Από εθελοντής στο Μάτι, συνομιλητής τού Ρατσισμού και δέσμιος τού Χαβαλέ

Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

*** Αν ο Γιώργος Μπόγρης εξέδιδε την πρόωρη μπασκετική βιογραφία του,
ο απόλυτα αντιπροσωπευτικός τίτλος της θα ήταν «Δεν ξέρω πού παίζω.».
Ένα ταλέντο που χάνεται στη σκόνη
την οποία σηκώνει το ίδιο του το Ατενσιονχοριλίκι,
ένα ταλέντο που έχει πάθει άσθμα από τον κουρνιαχτό τού χαβαλέ του.
Εν’ κατακλείδι, ένα ταλέντο που έμεινε «ταλέντο».
Και όμως, όλα είχαν ξεκινήσει με τις πλέον ιδεώδεις συνθήκες…

Το 2009, η μεγαλύτερη ομάδα τής Ευρώπης κατά την τελευταία 20ετία,
ο «μόνιμος» πρωταθλητής Ελλάδος, Παναθηναϊκός,
αποκτάει τον 20χρονο Μπόγρη επενδύοντας πάνω του.
Μένει στον Π.Α.Ο. για δύο χρόνια,
έχοντας κερδίσει τη δυσπιστία τού Τεράστιου Ζέλικο Ομπράντοβιτς
λόγω των εξωαγωνιστικών του επιδόσεων·
την ώρα που η ομάδα απασχολεί την επικαιρότητα
με την κατάκτηση δύο ακόμα πρωταθλημάτων και μίας ακόμα «Euroleague»,
ο Μπόγρης έχει το μυαλό του
στη σύναψη ερωτικής σχέσης με την τραγουδίστρια Έλλη Κοκκίνου.

Ο διαθέτων οξύ ένστικτο και τεράστια εμπειρία Ομπράντοβιτς,
αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο νεαρός έχει το μυαλό… κάτω από το κεφάλι του,
και αφού αρχικώς τον παροπλίζει,
στη συνέχεια τού δείχνει την πόρτα τής εξόδου.
Αρχίζει η περιπλάνηση σε άλλες ελληνικές και ισπανικές ομάδες,
με αξιοσημείωτο στοιχείο
ότι σε ουδεμία από αυτές παραμένει για πάνω από μία χρονιά.

Το 2016 κάνει καλή σεζόν με την Τενερίφη,
η οποία κατακτά το νεοσύστατο «Τσάμπιονς Λιγκ» τού μπάσκετ
και αυτή η πρόσκαιρη επιτυχία τού ανοίγει -παραδόξως- την πόρτα τού Ολυμπιακού.
Μετά τον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό,
τώρα και ο τρις πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός υποκύπτει στα θέλγητρά του·
εδώ έριξε ολόκληρη Κοκκίνου· δεν θα έριχνε μια κόκκινη «Κ.Α.Ε.»;

Ο Μπόγρης ήταν εδώ για να πάρει την εκδίκησή του.
Όμως, εκδίκηση δύναται να πάρει μόνο ο Ανώτερος,
μόνο αυτός που διαψεύδει τούς επικριτές του,
μόνο αυτός που μπορεί να βουλώσει στόματα.
Σύντομα ο Μπόγρης απεδείχθη πρόωρα συνταξιοδοτημένος αθλητής,
ο οποίος προσπαθούσε να παίξει μπάσκετ πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα.

Κάθε παιχνίδι εναντίον τού Παναθηναϊκού
γίνεται μία ευκαιρία να πουλήσει οπαδιλίκι·
προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει
την πενιχρή -έως και ανύπαρκτη- αγωνιστική προσφορά του,
πίσω από θερμόαιμα ξεσπάσματα δήθεν ολυμπιακοφροσύνης
και από ανούσιους τσαμπουκάδες μικροαστικής προέλευσης.

Κορωνίδα αυτής τής κάκιστης νοοτροπίας,
ο περυσινός τέταρτος τελικός των «play-offs».
Ο Ολυμπιακός προηγείται με 92-76
και απομένουν επτά δευτερόλεπτα για να γίνει και τυπικώς το 2-2
(και να πάει η σειρά στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι).
Ο Μάντζαρης έχει τη μπάλα
και όλοι περιμένουν την τελική κόρνα τής γραμματείας·
όλοι εκτός από έναν.

Ο Μπόγρης κάνει στον συμπαίκτη του νόημα με το χέρι,
ώστε να μην τηρήσει το παραδοσιακό «fair-play» και να εκδηλώσει επίθεση.

