρώπινο είδος προς την Απόλυτη Νόηση,
τόσο περισσότερο πλησιάζει την Απόλυτη Ανοησία.

Παλαιότερα, ο Φασισμός είχε αμιγώς κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Πλέον,
βιώνουμε με εκκωφαντικό τρόπο τον πιο προσωπικό τόνο τού Φασισμού,
τον Ναρκισσισμό.

*** Θα διασκευάσω και τον αείμνηστο Αριστερό, τον Περικλή Κοροβέση,
ο οποίος είχε πει «Προσπαθώ να σκοτώσω τον μπάτσο που έχω μέσα μου…».
Τώρα,
το νέο μότο ελευθερίας διαμορφώνεται σε
«Προσπαθώ να σκοτώσω τον Νάρκισσο που έχω μέσα μου…».

Ζούμε σε εποχή που διακρίνεται από αφόρητη εγωπάθεια·
είμαστε αφόρητα εγωπαθείς,
και το πιο επικίνδυνο σε τούτην την ιστορία
είναι ότι όλο αυτό που μάς συμβαίνει το θεωρούμε φυσιολογικό.

Υπέροχη αίσθηση η Ελευθερία.
Η Πρόκληση τής Ελευθερίας, όμως, αποτελεί υπέρτατη δοκιμασία,
καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι άνθρωποι
διαβαίνουν τον νοητό Ρουβίκωνα και φτάνουν στην Ασυδοσία.

Διαδίκτυο, Social Media, Κινητό.
Το Κινητό έχει γίνει το Τηλεχειριστήριο τής Ζωής.
Πατάς από το πρωΐ ως το βράδυ «like» και «retweet»,
σε μία απέλπιδα προσπάθεια να λάβεις «likes» και «retweets»
(και ει δυνατόν να καταφέρεις να παραγάγεις Υπερ-Αξία,
να γίνεις φίρμα, να πατιούνται διαρκώς τα κουμπιά για πάρτη σου).

Το πρώτο που κάνεις όταν δεις τα χέρια σου ελεύθερα,
είναι να τα αναγκάσεις να πιάσουν το κινητό.
Και αρχίζεις ξανά και ξανά το πάτημα των κουμπιών·
όπου κι αν βρίσκεσαι κάνεις το ίδιο·
στο λεωφορείο, στο τρένο, στην καφετέρια, στο club.
Οποία κατάντια· αυτό το θλιβερό και ψυχασθενικό πάτημα κουμπιών,
δεν μπορείς να το σταματήσεις ούτε στο Γαμήσι.
Ακόμη κι όταν κάνεις σεξ, θέλεις να πατάς κουμπιά,
ή έστω, να τα πατάει κάποιος άλλος απαθανατίζοντάς σε.

*** Κάποτε,
η αμηχανία ή η ενοχή για τον χρόνο που πήγαινε χαμένος
κρυβόταν πίσω από ένα τσιγάρο.
Αν δεν είχες τι να κάνεις, το Τσιγάρο ήταν η λύση·
με ένα τσιγάρο στο χέρι, ουδείς (θα) σε έλεγε «τεμπέλη».
Τώρα, τη θέση τού τσιγάρου την έχει πάρει το Κινητό.
Η Ανθρωπότητα καπνίζει… Κινητό.

*** Σ’ αυτό το σημείο, θα σάς πω μία απίστευτη ιστορία,
που αποτελεί την απόλυτη μείξη των εννοιών «Κωμικό» και «Τραγικό».
Η Απόλυτη Κωμικοτραγική Ιστορία!

Πριν από χρόνια, λοιπόν, έχω μπει ένα βράδυ στον «Ηλεκτρικό»·
ήταν από τα τελευταία δρομολόγια και στο βαγόνι υπήρχε λίγος κόσμος.
Το τρένο σταματά στον σταθμό
και μπαίνει μέσα τύπος
που είναι εμφανές ότι βρίσκεται υπό την επήρεια ηρωΐνης.

Τρεκλίζοντας, έρχεται και κάθεται στη θέση απέναντί μου.
Τον παρατηρώ διακριτικά
(παρ’ ότι, και αδιάκριτα να τον κοίταζα,
δεν ήταν σε θέση να το αντιλαμβανόταν).
Βιώνει το στάδιο τής ντάγκλας·
τα μάτια του είναι ημίκλειστα, εκπέμπουν ημιθάνεια,
το κεφάλι του και ο κορμός του γέρνουν διαρκώς προς τα μπροστά,
αλλά ενώ έχω τον νου μου μήπως χρειαστεί να τον πιάσω πριν πέσει,
πάντα την τελευταία στιγμή καταφέρνει να ανασκουμπώνεται.
Η Αυτοσυντήρηση τής Μαριονέτας των Ναρκωτικών!

Ξάφνου, συμβαίνει το Απίστευτο…
Είναι χειμώνας·
ο δυστυχής αυτός, φοράει μπουφάν με κουκούλα,
ενώ επενδύει τη μαστούρα του με τη μουσική που ακούει,
έχοντας στ’ αφτί του ακουστικό και ένα «walkman» στην τσέπη.
Τού φεύγει το ακουστικό και κρέμεται στο πλάϊ·
δεν μπορεί να ανοίξει τα μάτια του και αρχίζει στα τυφλά να το αναζητάει.

Αντ’ αυτού,
πιάνει τον μικρό κύλινδρο που έχει στην άκρη τού κορδονιού της
η κουκούλα τού μπουφάν του.
Και τι κάνει λέτε..;
Αρχίζει να «καπνίζει» το κορδόνι τής κουκούλας,
νομίζοντας -μέσα στη μαστούρα του- ότι πρόκειται για μπάφο.
Ρουφάει με απόλαυση τον κύλινδρο,
που εκείνην την ώρα έχει προσλάβει στο μυαλό του τη μορφή τζιβάνας. 

*** Η Ανθρωπότητα δεν απέχει όσο νομίζουμε από τον δυστυχή τής ιστορίας μας·
το «Σεξ με το Κινητό στο χέρι» είναι μία αντίστοιχη περίπτωση Πρέζας.
Όχι, δεν είμαι αφοριστικός·
σέβομαι κάθε κοινωνικό φαινόμενο
και κάθε έκφανση τής ενήλικης σεξουαλικότητας
(εξαιρώ από αυτόν τον σεβασμό, τούς κτηνοβάτες και τούς… κινητοβάτες).

Όμως, όση σφαιρικότητα και να επιδείξουμε (και ουχί «να επηδήξουμε»),
είναι εκ’ των ων ουκ άνευ βέβαιο
ότι τα παγκοσμίως περιφερόμενα ρεζιλίκια
τού παράνομου ζεύγους «Βράνιες-Καρλέουσα»
αποτελούν τα αναμενόμενα απόνερα
τής ψυχασθενικής προσκόλλησης τής Ανθρωπότητας στο Κινητό.

Πλέον,
ο Αντρικός και ο Γυναικείος Οργασμός
περνάνε μέσα από τα «likes» και τα «retweets»,
περνάνε μέσα από τον Παράλληλο Ναρκισσισμό.
Και για να το πω και σουρεαλιστικά,
δεν απέχουμε πολύ από την ημέρα
που το κινητό μας θα μάς ζητάει διαζύγιο επειδή το απατήσαμε με άνθρωπο.
Κατάντια.

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός