Η Λεπτή Ειρωνεία είναι η Ωραιότερη Σιλουέτα τής Πνευματικότητας.
Ο Λόγος. Η Τέχνη.
Και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν. Και γίνεται «Λογοτεχνία».
Η Λογοτεχνία.
Ιδιωτική Γραφή. Προσωπική Γραφή.
Μία ιδιωτική-προσωπική έκφραση που είθισται να προσλαμβάνει δημόσιο χαρακτήρα·
άλλοτε με τη μορφή βιβλίου, άλλοτε με τη μορφή αρθρογραφίας,
άλλοτε με μορφές που αντανακλούν το «Πνεύμα τής (εκάστοτε) Εποχής».
Η «U.N.E.S.C.O.» έχει δώσει -για στατιστικούς λόγους- τον ορισμό,
ότι «Βιβλίο είναι η μη περιοδική έντυπη έκδοση που έχει τουλάχιστον 49 σελίδες
(χωρίς τα εξώφυλλα)».
Όμως,
η Ανθρώπινη Πνευματικότητα ουδέποτε θα χρειάζεται περισσότερες από μερικές λέξεις
για να δηλώσει εκκωφαντικά την καταλυτική ύπαρξή της.
Το Απόφθεγμα. Η Συμπύκνωση τής Πνευματικότητας.
Μία ολιγόλεκτη φράση
που δύναται να χωρέσει μέσα της δυσανάλογα μεγάλες ποσότητες ευστροφίας,
μία επινόηση που παράγει διαχρονική υπερ-αξία.
…
Υπ’ αυτό το πρίσμα,
το «Twitter» αποτελεί πρωτοπόρο μέσο κοινωνικής δικτύωσης,
διότι εμπόρεσε να ακροαστεί τούς «fast forward» κώδικες
που χαρακτηρίζουν τη Σύγχρονη Επικοινωνία.
Οι αρχικοί 140 χαρακτήρες που χωρούσαν σε ένα tweet,
ήταν μεν μία προβληματική επιλογή σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής,
αλλά ο προσανατολισμός της εστρέφετο προς τη σωστή κατεύθυνση·
ο περιορισμένος χώρος εξηνάγκασε -ακόμη και τούς πλέον πολυλογάδες-
σε λογοτεχνικότητα και σε αποφθεγματική φειδώ
(τηρουμένων των αναλογιών και των προσωπικών δυνατοτήτων, βεβαίως)
ενώ η -από τον Νοέμβριο τού 2017- αναπροσαρμογή και ο διπλασιασμός των χαρακτήρων
απεκατέστησαν την αρχικώς επιβληθείσα πενιχρότητα.
Ως εκ τούτων,
διόλου τυχαίο ότι το ελευθερόφρον «Twitter»
-εν αντιθέσει με το (ακρο)δεξιούλικο «Facebook»
και με το θλιβερά ναρκισσιστικό «Instagram»-
συγκεντρώνει τούς χρήστες με τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας
(διόλου τυχαίο, επίσης,
ότι το «Facebook» έχει καταντήσει ένας ξεδιάντροπος κλεπταποδόχος,
όπου απλώς αναδημοσιεύονται και γίνονται αντικείμενα καπηλείας
τα κάθε λογής πετυχημένα tweets).
280 χαρακτήρες.
Λίγες δεκάδες λέξεις που συμπυκνώνουν τη Σοφία, το Χιούμορ, το Συναίσθημα,
τη Γνώση, τον Αυθορμητισμό, την Αυθεντικότητα,
την Άποψη, τη Συμφωνία, τη Διαφωνία, τη Δημοκρατία.
280 χαρακτήρες που τίθενται στη Δημόσια Θέα, στη Δημόσια Κρίση, στον Δημόσιο Διάλογο.
Και κάπως έτσι, ανάμεσα σε αναρίθμητα υπέροχα αποκυήματα,
εφτάσαμε στον πιο ευφυή διάλογο που έχει διαμειφθεί στην Ιστορία τού Ελληνικού Twitter.
Το πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα «Ματωμένα Χώματα» τής αείμνηστης Διδώς Σωτηρίου
γίνεται η χρυσή αφορμή,
γίνεται πυρηνικό όπλο στα χέρια των χρηστών
και παράγεται ένας έξοχος σαρκασμός που αποτελεί κοινωνική ηθογραφία.
Διαβάστε…
.jpg)
Μιλάμε για πολύ μεγάλη μπάλα·
ο Σαρκασμός και ο Αυτοσαρκασμός, το Χιούμορ, η Σάτιρα, η Ειρωνεία,
όλα είναι εδώ.
Άνθρωποι με ευαισθησία και με γνώση,
πολίτες με ενσυναίσθηση και ευσυνειδησία.
Ενήλικες που -κόντρα στις επιταγές μίας ανάλγητης εποχής-
επιμένουν να υπερασπίζονται το παιδί που έχουν μέσα τους
και να εφαρμόζουν το κληροδότημα που μάς έχει αφήσει ο «Προφήτης τής Ελληνικής Ροκ»,
ο αξεπέραστος Παύλος Σιδηρόπουλος..:
«Υπερασπίσου το Παιδί…
Γιατί αν γλυτώσει το Παιδί, υπάρχει Ελπίδα…»!
Λίγα λεπτά μετά την τελευταία φράση μου
και έχοντας μία θολούρα στα μάτια
καθώς έβαλα μετά από καιρό να ακούσω αυτό το μέγιστο τραγούδι
που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης,
είμαι βέβαιος ότι προς χάριν ετούτου τού -τρόπον τινά- σουρεαλιστικού πονήματος
ο Οδυσσέας Ελύτης θα χαμογελούσε με επιείκεια
αν το «Άξιον Εστί» διασκευαζόταν στιγμιαίως σε «Άξιον Τουΐ»,
και το ίδιο θα κάνει κι ο «Νιόνιος», ο Διονύσης Σαββόπουλος,
αν διασκευάσουμε στιγμιαίως τον περίφημο στίχο από το συγκλονιστικό άσμα του
«Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια»
και πούμε ότι «Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε, τρώνε βρόμικο tweet.».
Επιμύθιο:
Η Διασκευή είναι η Διαφήμιση τού Πρωτότυπου.
Η Διασκευή είναι η Τιμή που αποδίδει το Παρόν στο Παρελθόν.
Και τέλος,
το Χιούμορ είναι ο πιο αστείος τρόπος για να δηλώνουμε τις ευαισθησίες μας.
Όσο για την -τυπικώς αδόκιμη- αναφορά μου στον Οδυσσέα Ελύτη και στον Διονύση Σαββόπουλο,
δεν συνιστά ασέβεια,
αλλά έναν ανάλαφρο τρόπο να διοχετεύσω στο υποσυνείδητο των πιτσιρικάδων
μία κουλτούρα που υπό συνθήκες ελιτίστικης νουθεσίας
θα την αισθάνονταν ως εξαιρετικά δύσπεπτη.
…
Συνεχίζουμε, λοιπόν…
Συνεχίζουμε να αναγνωρίζουμε και να σταχυολογούμε το Ταλέντο
απ’ όπου κι αν προέρχεται, όποια κι αν είναι η αφορμή του.
Συνεχίζουμε να διαβάζουμε βιβλία και να ακούμε τραγούδια…
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
