«Παύλο Θεέ, πάρε την Π.Α.Ε.»!

Ανεξάρτητα αν πιστεύουμε ή όχι στον Θεό, σε πολλούς θεούς ή σε κανέναν,
ανεξάρτητα αν πιστεύουμε στη μετά θάνατον ζωή ή όχι,
σίγουρα όλοι έχουμε αναρωτηθεί τι συμβαίνει
αφ’ ότου φύγουμε από αυτόν τον κόσμο•
ο καθένας μας ανακαλύπτει τις δικές του μεταφυσικές εικασίες
(διότι δεν μπορείς και να είσαι σίγουρος με αυτά τα πράγματα).

Ανάμεσα στις καταστάσεις που μάς δίνουν ελπίδα ότι δεν τελειώνουν όλα εδώ,
είναι η Σημειολογία και η Σύμπτωση.
Στη ζωή συμβαίνουν κάποια γεγονότα που σε κάνουν να πεις
«Ε, δεν μπορεί αυτό να είναι τυχαίο…».
…

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης,
ο Ιδιαίτατος Έλληνας Ποιητής,
ο Κοινωνικός Ηθογράφος Παγκοσμίου Βεληνεκούς,
γεννήθηκε στις 29 Απριλίου τού 1863
και επέθανε στις 29 Απριλίου τού 1933.
Η ημερομηνία γέννησης και θανάτου τού Κωνσταντίνου Καβάφη είναι η ίδια!

Ε, λοιπόν, για να το πω σχηματικά,
ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατεδέχθη μία τέτοια εγωκεντρική σημειολογία•
αυτός ο άνθρωπος συνέδεσε την προσωπική του σύμπτωση με τον Παναθηναϊκό.

10 Ιουνίου 2018. Θλιμμένη Ημέρα.
«Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Γιαννακόπουλος.».
…

Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο,
αυτή η φωτογραφία του
αντιπροσωπεύει μέσα μου τον πρόωρο θρήνο του για τη φυγή του•
δακρύζω κάθε φορά που βλέπω αυτά τα δακρυσμένα μάτια•
η Ανθρώπινη Διαίσθηση σε ένα βουρκωμένο βλέμμα. 

…

Τι κι αν ήταν 89 ετών;
Στα μάτια όλων ημών των Παναθηναϊκών
(και συνολικώς των Ελλήνων φιλάθλων),
ο Παύλος ήταν ένα παιδί.
Ένα παιδί 89 ετών.
Γίνεται;
Γίνεται.

Ήταν ένα παιδί από αυτά που θα ήθελες να έχεις φίλο σου από παιδί.
Που θα έπαιζε όλη η γειτονιά με τη δική του μπάλα,
που το σπίτι του θα ήταν πάντα ανοιχτό για όλην τη γειτονιά,
που ουδέποτε θα έβαζε τη διαχωριστική γραμμή
«Αυτός είναι φίλος μου.» και «Αυτός δεν είναι.».

Αυτό ήταν ο Παύλος.
Τον έβλεπες μια φορά στις τόσες να εκρήγνυται
και αντί να γεμίζεις κι εσύ με ένταση, γελούσες.
Τσακωμός σε παιδότοπο εξέπεμπε μεγαλύτερη κακία
από ό,τι ο οργισμένος Παύλος (και μαζί του, κι ο Θανάσης).

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος υπήρξε ο Αναμορφωτής τού Παναθηναϊκού.
Μα τι λέω, αυτό είναι πολύ λίγο.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είναι η Πατρική Φιγούρα τού Παναθηναϊκού.
Αν κάποτε ο Παναθηναϊκός Μας γεράσει ως Ομάδα,
θα έχει αυτό το Πρόσωπο.
…

Εδώ είναι από την περυσινή φιέστα για την κατάκτηση τού Πρωταθλήματος.
Επί προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 13 Πρωταθλήματα•
μετά παρέδωσε τα ηνία στον γυιο του, τον Δημήτρη,
λες και ήθελε να δημιουργήσει άλλη μία Μοιραία Σύμπτωση:
«Π.Α.Ο.-Θρησκεία-Θύρα 13,
τα πρωταθλήματά σου,
Παύλο,
δεκατρία»!

…

Στο άκουσμα τού θανάτου του,
υπήρξαν αναρίθμητα συγκινητικά λόγια για τον Παύλο•
πολλά από αυτά προέρχονταν από αντιπάλους,
και ιδίως από Ολυμπιακούς που μνημόνευαν με βαθύ σεβασμό,
ότι ήταν από τούς πρώτους επιφανείς Έλληνες
που είχαν σπεύσει στο νοσοκομείο όταν έγινε η τραγωδία στη «Θύρα 7»•
ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν πρώτα απ’ όλα Παναθηναϊκός,
αλλά όταν ετίθετο θέμα ανθρωπιάς, ήταν πάνω απ’ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Με όλα τα γράμματα κεφαλαία!
…

Ο καημός του ήταν ότι δεν εμπόρεσε να πάρει την Π.Α.Ε.
και να προσφέρει και στο ποδοσφαιρικό τμήμα
αυτά που τού επρόσταζε η ψυχή του.
Όμως, το διαχρονικό σύνθημα στα χείλη όλων των Παναθηναϊκών,
εμαρτυρούσε και μαρτυρά
ότι σε επίπεδο καρδιάς και ψυχής ήταν ο Νικητής.
…

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε από τη ζωή,
αλλά θα ζει πάντα μέσα μας ως η Πατρική Φιγούρα τού Παναθηναϊκού Μας.
Και, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο,
έρχεται ο καθιερωμένος επίλογος τής στήλης
να μάς δώσει -μέσω μίας αποστροφής- ένα αισιόδοξο μήνυμα για το «μετά»:

«Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το “τέλος”.»!

Αγαπημένε Μας Παύλε, στην «Αρχή Σου» έφτασες και συνεχίζεις να ζεις.
Σε χαιρετώ με το σύνθημα
που δικαιούσαι να ακούς εφ’ όρου μετά θάνατον ζωής:
Παύλο Θεέ, πάρε την Π.Α.Ε.!

Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(και Παναθηναϊκός)!