Ο ίδιος, μάλιστα,
σπεύδει να πάρει καλύτερη θέση στη ρακέτα τού Παναθηναϊκού
και ζητάει πάσα σπρώχνοντας τον πολύ κοντύτερό του, Λεκαβίτσιους.

Ξεσπάει καβγάς «για τα μάτια τού Μπόγρη»
εννέα δέκατα τού δευτερολέπτου πριν λήξει ο αγώνας.
Ούτε μεθυσμένοι στα μπουζούκια δεν κάνουν τέτοιες γελοιότητες.

*** Εφέτος τα πράγματα -αντί να καλυτερεύσουν- έγιναν ακόμη χειρότερα.
Απομένουν εννέα λεπτά από τη λήξη τού κυριακάτικου ντέρμπι στο «Ο.Α.Κ.Α.»,
με τον Ολυμπιακό να αγκομαχά να πλησιάσει στο σκορ τον Παναθηναϊκό.
Ο Μπόγρης πετυχαίνει ένα καλάθι (το μοναδικό του σε όλο το ματς)
και μειώνει σε 58-53.
Κάνει λες και έχει πετύχει «buzzer-beater» που δίνει πρωτάθλημα·
στρέφεται προς τούς φιλάθλους τού Παναθηναϊκού
(οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει να τού απευθύνουν ειρωνικές επιδοκιμασίες),
ανοίγοντας θεαματικά τα χέρια του και πανηγυρίζοντας έξαλλα.

Ούτε όταν ήταν στον Παναθηναϊκό ήξερε πού έπαιζε,
ούτε τώρα που είναι στον Ολυμπιακό ξέρει πού παίζει.
Αυτοδιασυρόμενος, προσβάλλει διαρκώς μία φανέλα που τη φοράει μεν,
αλλά δεν είναι δική του.
Δεν το καταλαβαίνει ή δεν νοιάζεται να το καταλάβει·
δεν αντιλαμβάνεται ή δεν νοιάζεται να αντιληφθεί 
ότι οι συμπαίκτες του και οι φίλαθλοι τού Ολυμπιακού
κοιτούν τα καμώματά του με μισό μάτι· 
όμως,
η πόρτα ΚΑΙ τής τωρινής του ομάδας σύντομα θα κλείσει ερμητικά γι’ αυτόν.

*** Και αφού έως τώρα διαβάσατε τα χειρότερα,
ήρθε η στιγμή για το Χείριστο.

Λίγο πριν ξεκινήσει η αναμέτρηση στο κλειστό τού «Ο.Α.Κ.Α.»,
ο Μπόγρης διασχίζει χαλαρός -μαζί με συμπαίκτες του-
τον διάδρομο των αποδυτηρίων.
Μόλις διαπιστώνει ότι κάποια κάμερα είναι ενεργοποιημένη,
αποφασίζει να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της
και να προβεί σε ένα θλιβερό σκετσάκι,
αμαυρώνοντας τον εθελοντισμό που ο ίδιος είχε επιδείξει
μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι.

Παρακάμπτει το γεγονός
ότι η χώρα μας έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες παγκοσμίως ρεζίλι
από το ρατσιστικό σχόλιο τού εμετικού τηλεοπαδού
εις βάρος τού Θανάση Αντετοκούνμπο
και επιδίδεται σε απρόκλητο παραμιλητό..:
«Καλησπέρα Τάκη, καλησπέρα Άκη, από Λάρισα παίρνω·
την κατακόκκινη Λάρισα…».
Από εθελοντής στο Μάτι, συνομιλητής τού Ρατσισμού.
Στον Βωμό τού Χαβαλέ…

Αφού είδε κι απόειδε ο Μπόγρης,
αφού διεπίστωσε ότι ουδείς τρώει την σκόνη του,
απεφάσισε να τη φάει ο ίδιος.
Κρίμα είναι να πάει χαμένη.

Απόφθεγμα Ημέρας:
Όταν πουλάς αυτό που έχεις, λέγεται «εμπόριο».
Όταν πουλάς αυτό που δεν έχεις, λέγεται «απάτη».
Όταν πουλάς ό,τι έχεις και δεν έχεις, λέγεται «κατάντια».

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* «Κασκόλ με ονόματα λογοτεχνών». Μία ουτοπική αλληγορία…
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…

*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!

*** Αύριο πάλι…

Ο Αθλητάμπουρας